วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2566

“ทำไมนายถึงฆ่าเจียงหู่ล่ะ?” หลินต้าหนiaoเห็นหลินเสี่ยวเหนียวสังหารเจียงหู่ก็พูดขึ้นว่า “ผมนึกว่านายจะปล่อยเขาไปจริงๆ ซะอีก”

หลินเสี่ยวเหนียวฮึ! แล้วตอบกลับอย่างเย็นชาว่า “เขาจะฆ่าลูกผม ผมจะปล่อยให้มันรอดไปได้ยังไง”

“ยังไงก็ช่าง ใครก็ห้ามคิดรังแกลูกชายผม ไม่งั้นผมเอาให้มันไม่จบไม่สิ้น”

“ฮึ!” หลินต้าหนiaoส่งเสียงฮึ ทำท่าดูแคลนอยู่ก็เถอะ แต่ที่จริงมุมปากยกยิ้มกว้างอย่างปลื้มใจ

ม่อเทียนจีอดคิดไม่ได้ว่า มีคนหนุนหลังนี่มันดีจริงๆ!

“พอแล้ว อย่าชักช้าเลย ไปหูเหลากวนกันเถอะ!” หลินต้าหนiaoพูดจบ ก็หันไปถามหลินเสี่ยวเหนียวว่า “ตอนนี้อยู่ขอบเขตไหนแล้ว?”

หลินเสี่ยวเหนียวตอบว่า “เพิ่งทะลุเข้าสู่ขอบเขตมหานักบุญไม่นาน”

“พลังบำเพ็ญเพียรของนายสูง งั้นช่วยพาพวกเราไปหูเหลากวนหน่อยไหม?” หลินต้าหนiaoว่า

“ผมล้าอยู่หน่อย ให้หมูมังกรพาพวกเราไปดีกว่า!” หลินเสี่ยวเหนียวพูดต่อ “หมูมังกรยังไม่บรรลุเป็นเซียนศักดิ์สิทธิ์ แต่ก็เร็วไม่น้อย ทว่าหูเหลากวนอยู่ไกลจากที่นี่ เกรงว่ากว่าจะถึงคงเช้าพรุ่งนี้”

พูดจบ เขาก็ทิ้งตัวลงนอนบนหลังหมูมังกรทันที แล้วบอกว่า “ลูกเอ๋ย พ่อขอพักสักหน่อย ถึงแล้วปลุกด้วยนะ”

ยังไม่ทันขาดคำก็กรนลั่น

หลับไปในพริบตา!

“หลับไปแล้วเรอะ?” ม่อเทียนจีถึงกับตะลึง

“หลับเป็นหมูเลยนะ” หลินต้าหนiaoบ่นปาก แต่ในใจกลับสงสารอยู่ไม่น้อย

ดินแดนตะวันออกห่างจากนครหลวงเว่ยไกลลิบ การที่หลินเสี่ยวเหนียวฝ่ามาถึงในเวลาอันสั้นย่อมกินแรงมหาศาล

หลินต้าหนiaoไม่รู้เลยว่า เพื่อรีบมาหาเขา หลินเสี่ยวเหนียวไม่ลังเลที่จะเผาผลาญพลังชีวิต ด้วยเหตุนี้ เขาสูญเสียอายุขัยไปหนึ่งพันปี

ยิ่งไปกว่านั้น เดิมทีหลินเสี่ยวเหนียวขึ้นถึงจุดสูงสุดของขอบเขตมหานักบุญแล้ว แต่พอเผาผลาญพลังชีวิต ก็ทำให้พลังบำเพ็ญเพียรตกขอบเขต

แถมเวทย์ป้องกันขนาดใหญ่ของพระราชวังต้าวэйแข็งแกร่งยิ่งนัก เพื่อทะลวงค่ายเวทย์นั้น หลินเสี่ยวเหนียวจำต้องใช้วิชาอาคมลับ ส่งผลให้ตกขอบเขตอีกครั้ง

ตอนนี้เขามีกำลังเพียงระดับต้นของขอบเขตมหานักบุญ หากหาสมุนไพรวิเศษและของล้ำค่า หรือโอสถวิเศษไม่ได้ เกรงว่าพลังบำเพ็ญเพียรจะตกลงไปอีก

ทว่าทั้งหมดนี้ หลินเสี่ยวเหนียวไม่ปริปากแม้สักคำ

แท้จริงแล้ว พ่อแม่ทั่วหล้าเป็นเช่นนี้กันทั้งนั้น ยอมอุทิศทุกสิ่งให้ลูกโดยไม่หวังสิ่งตอบแทน ช่างน่าสงสารหัวอกพ่อแม่ทั่วหล้าจริงๆ!

“พี่หลินต้าหนiao ผมมีเรื่องสงสัยอยู่อย่างหนึ่ง” ม่อเทียนจีพูดขึ้นทันที “ท่านลุงฝีมือร้ายกาจถึงเพียงนี้ ทำไมชื่อถึงไม่ปรากฏในรายชื่อผู้แข็งแกร่งเซิงหลง?”

“อันนี้ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน” หลินต้าหนiaoพูด “เดี๋ยวเจอพี่ใหญ่ก็ค่อยถามเขา บางทีเขาอาจรู้”

ม่อเทียนจีพยักหน้าเล็กน้อย “ดูท่าคงต้องเป็นอย่างนั้นแหละ”

“ออกเดินทาง!” หลินต้าหนiaoตบหลังหมูมังกรไปที พลันหมูมังกรทะยานขึ้นฟ้า มุ่งตรงไปหูเหลากวน

……

ชายแดนต้าจโจว

หูเหลากวน

ด่านนี้สมชื่อ ราวเสือดุที่กางกรงเล็บคุ้มครองผืนแผ่นดิน ไม่ปล่อยให้ผู้ใดล่วงละเมิด

นอกด่านเป็นทุ่งโล่งสุดลูกหูลูกตา เหมือนม้าศึกกำลังโผนทะยาน เรียบโล่งแต่เปี่ยมพลัง

ทว่าในด่านกลับเป็นอีกโฉมหน้า ภูผาสูงชันทอดยาว ดั่งมังกรยักษ์คดเคี้ยวไม่รู้จบ

เป็นภูมิประเทศที่ตั้งรับง่าย แต่บุกยากอย่างแท้จริง