วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2552

จิตวิญญาณแห่งอาวุธได้ยินคำพูดของหลินนกใหญ่ ถึงกับแทบยิ้มจนแก้มปริ

เวรเอ๊ย เจอศัตรูตั้งเยอะยังกล้าคุยโว นี่มันหาที่ตายชัดๆ

ข้าอยู่มานานขนาดนี้ ยังไม่เคยเห็นใครอยากตายขนาดนี้ ดูท่าเจ้าหมูอ้วนจะเชื่อคำพูดของข้าเข้าแล้ว

ดีนัก ถ้ามันตาย ข้าก็จะเป็นอิสระ

พวกองครักษ์ทองคำก็โดนถ้อยคำโอหังของหลินนกใหญ่ยั่วยุจนโกรธ ตะโกนว่า “กรูเข้าไปพร้อมกัน! ฆ่ามัน!”

ทันที องครักษ์ทองคำหลายสิบคนกรูกันเข้ามาจากรอบทิศ เข้าปะทะหลินนกใหญ่

“มาเลย!” หลินนกใหญ่ปล่อยออร่าออกมาเต็มที่ เหมือนเทพสงครามผู้ยิ่งใหญ่ เผยอานุภาพไร้ผู้ต่อต้าน ออกไปรับศัตรู

ยังคงออกท่าด้วยหมัดเทพนักรบ

ต้องยอมรับว่า หมัดเทพนักรบไม่เพียงร้ายกาจ ตอนหลินนกใหญ่ใช้ ออร่าก็ดูดุดันขึ้นทันที ให้ความรู้สึกฮึกเหิมราวกับจะกลืนฟ้าดิน ไร้ผู้ต้าน

“ฆ่า!”

กำปั้นทั้งสองพุ่งออกไปพร้อมกัน ปลดปล่อยพลังน่าสะพรึงกลัว พวกองครักษ์ทองคำสองคนที่พุ่งนำหน้า โดนชกจนแตกเละตายคาที่

พรวด!

พรวด!

เลือดสาดกระจาย

จิตวิญญาณแห่งอาวุธคิดในใจว่า ต้องยอมรับว่าเจ้าหมูอ้วนก็มีฝีมืออยู่บ้าง ระดับเดียวกันคือจุดสูงสุดของระดับทะลวงเทพ แต่พลังการต่อสู้ของเขาเหนือกว่าองครักษ์ทองคำพวกนั้นมาก

หลินนกใหญ่ซัดองครักษ์ทองคำแตกไปหลายคน ทำให้ที่เหลือรู้สึกถึงภัยคุกคามมหาศาล ใจเกิดความหวาดกลัวโดยไม่รู้ตัว

บางคนที่กำลังจะพุ่งเข้าไป พอเห็นหลินนกใหญ่ยกหมัด ก็สะดุ้งถอยกรูด

“ไม่ใช่ว่าจะฆ่าข้าหรือไง? ถอยทำไมวะ! ขี้หดตดหาย!”

หลินนกใหญ่พุ่งเข้าประชิด หมัดพลันเปล่งแสงแรงกล้า อำนาจดุดัน

ตู้ม!

หมัดพุ่งทะลวงไปข้างหน้า ไม่มีสิ่งใดต้านทาน

“อ๊าก…”

ชั่วพริบตา องครักษ์ทองคำอีกสองคนสิ้นชีพใต้กำปั้นของหลินนกใหญ่

“ทุกคนอย่ากลัว เขามีแค่มือสองข้าง เรารุมพร้อมกัน เดี๋ยวก็ทำให้มันตั้งตัวไม่ติด”

องครักษ์ทองคำพวกนี้อยู่ร่วมกันมานาน ประสานงานกันลื่นไหล เริ่มช่วยกันรุมโจมตีหลินนกใหญ่

เผชิญหน้าการรุม หลินนกใหญ่ไม่สะทกสะท้าน โบกหมัดไม่หยุด

เป็นระยะๆ ก็มีคนล้มคากำปั้นของเขา

แต่พอนานเข้า ความเร็วหมัดของหลินนกใหญ่เริ่มช้าลง กำลังเริ่มถดถอย

หมัดเทพนักรบแข็งกร้าวดุดัน แต่ละหมัดราวกับสั่นสะเทือนฟ้าดิน แต่ก็สิ้นเปลืองเรี่ยวแรงอย่างหนัก

“อย่าปะทะตรงๆ ใช้แผนบั่นทอนแรงของมัน” องครักษ์ทองคำคนหนึ่งตะโกน

ทันใดนั้น พวกองครักษ์ทองคำเริ่มใช้วิชาตัวเบาที่พลิ้วไหว หมุนวนล้อมหลินนกใหญ่ คอยจังหวะเข้าจู่โจม

พอเห็นหลินนกใหญ่สะบัดหมัด ก็รีบหลบฉับไว

ไม่นาน หลินนกใหญ่ก็เหนื่อยหอบ เหงื่อท่วม

ดูท่าต้องลดน้ำหนักแล้ว เนื้อบนตัวเยอะไป ทำให้สู้แล้วแรงกับความเร็วตก หลินนกใหญ่คิดในใจ

ตอนนั้น จิตวิญญาณแห่งอาวุธส่งเสียงเชียร์ในหัวของหลินนกใหญ่

“พี่นกใหญ่ รีบฆ่าพวกเศษสวะนี่ ให้พวกมันรู้ฤทธิ์เดชของพี่”

ความจริงมันก็อยากให้หลินนกใหญ่รีบตายอยู่แล้ว

หลินนกใหญ่สูดลมหายใจลึก พุ่งตัวไปข้างหน้า กำหมัดแน่น ปล่อยออรารุนแรง