วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2516

เสียงของข่งเทียนเซี่ยไม่ดังมาก แต่ทุกคนที่ได้ยินกลับรู้สึกเหมือนเสียงฟ้าผ่ารุนแรง

ทุกคนเบิกตาโต ตกใจมองข่งเทียนเซี่ย

“เขากล้าได้ยังไง?”

“ต่อหน้าท่านผู้อาวุโสเฉา พูดว่าเฉาผู้อาวุโสเป็นคนไร้ความกตัญญู ไร้ความซื่อสัตย์ ไม่จงรักภักดี ไม่กตเวที แบบนี้ไม่ใช่เอาชีวิตไปทิ้งหรือ?”

“แต่ว่า…ดูเหมือนที่เขาพูดความจริง!”

“แม้จะเป็นความจริง ก็ไม่ควรพูดตรงหน้าเขานะ เจ้าคงไม่รู้หรือว่าความจริงไม่ใช่สิ่งที่คนอยากฟัง?”

“ข้าว่า วันหนึ่งข่งเทียนเซี่ยต้องตายเพราะปากตัวเองแน่ๆ”

“...”

ทหารต้าเว่ยพูดคุยกันอย่างเมามัน ต่างเชื่อว่าข่งเทียนเซี่ยตายแน่ แต่ก็ยังมีบางคนชื่นชมเขา

เพราะไม่ว่าจะยุคไหน การพูดความจริงก็ถือเป็นคุณธรรม

แม้เฉาพั่วเทียนจะยอมสวามิภักดิ์ต้าเว่ย แต่ทหารต้าเว่ยหลายคนยังดูถูกเฉาพั่วเทียน

ตระกูลเทพสงครามรักษาต้าเฉียนมาหลายชั่วอายุคน โดยเหตุผลแล้ว เฉาพั่วเทียนควรนำตระกูลเทพสงครามสู้เคียงข้างต้าเฉียน แต่เขากลับหักหลังต้าเฉียน หันไปสวามิภักดิ์เว่ยอ๋องโดยตรง

คนแบบนี้ ไม่ใช่คนอกตัญญูแล้วจะเป็นอะไร?

แต่เพราะเกรงกลัวพลังของเฉาพั่วเทียน และสถานการณ์พิเศษในตอนนี้ ทหารต้าเว่ยจึงยังคาดหวังให้เฉาพั่วเทียนช่วยชีวิต ไม่เช่นนั้น ข่งเทียนเซี่ยคงไม่ใช่คนเดียวที่ด่าเฉาพั่วเทียนอย่างไม่ไว้หน้า

ในอากาศว่างเปล่า

สีหน้าของเฉาพั่วเทียนสลับเขียวขาวไปมา คำพูดของข่งเทียนเซี่ยเปิดเผยความลับของเขาอย่างไม่มีข้อสงสัย

“นกดีเลือกต้นไม้พักพิง ขุนนางดีเลือกเจ้านายรับใช้ เจ้าน่าจะเข้าใจเรื่องนี้ได้อย่างไร?” เฉาพั่วเทียนแก้ตัว

“ข้าไม่เข้าใจหรอก” ข่งเทียนเซี่ยพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง “ข้าเข้าใจแค่ว่า ยอมพลีชีพเพื่อบ้านมือง แม้ตายก็ถือว่ากลับบ้าน”

“เมื่อบ้านเมืองประสบภัย ทุกคนไม่ควรหักหลังประเทศเพื่อตนเอง มิฉะนั้น จะเป็นคนบาปชั่วนิรันดร์ การกระทำแบบนี้น่าละอาย”

“เท่าที่ข้ารู้ ตระกูลเทพสงครามของพวกเจ้ามีสถานะสูงในต้าเฉียน ได้รับความไว้วางใจจากจักรพรรดิ์ ประชาชนรักใคร่ เพราะตระกูลของเจ้าปกป้องคุ้มครองต้าเฉียนมาหลายชั่วอายุคน”

“แต่ท่าน ไม่ใช่แค่หัวหน้าตระกูลเทพสงคราม ยังเป็นเสาหลักแห่งชาติของต้าเฉียน ตอนที่ต้าเว่ยยกทัพมาล้อมเมือง ทุกคนหวังให้เจ้าคอยปกป้องต้าเฉียน แต่ไม่เคยคิดว่าเจ้าจะทอดทิ้งชาติบ้านเมืองของตัวเอง”

“จักรพรรดิ์ต้าเฉียนไว้วางใจท่านอย่างนั้น ท่านกลับทรยศเขา นี่คือความไม่จงรักภักดีต่อองค์ราชา”

“ปกป้องต้าเฉียนชั่วอายุคน นี่คือคำสอนของตระกูลท่าน ท่านละเมิดคำสอน นั่นคือความไม่กตัญญูต่อบรรพบุรุษ”

“ประชาชนต้าเฉียนถือท่านเป็นเสาหลักของแผ่นดิน เคารพท่านอย่างสูง ท่านกลับทอดทิ้งชีวิตและความตายของพวกเขา นี่คือการไม่ยุติธรรมต่อประชาชน”

“ชัดเจนว่าท่านขี้ขลาดกลัวตาย แต่กลับพูดว่า ‘นกดีเลือกต้นไม้’... ฮ่าๆ ช่างหน้าซื่อใจคดจริงๆ”

“ขุนนางดีเลือกเจ้านายรับใช้ ท่านไม่รู้สึกว่าสิ่งนี้ตลกหรือ? ถามใจตัวเองดูว่า เว่ยอ๋องเป็นผู้ปกครองที่ฉลาดหรือไม่?”

“เฉาพั่วเทียน ถึงท่านจะเก่งกว่าข้า ยศสูงกว่าข้า อายุเยอะกว่าข้า และเดินทางมามากกว่าข้า… แต่นี่ก็ไม่ขัดที่ข้าจะดูถูกเจ้า… ถุย!”

ข่งเทียนเซี่ยพูดจบแล้ว ถึงกับถ่มน้ำลายใส่เฉาพั่วเทียนต่อหน้าทุกคนด้วยใบหน้าที่แสดงความรังเกียจ

ทหารต้าโจวต่างก็ตามด่าด้วย

เป็นเสาหลักของต้าเฉียน แต่กลับขี้ขลาดกลัวตาย ทรยศแผ่นดินตัวเอง นี่ช่างน่าอายจริงๆ!”

“ไม่น่าเชื่อ นักบุญใหญ่ระดับสูงสุดกลับขาดความกล้าหาญแบบนี้!”

“ตระกูลเทพสงครามต้าเฉียน... ฮ่าๆ มันช่างเป็นเรื่องตลกจริงๆ!”

“คนขายชาติแลกเกียรติ ควรถูกตรึงไว้บนเสาหลักแห่งความอัปยศ ให้คนรุ่นหลังด่าไปชั่วลูกชั่วหลาน!”

“ฮึ ข้าขอสาบานว่าถ้าลูกหลานข้ากล้าทรยศต้าโจวแบบเฉาพั่วเทียน ข้าจะลุกขึ้นมาจากหลุมฝังศพแล้วบีบคอเขาให้ตาย!”

“...”

“หุบปาก!”

เห็นได้ชัดว่า ข่งเทียนเซี่ยได้รับบาดเจ็บหนัก

“แค่พลังยุทธ์แบบนี้ กล้าพูดจาหยาบคายต่อหน้าข้า ตายไปก็สมควร”

“ข่งเทียนเซี่ย มีวิชายุทธ์อะไรก็โชว์ออกมาเลย!”

เฉาพั่วเทียนพูดด้วยความกระหายเลือด “วันนี้ข้าจะสอนให้เจ้ารู้ว่าปากเก่งแค่ไหน ก็ช่วยชีวิตเจ้าไม่ได้”

ข่งเทียนเซี่ยสีหน้าเคร่งเครียด

เขารู้ดีว่าระดับพลังตนสู้เฉาพั่วเทียนไม่ได้ แต่หลังจากต่อสู้มาก็ยิ่งตระหนักว่าความต่างระหว่างเขากับเฉาพั่วเทียนนั้นไม่ใช่ธรรมดา

มีเพียงการใช้ท่าไม้ตายเท่านั้น ที่อาจจะทำให้ยังมีโอกาสรอด

“สู้สุดใจ!”

ข่งเทียนเซี่ยคิดในใจ สูดลมหายใจลึก จากนั้นปล่อยพลังชี่แท้ไหลออกมาทั่วร่างทันที

ทันใดนั้น พลังแห่งความเที่ยงธรรมอันไพศาลจากข้างในพุ่งพล่านออกมา เปล่งประกายเหมือนเทพเจ้า ทำให้ท้องฟ้าและโลกทั้งหมดยิ่งดูมืดมนลง

เฉาพั่วเทียนหรี่ตาลงเล็กน้อย

“เด็กคนนี้มีศักยภาพมหาศาล ไม่ตายวันนี้ อาจกลายเป็นภัยใหญ่ในอนาคต”

ต่อมา พลังแห่งความเที่ยงธรรมอันไพศาลของข่งเทียนเซี่ยยิ่งล้นหลาม ราวกับจะโอบอุ้มจักรวาลทั้งใบ

สองมือเขาทำมุทราต่อหน้าปาก ไม่รู้ว่าเขากำลังท่องบทสวดอะไรอยู่ ในพริบตา พลังล่องหนจากทุกทิศทางก็ปรากฏขึ้น ร่วมกับพลังแห่งความเที่ยงธรรมอันไพศาลของเขา เกิดเป็นพลังอันยิ่งใหญ่

จากนั้น พลังนี้ค่อยๆรวมตัวเหนือศีรษะของข่งเทียนเซี่ย ครู่เดียว กลายเป็นดาบยาวใหญ่สุดยอด สูงเสียดฟ้า

ดาบนั้นเปล่งประกายแสงขาวเจิดจ้า เต็มไปด้วยบรรยากาศศักดิ์สิทธิ์ ราวกับไม่ใช่สิ่งของจากโลกมนุษย์

“ดาบเทพแห่งพลังหาญกล้า!”

ข่งเทียนเซี่ยตะโกนเสียงดัง ดาบยักษ์เสียดฟ้าพุ่งลงมา พร้อมกับคมดาบสุดยอด มุ่งตรงไปยังเฉาพั่วเทียนอย่างแรงกล้า