วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2605

พระสงฆ์ศักดิ์สิทธิ์แห่งเขาหลิงซานมองหกคนที่จู่โจมไม่หยุดอยู่นอกวงแหวนสีทอง พลางเอ่ยอย่างดูแคลนว่า "พวกมดปลวก อ่อนหัดนัก!"

ตึง—

พระสงฆ์ศักดิ์สิทธิ์แห่งเขาหลิงซานก้าวเดียวขึ้นสู่สุญญากาศ วงแหวนสีทองล้อมรอบกาย ทำให้เขาดูเหนือโลกเหนือสงสาร

"ฆ่า!" หกคนของเย่ชิวตะโกนก้องพร้อมกัน เสียงดังสะเทือนฟ้าดิน กัมปนาทลั่น ไม่รู้ดังก้องไปไกลสักเพียงใด

พวกเขาไล่ขึ้นไปกลางห้วงเวิ้งว้าง สู้จนฟ้าถล่มดินทลาย รอยแยกมิตินับไม่ถ้วนผุดขึ้น ราวกับก่อเกิดฟ้าดินขึ้นใหม่ น่าสะพรึงกลัวยิ่งนัก

ครืนๆๆ…

ฉับพลัน เก้าสวรรค์สั่นสะเทือนไม่หยุด จนท้องฟ้าประหนึ่งจะแตกดับ แล้วก็มีเสายักษ์ค้ำฟ้าแปดต้นผ่ากลุ่มเมฆตกลงมาอย่างรวดเร็ว

เสาแปดต้นเรียงตามแปดทิศเป็นวงกลม ล้อมทุกคนเอาไว้ตรงกลาง

แต่ละต้นเปล่งแสงศักดิ์สิทธิ์สุกสว่าง ใหญ่โตมโหฬาร ปลายยอดทะยานสู่ท้องฟ้า

ค่ายรบจักรพรรดิปรากฏขึ้น!

ความแข็งแกร่งของพระสงฆ์ศักดิ์สิทธิ์แห่งเขาหลิงซานเกินคาดของทุกคน เผชิญหน้าการฆ่าฟันของทั้งหก เขายืนเอามือไพล่หลัง มุมปากยิ้มเย็น เหมือนดูเด็กทารกเล่นขายของ

วงแหวนสีทองข้างกายเขาแข็งแกร่งล้ำลึก แม้ทั้งหกรวมพลังโจมตีก็เขยื้อนไม่ได้เลยสักนิด กลับยิ่งขับให้พระสงฆ์ศักดิ์สิทธิ์แห่งเขาหลิงซานดูดุจเทพเจ้าอันอมตะ

สู้มาถึงตอนนี้ ทั้งหกยังแตะชายจีวรของพระสงฆ์ศักดิ์สิทธิ์แห่งเขาหลิงซานไม่ได้เลย น่าตกตะลึงจริงๆ

ต้องรู้ไว้ว่า ทั้งหกไม่ใช่มือกระจอก

หลินต้าหนี่ยว ม่อเทียนจี กับจางเหมยเจินเหริน ทั้งสามแม้เพิ่งบรรลุเป็นเซียนศักดิ์สิทธิ์ได้ไม่นาน แต่ล้วนเป็นยอดอัจฉริยะไร้เทียมทานในหมู่นักบุญ มีความสามารถข้ามระดับสังหารศัตรู

ก่อนหน้านี้ทั้งสามร่วมมือกัน แม้แต่เว่ยหวางที่แปลงเป็นพระอรหันต์ยังสู้ไม่ได้ ให้เห็นชัดว่าพวกเขาแข็งแกร่งเพียงใด

ยังมีหลินเสี่ยวเหนียว เขาเป็นหัวหน้าตระกูลของตงหวงโชวอี๋ซื่อเจีย ช่ำชองโลกมามาก ประสบการณ์รบล้นเหลือ แม้พลังบำเพ็ญเพียรถดถอยลง แต่ยังคงมีพลังการต่อสู้ระดับนักบุญ

ส่วนฮ่องเต้ต้าจโจวก็เป็นผู้แข็งแกร่งระดับมหานักบุญอย่างแท้จริง

ส่วนเย่ชิว ความร้ายกาจไม่ต้องบรรยาย ทุกคนต่างรู้ดี

หากเป็นผู้แข็งแกร่งระดับราชานักบุญคนอื่น มาเจอการโจมตีร่วมของทั้งหก ต่อให้ไม่บอบช้ำสาหัส ก็ต้องชุลมุนจนเสียท่าบ้าง

พระสงฆ์ศักดิ์สิทธิ์แห่งเขาหลิงซานกลับยืนเฉยอยู่ในค่ายรบจักรพรรดิ ให้วงแหวนสีทองคุ้มกาย มุมปากเหยียดรอยยิ้มดูแคลน ไม่ได้เห็นเย่ชิวพวกเขาอยู่ในสายตาเลย

"หัวหน้า สู้ต่อไปอย่างนี้คงไม่ได้ผล" หลินต้าหนี่ยวว่า

จางเหมยเจินเหรินเสริมว่า "ไอ้หัวโล้นเฒ่านั่นแข็งแกร่งเกินไป หากทะลวงเกราะป้องกันมันไม่ได้ เราจะถูกยื้อจนหมดแรงตาย"

ม่อเทียนจีกล่าว "เราต้องหาทางทะลวงการป้องกันของมันให้ได้"

เย่ชิวสีหน้าเคร่งเครียด

เขารู้อยู่ก่อนแล้วว่าพระสงฆ์ศักดิ์สิทธิ์แห่งเขาหลิงซานแข็งแกร่ง แต่นึกไม่ถึงว่าจะเกินขอบเขตขนาดนี้

แน่นอนว่าเขาเข้าใจดี จะสังหารพระสงฆ์ศักดิ์สิทธิ์แห่งเขาหลิงซานได้ ต้องทะลวงเกราะป้องกันของอีกฝ่ายก่อน

แต่ปัญหาตอนนี้คือ แม้รวมพลังทั้งหกยังสั่นคลอนเกราะของพระสงฆ์ศักดิ์สิทธิ์แห่งเขาหลิงซานไม่ได้

ทะลวงไม่เข้า ก็เข้าใกล้ตัวไม่ได้ เข้าไม่ถึง ก็ฆ่าไม่ได้

กล่าวคือ อยากฆ่าเขา ขั้นแรกต้องทำลายเกราะป้องกันเสียก่อน

"ทำอย่างไรถึงจะทะลวงเกราะได้?"

เย่ชิวขมวดคิ้ว

จะใช้เปลวไฟวิเศษระดับจักรพรรดิเผาผลาญ?

หรือใช้ดาบเซวียนหยวน?

หรือว่า…หม้อแปรสภาพฟ้าและดิน?

ระหว่างที่เย่ชิวกำลังครุ่นคิด ก็มีเสียงส่งลับของหลินเสี่ยวเหนียวดังขึ้นในหูว่า "ข้ามีวิธีทะลวงเกราะของมัน พวกท่านถอยออกไปไกลๆ"

ฮ่องเต้ต้าจโจวมองหลินเสี่ยวเหนียว เห็นสีหน้ามุ่งมั่นเด็ดเดี่ยว ก็พลันเข้าใจว่าเขาคิดจะทำอะไร ส่งเสียงลับว่า "ท่านหลิน อย่า!"

หลินเสี่ยวเหนียวกล่าว "ถ้าไม่ทำแบบนี้ เราไม่มีทางชนะเลยแม้แต่น้อย"