วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2538

“ฝ่าบาท! ฝ่าบาท!...”

ท่านลี่กงกงกับเจียงหู่รีบเข้าประคองเว่ยหวางไว้คนละข้างทันที

ครานั้น พระสงฆ์ศักดิ์สิทธิ์แห่งเขาหลิงซานหันไปถามเฉาพั่วเทียนว่า “เจ้าก็เป็นยอดฝีมือระดับราชานักบุญ แถมยังครอบครองศาสตราจักรพรรดิ ทำไมถึงพ่ายแพ้ยับเยินขนาดนี้?”

เฉาพั่วเทียนอธิบายว่า “ท่านอาจารย์เป็นราชานักบุญไร้เทียมทาน”

“หืม?” พระสงฆ์ศักดิ์สิทธิ์แห่งเขาหลิงซานเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย ยิ้มเย็น “ไอ้คนแก่คนนั้นดันทะลวงถึงขั้นราชานักบุญไร้เทียมทานเสียแล้ว ดูท่าว่า ‘เกม’ นี้จะยิ่งสนุกขึ้นเรื่อยๆ”

ผู้คนในที่นั้นไม่ทันใส่ใจว่า “เกม” ที่ว่าคืออะไร สายตาทุกคู่จับจ้องอยู่ที่เฉาพั่วเทียน

ไม่นึกเลยว่าด่านเยี่ยนนานไม่เพียงตีไม่แตก ยังต้องสังเวยแม่ทัพใหญ่ถึงห้าคน แถมเฉาพั่วเทียนเองก็โดนอัดจนสิ้นสภาพ

ปัง!

เว่ยหวางถีบเฉาพั่วเทียนจนคว่ำไปกับพื้น ตะคอกด่า “ไอ้ขยะไร้ค่า!”

“ข้าให้เจ้าไปยึดด่านเยี่ยนนาน แล้วเจ้าทำอะไรลงไปบ้าง?”

“กองทัพใหญ่สามแสน! ทำไมถึงสั่งสลายทัพกันง่ายๆ?”

“เจ้ายังจำได้ไหมว่าก่อนออกเดินทัพ เจ้าพูดไว้อย่างไร? เจ้าสาบานต่อข้าอย่างหนักแน่นว่าจะยึดด่านเยี่ยนนานให้ได้ แล้วตอนนี้ล่ะ?”

“ข้าสูญเสียแม่ทัพใหญ่ไปห้าคน คนเหล่านั้นล้วนเป็นยอดฝีมือระดับเซียน เจ้ายังทำให้ข้าเสียกองทัพใหญ่สามแสน เจ้า...เจ้าสมควรตาย!”

พรวด!

เว่ยหวางพูดถึงตรงนี้ก็สำลักโลหิตพุ่งออกมาอีกคำรบ

ท่านลี่กงกงรีบเข้าเกลี้ยกล่อม “ฝ่าบาท โปรดระงับโทสะด้วย...”

“ไสหัวไป!” เว่ยหวางผลักท่านลี่กงกงกระเด็น คว้าดาบยาวจากเอวทหารยามข้างกายออกมา “นับแต่ข้ายกทัพออกศึกมา บุกไปไหนก็ไม่มีใครต้านทาน ไม่เคยแพ้ผู้ใด ยังไม่เคยปราชัยย่อยยับเช่นนี้”

“เรื่องนี้หากแพร่ออกไป ขวัญกำลังใจต้องทรุดฮวบแน่”

“เฉาพั่วเทียน ไอ้ตัวถ่วง ข้าไว้ชีวิตเจ้าไม่ได้ ตายซะ!”

เฉาพั่วเทียนรีบทรุดก้มกราบกระหน่ำ ร่ำร้อง “ฝ่าบาท ได้โปรดยกโทษให้ข้าน้อยเถอะ...”

เคร้ง!

เว่ยหวางฟาดดาบยาวลงไป ตั้งใจจะสังหารเฉาพั่วเทียน

ทันใดนั้น นิ้วสองนิ้วพุ่งมาเร็วปานสายฟ้า หนีบคมดาบไว้แน่น

ผู้ลงมือคือพระสงฆ์ศักดิ์สิทธิ์แห่งเขาหลิงซาน

“พระอริยะ ท่านหมายความว่าอย่างไร?” เว่ยหวางมองพระสงฆ์ศักดิ์สิทธิ์แห่งเขาหลิงซานอย่างฉงน

“ฝ่าบาท โปรดให้อาตมาถามเขาสักสองสามคำ แล้วค่อยฆ่าก็ยังไม่สาย” พระสงฆ์ศักดิ์สิทธิ์แห่งเขาหลิงซานผละคมดาบออก เอ่ยว่า “เฉาพั่วเทียน เจ้าอยากเอาชีวิตรอดหรือไม่?”

ล้อกันเล่นหรือไง ใครจะไม่อยากรอดตายกันบ้าง?

เฉาพั่วเทียนพยักหน้ารัวๆ

“ส่งง้าวเทพสงครามมา อาตมาจะขอฝ่าบาทไว้ให้เว้นชีวิตเจ้า” พระสงฆ์ศักดิ์สิทธิ์แห่งเขาหลิงซานว่า

แรกเริ่มก็เป็นเขานี่แหละที่ลงมือปราบเฉาพั่วเทียน หากไม่คิดใช้ประโยชน์จากเขาในศึก ป่านนี้คงฆ่าทิ้งแล้วแย่งง้าวเทพสงครามไปนาน สำหรับศาสตราจักรพรรดิชิ้นนี้ของจ้านเสินเจียจู่ เขาแอบหมายตาไว้มาช้านาน

เฉาพั่วเทียนอ้ำอึ้ง “ง้าวเทพสงคราม... ง้าวเทพสงคราม...”

“อะไรนะ ถึงป่านนี้แล้ว เจ้ายังหวงง้าวเทพสงครามอยู่อีกหรือ?” พระอริยะข่มขู่ “เฉาพั่วเทียน ชีวิตเจ้าสำคัญกว่า หรือว่าง้าวเทพสงครามสำคัญกว่า คิดให้ดี”

เฉาพั่วเทียนว่า “ไม่ใช่ว่าข้าน้อยไม่ยอมส่งมอบง้าวเทพสงคราม แต่ตอนนี้มันไม่ได้อยู่ในมือข้าน้อย”

“ถูกท่านอาจารย์แย่งไปหรือ?” พระสงฆ์ศักดิ์สิทธิ์แห่งเขาหลิงซานถาม

เฉาพั่วเทียนส่ายหน้า “ไม่ใช่ มันบินหนีไปเอง”

ปัง!