วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2517

ปลายคมดาบชี้ไปทางใด อากาศราวกับถูกผ่าขาดออกเป็นสองส่วน ปรากฏรอยแยกยาวราวกับเป็นการพิพากษาที่น่าสะพรึงที่สุดระหว่างสวรรค์และปฐพี

พลังแห่งดาบพัดผ่านที่ใด ทุกสิ่งรอบข้างก็ซีดจางไร้สีสัน ราวกับต่อหน้าพลังนี้ ทุกสิ่งได้สูญเสียสีสันไปหมดแล้ว

เฉาพั่วเทียนเผชิญหน้ากับหนึ่งกระบี่สะท้านฟ้าที่น่าตกตะลึงนี้ แต่ในดวงตากลับไร้ซึ่งความหวาดกลัวแม้แต่น้อย กลับหัวเราะเบาๆขึ้นมาแทน

“ฝีมือกระจอก ไม่คู่ควรแก่การโจมตี”

สิ้นคำ เฉาพั่วเทียนก็กำหมัดแน่น

“หมัดเทพสงคราม!”

เฉาพั่วเทียนตะโกนเสียงต่ำ กายเคลื่อนไหวฉับพลัน แปรเปลี่ยนเป็นแสงสีทองพุ่งเข้าปะทะกับกระบี่สะท้านฟ้าด้วยหมัด

หมัดของเขาปลดปล่อยแสงทองเจิดจ้า ดุจดวงอาทิตย์อันร้อนแรง ปะทะกับกระบี่สะท้านฟ้าในชั่วพริบตา ส่งเสียงดังสนั่นหวั่นไหวไปทั่วฟ้าและดิน สวรรค์ปฐพีล้วนสั่นสะเทือนในชั่วขณะนั้น

สองพลังอันแข็งแกร่งปะทะกันกลางอากาศ ก่อให้เกิดพายุที่น่าสะพรึงกลัว

เมื่อหมัดและกระบี่สะท้านฟ้าปะทะกัน แสงสว่างเจิดจ้าก็ปกคลุมทั่วสวรรค์และปฐพี

ในชั่วขณะนั้น ราวกับทั้งโลกได้ตกอยู่ในการต่อสู้อันสะเทือนไปทั่วปฐพีนี้

เพียงชั่วพริบตา กระบี่สะท้านฟ้าของข่งเทียนเซี่ยก็มืดหม่นลง ส่งเสียงสั่นสะท้าน รับไม่ไหวต่อพลังหมัดของเฉาพั่วเทียน

ในเวลาเดียวกัน ข่งเทียนเซี่ยก็ถอยร่นออกไป

“ครืดๆๆ——”

ข่งเทียนเซี่ยถอยไปไกลร้อยจ้าง ก่อนตั้งหลักมั่น แล้วจึงประสานมือทำมุทราอย่างรวดเร็วตรงหน้า ตะโกนเสียงดังว่า “แปร!”

เช้ง——

เสียงดาบสวรรค์ดังก้องสะท้านฟ้า

จากนั้น ก็เห็นกระบี่สะท้านฟ้าดังกล่าวแตกสลาย กลายเป็นเงากระบี่สิบแปดสาย

แต่ละสายยาวราวร้อยจ้าง

“ไป!”

ข่งเทียนเซี่ยสะบัดมือ เพียงชั่วขณะ เงากระบี่สิบแปดสายก็พุ่งโจมตีเฉาพั่วเทียนจากสี่ทิศแปดด้าน

นี่คือสุดยอดท่าไม้ตายที่น่าสะพรึงอย่างยิ่ง!

บนกำแพงเมือง หนิงอันมีสีหน้าตกตะลึงอย่างยิ่ง

“นี่คือหนทางที่ศิษย์พี่ได้บรรลุแล้วหรือ?”

นางมองออกว่า เงากระบี่สิบแปดสายนั้นทรงพลังอย่างมาก แต่ละสายทัดเทียมกับสุดยอดอาวุธนักบุญ คมกริบไร้ผู้ต้าน

“น่าเสียดาย ที่ฝีมือของคุณชายข่งไม่แข็งแกร่งเท่าเฉาพั่วเทียน ไม่เช่นนั้น เฉาพั่วเทียนก็ต้านไม่อยู่”

เจ้าวัวต้าลี่เพิ่งเอ่ยจบ ก็เห็นเงากระบี่สิบแปดสายฟันลงบนร่างของเฉาพั่วเทียนต่อเนื่องกัน

เฉาพั่วเทียนไม่ได้ป้องกันแม้แต่น้อย เมื่อเงากระบี่สิบแปดสายฟันลงบนร่างเขา ก็ราวกับฟันใส่เหล็กเทพ พลันเกิดประกายไฟกระจาย ส่งเสียงโลหะกระทบกันกังวาน

ไร้รอยขีดข่วนแม้แต่นิดเดียว

“อะไรนะ!”

ทั่วทั้งสนามต่างสูดลมหายใจเฮือกใหญ่

“นี่มันบ้าชัดๆ!”

“ไม่ป้องกันเลย แต่กลับไม่เป็นอะไรเลยแม้แต่น้อย แบบนี้คือพลังของผู้แข็งแกร่งระดับนักบุญใหญ่ขั้นสุดยอดหรือ?”

“นี่มันไม่ใช่มนุษย์แล้ว!”

“……”

กลางอากาศ

เงากระบี่สิบแปดสาย ภายใต้การควบคุมของข่งเทียนเซี่ย ล้อมรอบเฉาพั่วเทียนบินวนไปมา เสียงหวีดหวิวของกระบี่ดังก้องไปทั่วฟ้า

กลิ่นอายสังหารปกคลุมเต็มไปหมด

เงากระบี่สิบแปดสายนั้นพุ่งโจมตีจากทิศทางต่างกัน มุมต่างกัน และเวลาไม่พร้อมกัน แต่กลับพุ่งใส่เป้าหมายเดียวกันอย่างต่อเนื่อง

ท่าไม้ตายนี้น่ากลัวเกินไป แม้แต่ผู้ที่เพิ่งเข้าสู่ขั้นนักบุญใหญ่ ก็ยังไม่แน่ว่าจะรับมือไหว

ทว่า ความแข็งแกร่งของเฉาพั่วเทียนกลับทำให้ทุกคนตะลึงงัน

ทั่วร่างเขามีแสงทองห่อหุ้ม ปล่อยให้เงากระบี่สิบแปดสายฟันโจมตีอย่างไรก็ไม่อาจสร้างบาดแผลได้เลย

“ข่งเทียนเซี่ย ฝีมือเจ้ามีแค่นี้หรือ? ไม่พอหรอกนะ!”

เฉาพั่วเทียนเอ่ยเย้ย พลางยื่นมือขวาออกไป คว้าจับเงากระบี่หนึ่งสายไว้ในพริบตา

“แกร๊ก!”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน