วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2544

จิตวิญญาณแห่งอาวุธถึงกับปวดหัวเป็นบ้า

หลินต้าหนiaoตอนนี้กลายเป็นเจ้านายคนใหม่ของมันไปแล้ว เว้นเสียแต่หลินต้าหนiaoจะยอมตัดสัมพันธ์กับมันเอง ไม่งั้นไม่มีวันได้เป็นอิสระ

ปัญหาคือ ดูท่าทางของหลินต้าหนiaoแล้ว คงไม่ยอมปล่อยมือจากมันง่ายๆ แน่

“รู้อย่างนี้ ไม่น่าบอกมันไปเมื่อกี้เลยว่า ง้าวเทพสงครามคือศาสตราจักรพรรดิ!” จิตวิญญาณแห่งอาวุธเสียใจไปก็สายเกินแก้

ยิ่งกว่านั้น ต่อให้หลินต้าหนiaoยอมตัดสัมพันธ์กับศาสตราจักรพรรดิ ด้วยพลังบำเพ็ญเพียรในตอนนี้ก็ทำไม่ได้อยู่ดี

ฉะนั้น วิธีจะสลัดหลินต้าหนiaoให้หลุดมีทางเดียว—หลินต้าหนiaoต้องตาย

พอหลินต้าหนiaoตาย มันก็จะกลายเป็นของไม่มีเจ้าของอีกครั้ง

แต่แล้วปัญหาใหม่ก็มา

ในฐานะจิตวิญญาณแห่งอาวุธ มันห้ามลงมือฆ่าเจ้านายเอง หากจิตวิญญาณแห่งอาวุธฆ่านาย ผลสะท้อนกลับจะรุนแรง อาจถึงขั้นวิญญาณแตกสลาย

“แม่งเอ๊ย ทำไมซวยขนาดนี้วะ?”

“รู้อย่างนี้ปล่อยให้ของดีตกไปอยู่กับเจ้าหมูอ้วนคนนี้ ทำไมกูไม่ไปเกาะติดชายสวมหน้ากากคนนั้นซะตั้งแต่แรกวะ”

“อย่างน้อยไอ้บ้านั่นพลังบำเพ็ญเพียรสูง ไม่ทำให้ชื่อเสียงกูมัวหมอง”

จิตวิญญาณแห่งอาวุธปวดหัวจนแทบระเบิด

“ไม่ได้ละ ต้องหาทางทำให้ไอ้อ้วนตายไวๆ เท่านั้น กูถึงจะสลัดมันพ้นได้”

มันทั้งแก่กล้าและเจ้าเล่ห์ คิดแค่นิดเดียวก็ผุดแผนออกมา

“เจ้าหมูอ้วน รู้ไหมว่าง้าวเทพสงครามมีที่มาอย่างไร?” จิตวิญญาณแห่งอาวุธเอ่ยถาม

หลินต้าหนiaoส่ายหัว “ไม่รู้”

จิตวิญญาณแห่งอาวุธถามต่อ “งั้นเจ้ารู้ไหมเรื่องจ้านเสินเจียจู่?”

“รู้สิ” หลินต้าหนiaoพยักหน้าหนักๆ แล้วว่า “จ้านเสินเจียจู่ปกป้องต้าเฉียนกันมาทุกรุ่น พวกเขาเป็นผู้พิทักษ์ของต้าเฉียน แต่ผมได้ยินว่าไม่นานมานี้ เฉาพั่วเทียนนำทัพจ้านเสินเจียจู่หักหลังต้าเฉียน”

“ผมนี่คิดยังไงก็ไม่เข้าใจ ต้าเฉียนกำลังระส่ำระสาย เฉาพั่วเทียนจะทรยศทำไมกัน?”

“โธ่เว้ย ทั้งที่เป็นเทพสงครามที่เลื่องชื่อไปทั่วหล้า ทำไมถึงใจเสาะขนาดนั้น?”

จิตวิญญาณแห่งอาวุธว่า “เฉาพั่วเทียนคือเจ้านายคนก่อนของผม”

หลินต้าหนiaoอุทาน “เชี่ย! ดันเลือกคนทรยศจนเป็นนายเนี่ยนะ ตาบอดหรือไง!”

จิตวิญญาณแห่งอาวุธ: “……”

“เดี๋ยวนะ ไหนว่าเฉาพั่วเทียนเป็นนายของเจ้า แล้วทำไมเจ้ามายอมรับผมเป็นนายอีกล่ะ?” หลินต้าหนiaoถาม “หรือว่าเฉาพั่วเทียนทิ้งเจ้า?”

จิตวิญญาณแห่งอาวุธ: “……”

หลินต้าหนiaoเปลี่ยนโทน “ไม่เป็นไร ผมไม่ทิ้งเจ้าหรอก จากนี้ตามผมเถอะ ผมจะดูแลเจ้าอย่างดี”

กูไม่อยากตามแกโว้ย ตอนนี้อยากให้แกตายไวๆ อย่างเดียว

ตอนนั้น ม่อเทียนจีที่อยู่ข้างๆ พูดขึ้นว่า “ผมนึกออกแล้ว ก่อนอาจารย์สิ้นใจเคยบอกไว้ว่า ง้าวเทพสงครามเป็นอาวุธจักรพรรดิประจำตระกูลของจ้านเสินเจียจู่ รับใช้เทพสงครามในแต่ละรุ่น โดยมีเทพสงครามของรุ่นนั้นๆ เป็นเจ้านาย”

“อะไรนะ?” หลินต้าหนiaoว่า “งั้นก็แปลว่า ไอ้นี่เคยมีเจ้านายมาแล้วหลายรุ่นสิ?”

ม่อเทียนจีพยักหน้า “ใช่”

“เวร จริงๆ ของเขาถูกใช้จนเละมาตั้งนานแล้วนี่หว่า!” หลินต้าหนiaoถึงกับเจ็บช้ำใจนัก

ฝั่งจิตวิญญาณแห่งอาวุธ โมโหแทบกระอักเลือด

คิดว่ากูเป็นอะไรของมึงกัน?

ถึงขั้นว่า ‘ใช้จนเละ’!

มารยาทมีไหม?

หลินต้าหนiaoหัวเราะแหะๆ “แต่ผมไม่รังเกียจเจ้านะ”

แต่กูน่ะแหละรังเกียจแก!

จิตวิญญาณแห่งอาวุธว่า “ถูกต้อง ง้าวเทพสงครามคืออาวุธจักรพรรดิประจำตระกูลของจ้านเสินเจียจู่ ข้าเคยติดตามเจ้านายรุ่นแรก ออกศึกถล่มผู้แข็งแกร่งระดับจักรพรรดิยิ่งใหญ่”

“เจ้าหมูอ้วน ที่เจ้าได้ข้ามา ถือเป็นวาสนามหาศาล”

“แต่ว่า เจ้านายของข้าแต่ละรุ่น ต่ำสุดยังเป็นถึงราชานักบุญ ส่วนพลังบำเพ็ญเพียรของเจ้าน่ะอ่อนเกินไป ฉะนั้นข้าตัดสินใจ…จะช่วยเจ้า!”

หลินต้าหนiaoได้ยินก็พลอยดีใจ “จริงหรือ?”

“แน่นอนจริง” จิตวิญญาณแห่งอาวุธถาม “เจ้ารู้ไหม ท่าไม้ตายของจ้านเสินเจียจู่คืออะไร?”

“หมัดเทพนักรบ” หลินต้าหนiaoตอบ

“พอจะมีวิชาอยู่บ้างนี่” จิตวิญญาณแห่งอาวุธว่า “หัวหน้าตระกูลของจ้านเสินเจียจู่ทุกรุ่นล้วนเป็นนายของข้า และแต่ละคนต่างใช้หมัดเทพนักรบ ข้าคลุกคลีอยู่ข้างพวกเขามานาน ได้ยินได้เห็นจนซึมซับไปเอง จนจำวิธีฝึกหมัดเทพนักรบได้”

“เจ้าอยากเรียนหมัดเทพนักรบไหม?”