วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2541

“คิดจะหนีรึ?”

ชายสวมหน้ากากส่งสายตาเย็นเยียบ ร่างหายวับจากที่เดิม พอปรากฏอีกครั้งก็ไปดักหน้า ง้าวเทพสงคราม

“เจ้านายเดิมของเจ้าตายไปแล้ว ถ้ารู้จักเจียมตัวก็ยอมรับข้าเป็นนายซะดีๆ”

“เชื่อฟังแล้วตามข้าไปเถอะ วันหน้า ข้าจะพาเจ้ากวาดล้างแปดแดน จนไร้คู่ต่อกรทั่วหล้า”

“ถึงตอนนั้น ข้าจะทำให้ผู้คนรู้จักชื่อเสียงเกรียงไกรของเจ้า”

ชายสวมหน้ากากก้มมองง้าวเทพสงครามจากที่สูง น้ำเสียงกร้าวกร่าง ไม่เปิดช่องให้โต้แย้ง

ทว่า ง้าวเทพสงครามทำเหมือนไม่ใส่ใจ อยู่ๆ ก็กลายเป็นสายแสง พุ่งหนีไปไกล

“ฮึ! ไม่รู้จักเจียมตัว”

ชายสวมหน้ากากสะบัดเสียงฮึเย็นๆ ยกฝ่ามือใหญ่ขึ้น คลุมท้องฟ้าบดบังแสงตะวันในพริบตา

เพียงพริบตาฝ่ามือก็แผ่ขยายออกไปไกลนับหมื่นลี้ เสียงคำรามกึกก้อง จวนจะคว้าง้าวเทพสงครามได้อยู่รอมร่อ

จังหวะนั้นเอง ง้าวเทพสงครามกลับพุ่งโจมตีใส่ชายสวมหน้ากาก

“เพียะ!”

ชายสวมหน้ากากสะบัดมือฟาดสวน ตบง้าวเทพสงครามปลิวกระเด็น

“ของไร้เจ้าของอย่างแก กล้าดียังไงถึงคิดเล่นงานข้า?” ชายสวมหน้ากากเอ่ยเย้ย

ง้าวเทพสงครามคิดจะบินหนีอีกครา แต่หนนี้ชายสวมหน้ากากลงมือเร็วยิ่งกว่า

“ฉวับ!”

ปลายนิ้วทั้งห้าของชายสวมหน้ากากดั่งตะขอฟากฟ้า เมื่อสะบัดออกไป ปลายนิ้วสานสายฟ้าเป็นริ้ว งูเงินร่ายรำ พุ่งตะครุบง้าวเทพสงครามอย่างว่องไว

“ฮึม!”

ทันใดนั้น ง้าวเทพสงครามปล่อยแสงศักดิ์สิทธิ์กระหึ่ม จนทั้งโลกประหนึ่งสั่นสะท้าน

ต่อเนื่องกัน พลังมหึมาพวยพุ่งจากลำง้าว กลายเป็นการโจมตีอันเฉียบคม แทงตรงใส่ฝ่ามือชายสวมหน้ากาก

พลังที่แฝงอยู่ในการโจมตีนั้นรุนแรงจนฉีกฟ้าทะลายดินได้ เขย่าความสมดุลสวรรค์ปฐพี

“อืม เปิดใช้งานตัวเองขึ้นมาได้งั้นหรือ?”

ชายสวมหน้ากากฉงนเล็กน้อย ก่อนหัวเราะเย็นกล่าวว่า “ฝืนปลุกพลังตัวเองขึ้นมา มีแต่จะทำให้เจ้าทำร้ายตัวเอง จิตวิญญาณแห่งอาวุธ เจ้าช่างโง่เง่า”

ต่อให้โจมตีกึกก้องสะเทือนฟ้าดินเพียงใด แววตาชายสวมหน้ากากก็ไร้ความหวาดหวั่น แค่สะบัดฝ่ามือเบาๆ เบื้องหน้าก็ปรากฏแผ่นแสงทองก่อตัวเป็นเกราะแน่นหนา ขวางการโจมตีของง้าวเทพสงครามไว้ด้านนอก

“เคร้ง เคร้ง เคร้ง—”

ง้าวเทพสงครามกระหน่ำฟาดไม่หยุด แตกประกายไฟพร่างพราว ทว่าก็ยังแทงไม่ทะลุเกราะของชายสวมหน้ากาก

ถ้ามีผู้ใดเห็นฉากนี้ ต้องตะลึงแน่

เพราะง้าวเทพสงครามนั้นคือศาสตราจักรพรรดิของแท้ แถมยามนี้ยังถูกปลุกใช้งานอยู่

แน่นอน การที่จิตวิญญาณแห่งอาวุธฝืนปลุกขึ้นมา ไม่ถือว่าเป็นการปลุกเต็มรูปแบบ พลังที่ง้าวเทพสงครามงัดออกมาเวลานี้ มีแค่หนึ่งในสิบของศักยภาพทั้งหมดเท่านั้น

แต่ต่อให้เท่านี้ ก็สยดสยองพอแล้ว

อย่างไรก็ดี อานุภาพของศาสตราจักรพรรดิ มิใช่ใครๆ จะต้านรับได้

เห็นได้ชัดว่าพลังของชายสวมหน้ากากแข็งแกร่งเกินคาด

“จิตวิญญาณแห่งอาวุธ เลิกต่อต้านเถอะ”

“ต่อให้เจ้านายของเจ้ายังมีชีวิตอยู่ ก็ยังมิใช่คู่มือของข้า”

“ตามข้ามา นั่นล่ะคือทางเลือกที่ฉลาดที่สุดของเจ้า”

ชายสวมหน้ากากไพล่มือไว้ด้านหลัง ยืนอยู่หลังเกราะพลัง เส้นผมสีขาวพลิ้วไหว ราวเทพมารองค์หนึ่ง มองทั่วหล้าอย่างเหยียดหยัน

ง้าวเทพสงครามเหมือนถูกน้ำเสียงและท่าทีของชายสวมหน้ากากยั่วโทสะ จู่โจมถี่เร็วขึ้นเรื่อยๆ แผ่ไอสังหารเย็นเยียบ

ผ่านไปครู่หนึ่ง

“บึ้ม!”

ทั่วฟ้าดินดังกึกก้องสนั่นหู ทั่วลำง้าวเทพสงครามปรากฏอักขระเวทมนตร์นับไม่ถ้วนทอประกาย เปล่งแสงเจิดจ้า ดุจอาทิตย์แผดเผาบนฟ้า สว่างจ้าจนยากจะมองตรง

พริบตาเดียว ง้าวเทพสงครามแปรเป็นสายฟ้า พุ่งทะลวงเกราะไวปานสายฟ้า เจาะทะลุหัวใจชายสวมหน้ากาก เลือดกระเซ็น

“เจ้ากล้าทำร้ายข้า? อ๊าก...”

ชายสวมหน้ากากกรีดร้อง ดวงตาทั้งคู่เปลี่ยนเป็นแดงฉานดุจโลหิต