วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2615

เย่ชิวถูกพระสงฆ์ศักดิ์สิทธิ์แห่งเขาหลิงซานสังหารไปเก้าครั้ง แล้วก็เกิดใหม่เก้าครั้ง ท่ามกลางวังวนความตายกับการเกิดใหม่สลับไปมา เขากลับเกิดญาณปัญญาอย่างฉับพลัน มหาวิบัติมหาเซียนกำลังจะมาเยือน

“เวรเอ๊ย พี่ใหญ่กำลังจะทะลวงขั้นแล้ว?” หลินต้าเหนียวเบิกตากว้าง หน้าตาเต็มไปด้วยความฉงน

“ไม่เสียแรงที่มีพรสวรรค์จักรพรรดิ สมแล้วจริงๆ” หลินเสี่ยวเหนียวก็อึ้งไม่ต่างกัน

“ดีเหลือเกิน ฟ้าคุ้มครองชางเซิง” ฮ่องเต้ต้าจโจวเอ่ยด้วยความปลาบปลื้ม

ม่อเทียนจีกล่าวอย่างตื่นเต้นว่า “ผมก็รู้อยู่แล้ว พี่ใหญ่บุญหนุนวาสนาสูง ไม่ตายง่ายๆ หรอก”

จางเหมยเจินเหรินยกมุมปากรางๆ เหมือนจะว่า เอาเถอะน่า ก่อนหน้านี้ไม่รู้ใครกันที่เตรียมจะใช้เวทต้องห้าม ไปล้างแค้นแทนเจ้าเด็กเวรนั่น

ดวงตาคู่งามของเสี่ยวไป๋หูโค้งดุจเสี้ยวจันทร์ นางยิ้มพลางว่า “ท่านสามีสุดยอดที่สุดเลย～”

ผู้อาวุโสเผ่าอสูรหลายคนถึงกับตะโกนสุดเสียง “อาจารย์ไร้เทียมทาน! อาจารย์ไร้เทียมทาน——”

ทุกคนต่างตื่นเต้นสุดขีด

ไม่มีใครคาดคิดว่า เย่ชิวถูกพระสงฆ์ศักดิ์สิทธิ์แห่งเขาหลิงซานฆ่าถึงเก้าครั้ง ไม่เพียงไม่ตาย กลับจะทะลวงพลังบำเพ็ญเพียรขึ้นอีก

เหลือเชื่อเกินไป!

ถ้าไม่ได้เห็นกับตา ใครจะเชื่อกัน?

เวลานี้ สีหน้าของพระสงฆ์ศักดิ์สิทธิ์แห่งเขาหลิงซานมืดมนอย่างยิ่ง เขาเองก็ไม่คิดว่า เย่ชิวไม่ตายยังไม่พอ ยังจะกล้าฝ่ามหันตภัยสวรรค์ต่อหน้าต่อตาเขาอีก ช่างเป็น…

ความอัปยศใหญ่หลวง!

ยิ่งไปกว่านั้น พระสงฆ์ศักดิ์สิทธิ์แห่งเขาหลิงซานยังคลับคล้ายคลับคลา ว่าการที่เย่ชิวทะลวงขั้นได้ เหมือนจะเกี่ยวกับตนเองอยู่บ้าง

ไม่ผิดจากที่คาด

เห็นเย่ชิวมองเขาแล้วยิ้ม กล่าวว่า “พระอริยะ ว่ากันตามตรงผมต้องขอบคุณท่าน หากไม่ใช่ท่านช่วยล่ะก็ ผมคงไม่รู้ว่าจะได้ทะลวงขั้นเมื่อไหร่”

คำนี้ของเย่ชิวไม่ใช่คำโกหก

เดิมที ตามความเร็วในการฝึกของเขา ยังไม่น่าจะทะลวงขั้นได้เร็วขนาดนี้ ทว่าพระสงฆ์ศักดิ์สิทธิ์แห่งเขาหลิงซานฆ่าเขาถึงเก้าครั้ง เขาสลับตายเกิดไม่หยุด ระหว่างนั้นเกิดญาณปัญญาขึ้น ระดับพลังจึงทะลุขีด

“ต้องยอมรับเลยว่า พระอริยะช่างเป็นคนดีจริงๆ”

พอเย่ชิวเอ่ยจบ ใบหน้าพระสงฆ์ศักดิ์สิทธิ์แห่งเขาหลิงซานก็เขียวคล้ำในพริบตา

เย่ชิวกล่าวต่อ “เดิมทีผมเคยมีอคติต่อพระอริยะ ไม่คาดคิดเลยว่าพระอริยะจะใจกว้างปานนี้ ไม่เพียงไม่เอาเรื่องผม ยังช่วยให้ผมทะลวงพลังบำเพ็ญเพียรได้ด้วย ใจกว้างยิ่งกว่ามหาสมุทร กว้างไกลยิ่งกว่าท้องฟ้า น่ายกย่องจริงๆ!”

โธ่เว้ย ยังไม่เลิกอีกใช่ไหม?

พระสงฆ์ศักดิ์สิทธิ์แห่งเขาหลิงซานเดือดจนแทบกระอักเลือด ในฐานะเจ้าอาวาสแห่งวัดต้าหลยิน ผู้แข็งแกร่งไร้เทียมทาน จะฟังไม่ออกหรือว่าเย่ชิวกำลังเยาะเย้ยเขา?

ช่างเหลวไหลสิ้นดี!

“แม้เจ้าจะมีร่างอมตะนิรันดร์กาล ไม่ตายไม่สูญ แต่ข้าก็ยังขังเจ้าไว้ชั่วนิรันดร์ได้ ทรมานทุกวันให้เจ้าอยากตายเสียยังดีกว่าอยู่” พระสงฆ์ศักดิ์สิทธิ์แห่งเขาหลิงซานจ้องเย่ชิวเขม็ง แววตาเปี่ยมด้วยเจตนาฆ่าเข้มข้น

ครืน!

ทันใดนั้น เมฆดำก็หนาทึบปกคลุมท้องฟ้า ฟ้าแลบฟ้าร้อง ลมบ้าหมูคำรามรุนแรง ราวกับทั้งโลกกำลังสั่นสะท้านรับมหันตภัยสวรรค์ที่กำลังมา

เย่ชิวยืนอยู่กลางค่ายรบจักรพรรดิ เส้นผมดำปลิวสะบัด เงยหน้ามองนภา ดวงตาทอแสงแน่วแน่บ้าบิ่น

ตูม!

ขอบฟ้าดุจถูกฉีก เปิดให้เห็นแสงฟ้าแลบเจิดจ้า แล้วสายฟ้าเทพขนาดมหึมาก็ฟาดผ่าลงมา ตรงใส่เย่ชิว

เย่ชิวเงยหน้าคำรามก้องฟ้าราวสัตว์ป่า ร่างพุ่งเป็นลำแสงสีขาวทะยานขึ้นฟ้า มุ่งตรงเข้าปะทะสายฟ้าเทพเส้นนั้น

พร้อมกันนั้น เขาประสานมือร่ายอาคม ปากพึมพำไม่ขาดปาก พยายามควบคุมพลังมหันตภัยสวรรค์ให้กลายเป็นของตน

ทว่า มหันตภัยสวรรค์ไหนเลยให้มนุษย์ควบคุมง่ายๆ?

เดชอสนีดุจจะฉีกเย่ชิวให้แหลกเป็นชิ้นๆ กลืนเขาหายไปในพริบตา