เย่ชิวได้ยินคำของจางเหมยเจินเหริน ก็รู้สึกขมขื่นในใจ เขาอยากจะงัดไพ่ตายออกใช้ตั้งนานแล้ว แต่ไพ่ตายกลับไม่ยอมเชื่อฟังเขา!
จนถึงตอนนี้ เขายังเรียกใช้ศาสตราวุธศักดิ์สิทธิ์กับเปลวไฟวิเศษระดับจักรพรรดิไม่ได้เลย
“พี่สาว ผมจะใช้หม้อแปรสภาพฟ้าและดินได้เมื่อไหร่?” เย่ชิวยั้งไม่อยู่ถามออกไป
“เผยไพ่ตายไม่เป็นผลดีกับเจ้า” เสียงหวานใสดังลอดออกมาจากโลงศพทองคำ
เย่ชิวเอ่ยอีกว่า “ถึงผมจะทะลวงถึงขอบเขตมหานักบุญแล้วก็เถอะ แต่ไอ้พระหัวโล้นนั่นมันแข็งแกร่งเกิน ถ้าไม่งัดไพ่ตาย ผมฆ่ามันไม่ได้”
หญิงสาวลึกลับว่า “ไม่ต้องกังวล เป้าหมายของเขาไม่ใช่เจ้า”
เย่ชิวว่า “แต่มันจะฆ่าผมนะ!”
นางว่า “วางใจ เจ้ามีร่างอมตะนิรันดร์กาล ไม่ตายไม่ดับ ต่อให้เป็นเขาก็ฆ่าเจ้าไม่ได้”
เย่ชิวฉุกคิดขึ้นมา ถามว่า “ร่างกายของผมพิเศษ งั้นบนโลกนี้ไม่มีใครฆ่าผมได้เลยใช่ไหม?”
“เจ้าคิดผิด ยังมีคนฆ่าเจ้าได้” หญิงสาวเปลี่ยนน้ำเสียง “แต่—ไม่มีทางใช่พระรูปนี้แน่”
“แล้วเป็นใคร?” เย่ชิวถาม
นางตอบว่า “รู้ตอนนี้ไม่เป็นผลดีต่อเจ้า ถึงเวลา เจ้าจะรู้เอง”
เอ้า เท่ากับไม่ได้บอกอะไรสักอย่าง
“ถึงไอ้พระหัวโล้นนั่นจะฆ่าผมไม่ได้ แต่ด้วยสันดานอำมหิตของมัน ยังไงก็ต้องตรึงผมไว้แล้วทรมานให้ย่ำแย่ยิ่งกว่าตาย…”
เย่ชิวว่ามาถึงตรงนี้ก็ฉุกคิดขึ้นมาอีกครั้ง “พี่สาว งั้นให้พี่ช่วยกำจัดมันไปเลยดีไหม?”
“ฆ่ามันงั้นรึ… ฮึ เปลืองแรงของฉัน” นางฮึดฮัด
สีหน้าของเย่ชิวถึงกับตะลึง หรือว่าพี่สาวลึกลับก็ยังลำบากถ้าจะสังหารพระสงฆ์ศักดิ์สิทธิ์แห่งเขาหลิงซาน?
ต้องรู้ไว้ ตอนที่พันธมิตรห้าสำนักแห่งดินแดนตะวันออกเคยยกทัพล้อมสำนักกระบี่ชิงหยุน พี่สาวลึกลับผู้นี้เคยรับปากเย่ชิวว่าจะลงมือในยามคับขัน จากน้ำเสียงตอนนั้นเหมือนจะจัดการยอดฝีมือของพันธมิตรห้าสำนักได้อย่างง่ายดายเสียด้วยซ้ำ
แต่ตอนนี้…
ใจเย่ชิวสะท้านวาบ
ถ้าเป็นอย่างนั้นจริง พลังของพระสงฆ์ศักดิ์สิทธิ์แห่งเขาหลิงซานต้องน่าสะพรึงกลัวถึงขั้นไหนกัน?
เหมือนจะจับได้ว่าเย่ชิวคิดอะไรอยู่ เสียงของหญิงสาวดังจากในโลงศพทองคำว่า “ก็แค่มดปลวกตัวหนึ่ง มันไม่คู่ควรให้ฉันต้องลงมือหรอก ฆ่ามันมีแต่สิ้นเปลืองแรงของฉัน”
อ้อ อย่างนี้นี่เอง!
ว่าแล้วเชียว พี่สาวลึกลับเก่งถึงเพียงนั้น จะไปลำบากกับการฆ่าพระสงฆ์ศักดิ์สิทธิ์แห่งเขาหลิงซานได้ยังไง
เย่ชิวผ่อนลมหายใจยาว
แต่ปัญหาคือ—พี่สาวลึกลับไม่ยอมออกมือ แถมยังไม่ให้เขาใช้ไพ่ตาย แล้วจะทำอย่างไรถึงจะล้มพระสงฆ์ศักดิ์สิทธิ์แห่งเขาหลิงซานได้?
“เหล่าเจิ่ว งั้นเจ้าช่วยออกแรงให้ผมหน่อยได้ไหม?” เย่ชิวเริ่มจะเล็งเป้าไปที่เหล่าเจิ่ว
เหล่าเจิ่วว่า “ข้าอยากช่วยเจ้าอยู่หรอก เพียงแต่…”
ยังไม่ทันพูดจบ เสียงหญิงสาวก็ดังจากในโลงศพทองคำ “ร่างกายของเขายังไม่สมบูรณ์ พลังจำกัด ต่อให้ช่วยเจ้าก็ฆ่าไอ้มดปลวกนั่นไม่ได้ แถมยังจะหมดแรงจนต้องหลับใหล ไม่คุ้มเสีย”
เอ่อ—
เย่ชิวถึงกับจนคำ จะว่าไป พระสงฆ์ศักดิ์สิทธิ์แห่งเขาหลิงซานแข็งแกร่งขนาดนั้น แต่ในสายตานางกลับเรียกว่ามดปลวก งั้นผมกับเหล่าเจิ่วในสายตานางจะเหลืออะไร?
“เฮ้อ” เหล่าเจิ่วถอนใจ บอกเย่ชิวว่า “นางพูดถูก ตอนนี้ร่างกายของข้ายังไม่สมบูรณ์ จริงๆ ก็สู้พระรูปนั้นไม่ไหว”
“ก็เพราะเจ้านั่นแหละ”
เหล่าเจิ่วเริ่มโทษเย่ชิว “ข้าบอกเจ้าแล้ว ให้ช่วยหาชิ้นส่วนร่างกายให้ครบ ข้าไม่ได้โม้หรอกนะ ถ้าร่างกายข้าครบถ้วน นิ้วเดียวก็บี้พระรูปนั้นตายได้ อย่าว่าแต่พระรูปนั้นเลย ต่อให้…”
พูดมาถึงตรงนี้ เหล่าเจิ่วก็เงียบปาก

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: วิสารทแพทย์เทวัญ
ตอนที่ 261-281 ทำไมมีตอนละไม่กี่บรรทัด...
เรื่องนี้มีเติมเงินอ่านไหมครับ แนะนำหน่อย...
ทำไมลงวันละตอนแล้วครับ ช่วยชี้แจงหน่อยครับ...
ทำไมช่วงนี้ลงวันละตอนล่ะครับอีกอย่างช่วงแรกได้อ่านตั้งแต่7โมงเช้าแต่พอลงตอนเดียวต้องอ่านตอน3โมงเย็น...
ไอ้ชิบหาย มีแต่หน้าเปล่าๆมา3วันแล้ว พอๆเลิกอ่านบล็อคแม่งออกเลย หนังสือที่อื่นมีอ่านเยอะแยะ...
หลังๆทำไมลงแต่หน้าเปล่า ไม่มีตัวหนังสือสักตัว...
จะอ่านบท1611-1616ยังใงคับ...
ตอนที่ 267 - 301 มีแค่ 2-3 บรรทัดเองรบกวนแก้ไขให้ด้วยครับ ขอบคุณครับ...
อยากอ่านจนจบเรื่องทำไงบ้างครับ...
ฮาเร็มไหมครับ...