วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2613

เย่ชิวได้ยินเสียงของเหล่าเจิ่วก็เหมือนฝนทิพย์โปรยลงมาจากฟ้า เอ่ยอย่างฮึกเหิมว่า “เหล่าเจิ่ว ฉันก็รู้ว่าเธอไม่ยืนดูฉันตายเฉยๆ ขอบใจนะ”

“เกรงใจกันทำไม เราสองคนผูกพันกันขนาดไหน ช่วยนายก็เท่ากับช่วยฉันเอง เตรียมตัวให้พร้อม เดี๋ยวฉันจะหลอมรวมกับนาย” สิ้นเสียงเหล่าเจิ่ว ก็ได้ยินเสียง “ปึง!” จากในถุงกิ่นคุน โลงศพสีแดงโลหิตเปิดฝา ขาที่ขาดของเหล่าเจิ่วบินออกมา

เย่ชิวไม่พูดพร่ำ มือระเบิดพลังกระบี่ ฟันฉับใส่ข้อเท้าขวาของตัวเองอย่างรวดเร็ว

“ฉัวะ!”

เพียงพริบตา เท้าขวาของเย่ชิวขาดสะบั้น เลือดทะลักไม่หยุด

การกระทำนี้ ทำเอาทุกคนตะลึงงัน

“หัวหน้ากำลังทำอะไรน่ะ?”

“พี่ใหญ่ไปตัดเท้าตัวเองทำไม?”

“ไอ้เด็กเวรนี่เพี้ยนอะไรขึ้นมา?”

หลินเสี่ยวเหนียวว่า “น้องเย่ทำอะไรก็ไม่เหมือนใครจริงๆ”

ฮ่องเต้ต้าจโจวก็เอ่ยว่า “ความคิดของอัจฉริยะ ช่างคาดเดาไม่ได้จริงๆ”

ภายในค่ายรบจักรพรรดิ

พระสงฆ์ศักดิ์สิทธิ์แห่งเขาหลิงซานสังเกตเห็นการเคลื่อนไหวของเย่ชิว ดาบเปลวไฟที่กำลังฟาดลงมาช้าลง คิ้วขมวดเล็กน้อย เขาเองก็แปลกใจ

“อยู่ๆ ดีๆ ทำไมฟันเท้าขวาตัวเองทิ้ง?”

“เย่ฉางเซิงกำลังทำอะไรกันแน่?”

“หรือไอ้นี่มันมีนิสัยชอบทำร้ายตัวเอง?”

ถึงพระสงฆ์ศักดิ์สิทธิ์แห่งเขาหลิงซานจะช่ำชองเพียงใด แต่การกระทำของเย่ชิวก็ยังทำเอาเขางงเป็นไก่ตาแตก

ผู้อาวุโสเผ่าอสูรหลายคนที่ถูกกดข่มไว้ ก็เต็มไปด้วยความฉงน

“อาจารย์กำลังทำอะไรกันแน่?”

มีเพียงเสี่ยวไป๋หูเหมือนจะเข้าใจความคิดของเย่ชิว นางนึกในใจว่า “ไอ้พระโล้น รอดูเถอะ อีกเดี๋ยวสามีของฉันจะระเบิดพลังแล้ว”

นางมองเย่ชิวด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความคาดหวัง

ทว่า รออยู่พักใหญ่ ก็ยังไม่เห็นเย่ชิวทำอะไรสักอย่าง

ความคาดหวังในใจของเสี่ยวไป๋หูกลับยิ่งพุ่งสูงขึ้น คิดในใจว่า “สามีของฉันต้องกำลังอุบไพ่ตายอยู่แน่ๆ”

แต่ทางนั้น เย่ชิวหัวเสียจนอยากสบถ

เขาฟันเท้าขวาตัวเองทิ้งแล้ว รออยู่ตั้งนาน ก็ยังไม่เห็นขาที่ขาดของเหล่าเจิ่วโผล่ออกมาจากถุงกิ่นคุน

“เหล่าเจิ่ว ฉันเตรียมพร้อมแล้ว เร็วเข้า” เย่ชิวเร่งเร้า

เหล่าเจิ่วพูดตะกุกตะกักว่า “เอ่อ… ฉางเซิง ขอโทษจริงๆ ขาของฉันเหมือนจะหลอมรวมกับนายไม่ได้”

“ว่าไงนะ?” เย่ชิวกดเสียงต่ำ “มาล้อฉันเล่นหรือไง?”

“ไม่ๆ ฉันจะไปล้อนายได้ไง เดิมทีก็กะจะช่วยอยู่แล้ว แค่… โอ๊ย เอาเป็นว่าฉันหลอมรวมกับนายไม่ได้ แต่ไม่ต้องห่วง ฉันยังสนับสนุนนายอยู่นะ” เหล่าเจิ่วเสริมว่า “สนับสนุนทางใจ”

แม่งเอ๊ย

กูก็ตัดเท้าตัวเองแล้ว มาเล่นแบบนี้กับกู?

ถ้าคนอื่นรู้ ไม่หัวเราะเยาะฉันตายเรอะ?

เย่ชิวโมโหจนมุมปากกระตุก

ที่สำคัญ เขายังหวังพึ่งเหล่าเจิ่วช่วยสู้กับพระสงฆ์ศักดิ์สิทธิ์แห่งเขาหลิงซาน ตอนนี้เหล่าเจิ่วช่วยไม่ได้ เขากำลังตกอยู่ในสถานการณ์อันตรายสุดๆ

เย่ชิวว่า “เหล่าเจิ่ว ฟังให้ดีนะ ความสัมพันธ์ของเรา ‘สุขร่วมสุข ทุกข์ร่วมทุกข์’ ฉันตายไป มันไม่เป็นผลดีต่อแกหรอก”

เหล่าเจิ่วว่า “เรื่องที่นายพูดฉันก็รู้ ฉันก็อยากช่วย แต่ก็…” พอมาถึงตรงนี้ เหล่าเจิ่วก็เงียบไป เหมือนมีเรื่องพูดยาก

“จะพูดอะไรก็พูดมาตรงๆ เถอะ อย่ามาตะกุกตะกักให้เสียอารมณ์” เย่ชิวว่า