วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2548

จิตวิญญาณแห่งอาวุธไม่ได้ฟังประโยคสุดท้ายของหลินต้าเหนี่ยวเลย ตอนนี้สมองเหมือนโดนฟ้าผ่าจนกลายเป็นว่างเปล่าไปหมด

อะไรนะ ไล่ตามหมูมังกรไปทำการทำหมัน แล้วหมูมังกรก็ดันยอมรับเจ้าเป็นนายเนี่ยนะ?

แบบนี้ก็ได้ด้วย?

แม่งเอ๊ย ยังมีความยุติธรรมอยู่บ้างไหมวะ?

จิตวิญญาณแห่งอาวุธงงจนไปต่อไม่ถูก

เดิมทีมันตั้งใจหลอกหลินต้าเหนี่ยวให้เข้าไปตายในถ้ำภูเขา ใครจะคิดว่าไม่เพียงหลินต้าเหนี่ยวไม่ตาย แถมยังได้สัตว์ศักดิ์สิทธิ์อย่างหมูมังกรมาอีก โคตรน่าหงุดหงิด

“แม่มันสิ เจ้าอ้วนบ้านี่ดวงเฮงฉิบหาย”

จิตวิญญาณแห่งอาวุธเดือดจนแทบคลั่ง

หารู้ไม่ว่า ม่อเทียนจีก็พูดไม่ออกเหมือนกัน

ก่อนหน้านี้พวกเขาเข้าไปในถ้ำภูเขา พบหมูมังกร แล้วหลินต้าเหนี่ยวก็พูดกับมันว่า “ตามข้ามาเถอะ วันหนึ่งข้าจะพาเจ้ากวาดล้างทั่วหล้า”

จากนั้น หมูมังกรก็เปิดศึกกับหลินต้าเหนี่ยวชุดใหญ่

ต้องยอมรับว่าหมูมังกรเก่งมาก เล่นงานหลินต้าเหนี่ยวจนมอมแมมเลอะเทอะ ต้องหนีหัวซุกหัวซุน สุดท้ายไม่รู้ยังไง หลินต้าเหนี่ยวฉวยจังหวะ ฟันฉับเดียวตัดของลับของหมูมังกรทิ้ง

แล้วหมูมังกรก็ดันยอมรับหลินต้าเหนี่ยวเป็นเจ้านายจริงๆ

โคตรจะเหลือเชื่อ! บ้าไปแล้ว!

แม้ว่าม่อเทียนจีจะได้รับการถ่ายทอดวิชาแท้จริงจากปรมาจารย์พยากรณ์ สามารถทำนายชะตาฟ้าดิน ไขความลับฟ้าดินได้ ก็ยังคาดไม่ถึงเหตุการณ์นี้

“จริงสิ จิตวิญญาณแห่งอาวุธ เมื่อกี้เจ้าเห็นปุ๊บก็รู้ว่ามันคือหมูมังกร งั้นแปลว่าเจ้ารู้ที่มาของหมูมังกรสินะ?” หลินต้าเหนี่ยวถาม

จิตวิญญาณแห่งอาวุธคิดในใจว่า “กูอยู่มาตั้งกี่ปี จะไม่รู้ที่มาของหมูมังกรก็แปลกแล้วสิ”

พอจิตวิญญาณแห่งอาวุธไม่ตอบ หลินต้าเหนี่ยวหน้าตึงพูดว่า “จิตวิญญาณแห่งอาวุธ หูหนวกหรือไง?”

เชี่ย เพิ่งได้หมูมังกรมาก็มาอวดเบ่งต่อหน้ากู มึงเป็นตัวอะไรนักหนา?

ไม่ใช่สิ เขาไม่ใช่ตัวอะไร เขาคือเจ้านายของกู!

จิตวิญญาณแห่งอาวุธฝืนกลั้นโทสะแล้วพูดว่า “พี่หลินต้าเหนี่ยว เรื่องที่มาของหมูมังกร ผมเคยได้ยินมาบ้าง”

“ว่ากันว่า หมูมังกรเป็นหนึ่งในสิบสัตว์ศักดิ์สิทธิ์ชั้นสูง ทรงพลังอย่างยิ่ง ทั้งบันดาลฟ้าฝนและสายฟ้าได้ แถมยังควบคุมไฟและน้ำหลากได้ด้วย”

“จริงสิ พี่หลินต้าเหนี่ยว ผมยังรู้อะไรบางอย่างเกี่ยวกับหมูมังกร อยากฟังไหม?”

หลินต้าเหนี่ยวว่า “ลองเล่ามา”

จิตวิญญาณแห่งอาวุธว่า “ตำนานเล่าว่า นมนานมาแล้ว องค์หญิงน้อยแห่งเผ่ามังกรหลงรักหมูวิญญาณที่แข็งแกร่งยิ่งนัก ไปๆมาๆเข้าหากัน จนชอบพอกัน”

“แล้วคืนหนึ่งที่มืดมิดและลมแรง ทั้งสองห้ามใจไม่ไหว ทำเรื่องต้องห้าม ต่อมาไม่นาน องค์หญิงน้อยแห่งเผ่ามังกรก็ตั้งครรภ์”

“องค์หญิงน้อยอุ้มท้องอยู่นานถึงสามร้อยหกสิบปี ในที่สุดก็คลอดลูกออกมา”

“ทว่าทุกคนคาดไม่ถึง เพราะสิ่งที่คลอดออกมาไม่ใช่ลูกมังกร แต่เป็นตัวประหลาดหัวเป็นหมู ตัวเป็นมังกร”

“เผ่ามังกรเป็นเผ่าที่สูงศักดิ์ เป็นราชาแห่งเหล่าสัตว์ศักดิ์สิทธิ์ ย่อมรับตัวประหลาดนี้ไม่ได้ ในเวลานั้นหัวหน้าเผ่ามังกร หรือก็คือราชามังกร ตั้งใจจะฆ่ามันเสีย แต่องค์หญิงน้อยเอาชีวิตเข้าแลก บีบให้ราชามังกรจำต้องโยนมันทิ้งไป ปล่อยให้มันไปตามยถากรรม แต่ตั้งเงื่อนไขว่า องค์หญิงน้อยห้ามก้าวออกจากวังมังกรอีกแม้แต่ก้าวเดียวตลอดชีวิต”

“หมูวิญญาณไม่ได้เจอคนรักมานาน จึงคิดถึงสุดๆ สุดท้ายทนไม่ไหว บุกเข้าไปในวังมังกร หวังจะได้พบองค์หญิงน้อยสักครั้ง”

“เผ่ามังกรทรงพลังขนาดไหน หมูวิญญาณตัวเดียวจะบุกเข้าไปได้หรือ?”

“แม้หมูวิญญาณจะแข็งแกร่งไม่น้อย แต่การบุกวังมังกรก็เท่ากับเอาไข่ไปชนหิน ในไม่ช้าก็โดนยอดฝีมือแห่งเผ่ามังกรจับได้”

“ราชามังกรอาฆาตหมูวิญญาณที่มาทำให้ลูกสาวของตนมัวหมองอยู่แล้ว คิดว่า ข้าไม่ไปหาเจ้า เจ้ายังกล้ามาหาข้าเอง นี่ไม่ใช่หาทางตายหรือไง?”