วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2621

จวนจะได้เห็นพระสงฆ์ศักดิ์สิทธิ์แห่งเขาหลิงซานกับหนิวต้าลี่ลงมืออยู่แล้ว ก็มีเงาร่างผู้หนึ่งพุ่งฝ่าค่ายรบจักรพรรดิ เข้ามาหยุดยืนตรงหน้าของเย่ชิว

ข่งเทียนเซี่ย!

เสื้อผ้าของข่งเทียนเซี่ยเปื้อนฝุ่นเล็กน้อย เขาถามด้วยสีหน้าห่วงใยว่า “พี่เย่ ยังไหวไหม?”

“ผมไม่เป็นไร” เย่ชิวถามบ้าง “พี่ข่ง แล้วหนิงอันล่ะ?”

“หนิงอันกำลังจะถึง” คำของข่งเทียนเซี่ยยังไม่ทันจบ ห้วงมิตินอกค่ายรบจักรพรรดิพลันเกิดรอยแยก แล้วร่างหนึ่งที่องอาจสง่างามก็ก้าวออกมาจากรอยแยกนั้น ดั่งดวงดาวเจิดจ้า

นั่นคือหนิงอัน!

ฟึ่บ!

หนิงอันเพียงก้าวเท้าแผ่วเบา ก็มาปรากฏอยู่ตรงหน้าเย่ชิว จ้องเขาด้วยแววตาอ่อนโยน

เย่ชิวสังเกตเห็นว่าหนิงอันสวมชุดเกราะ มือกำดาบศักดิ์สิทธิ์ ผ้าคลุมสีแดงสะบัดพริ้วตามลม แต่งองค์ทรงเครื่องดุจแม่ทัพใหญ่ ตัดกับความอ่อนหวานบนใบหน้างามของนางอย่างแรง

“ชางเซิง เจ้าไม่เป็นไรใช่ไหม?” หนิงอันถามเสียงแผ่ว

เย่ชิวหัวเราะเบาๆ “ผมไม่เป็นไร”

“งั้นก็ดี” หนิงอันโล่งอกถอนใจ

หารู้ไม่ว่าฮ่องเต้ต้าจโจวที่ถูกผนึกตรึงอยู่ไกลๆ ได้ยินบทสนทนานี้แล้วถึงกับเจ็บใจสุดๆ

“พ่อโดนตรึงอยู่นี่ยังไม่ทันสังเกต มองเห็นแต่ชางเซิงเต็มตา ลูกสาวโตแล้วก็ห้ามไม่อยู่จริงๆ เฮ้อ!”

อีกด้านหนึ่ง

เสี่ยวไป๋หูเบิกดวงตางาม จับจ้องหนิงอันตั้งแต่หัวจรดเท้า ไล่จากล่างขึ้นบน ราวกับจะเพ่งมองให้ทะลุปรุโปร่ง

หนิงอันเอ่ยว่า “พอฉันได้รับข่าวจากเจ้า ฉันกับศิษย์พี่ใหญ่ก็รีบมาทันที กองทัพใหญ่กำลังตามมา”

“พวกเจ้ามากันหมดแล้ว แล้วด่านเยี่ยนนานจะทำอย่างไร?” เย่ชิวถาม

ข่งเทียนเซี่ยว่า “พี่เย่ไม่ต้องห่วง อาจารย์ของผมอยู่ที่ด่านเยี่ยนนาน ด่านนั้นปลอดภัยดีมาก”

“ทำให้ท่านกับอาจารย์ต้องลำบากแล้ว” เย่ชิวว่า

ข่งเทียนเซี่ยตอบ “พี่เย่ พูดแบบนี้เกรงใจกันเกินไปแล้ว เรากับหนิงอันสนิทกันขนาดนี้ การช่วยเหลือกันก็เป็นเรื่องปกติไม่ใช่หรือ?”

หนิงอันถามว่า “ชางเซิง แล้วพ่อของฉันล่ะ?”

ในที่สุดก็ยอมนึกถึงพ่อของตัวเองแล้ว!

ฮ่องเต้ต้าจโจวถึงกับซาบซึ้ง น้ำตาแทบไหล

เย่ชิวชี้มือไปทางหนึ่ง

หนิงอันมองตามนิ้วเย่ชิวไป ก็เห็นฮ่องเต้ต้าจโจวที่ถูกผนึกตรึงอยู่ ฉับพลัน สีหน้างามของนางก็ฉายแววตระหนก

จากนั้น หนิงอันเหลือบไปดูหลินต้าเหนี่ยวกับพวก เห็นว่าถูกผนึกตรึงกันหมด ความตะลึงก็ยิ่งฉายชัดบนใบหน้า

อีกไม่นาน นางก็เห็นเสี่ยวไป๋หูกับเหล่าผู้อาวุโสเผ่าอสูรหลายคน

พวกผู้อาวุโสเผ่าอสูร หนิงอันมิได้จดจ่อมากนัก เพราะล้วนเป็นคนแปลกหน้า นางไม่รู้จัก ทว่าก็พอมองออกว่าฝีมือไม่ธรรมดา

สายตาของนางกลับหยุดอยู่นานที่ตัวเสี่ยวไป๋หู

เพียงแรกเห็นเสี่ยวไป๋หู หนิงอันก็ถึงกับสะดุดตา

นางเองก็งามล่มเมือง ถึงขั้นติดอันดับต้นๆ ในทำเนียบเทพธิดา ทว่าคาดไม่ถึงเลยว่าจะมาพบสตรีที่งามยิ่งกว่านางเสียอีก

ยิ่งไปกว่านั้น สตรีผู้นี้มีกลิ่นอายเย้ายวนโดยกำเนิด ราวนางจิ้งจอก ชวนให้หลงใหลนัก

ระหว่างที่หนิงอันกำลังพินิจเสี่ยวไป๋หู อยู่นั้น เสี่ยวไป๋หูก็ส่งยิ้มเป็นมิตรให้นาง ยิ้มนั้นงามดั่งดอกไม้บานสะพรั่ง จนภูผาและสายน้ำยังต้องหม่นหมอง

“นางเป็นใครกัน?”

“เหตุใดถึงมาโผล่ที่นี่?”

“แล้วยังมายิ้มให้ข้าด้วย?”

สตรีนั้นไวต่อความรู้สึกอยู่แล้ว ยิ่งหนิงอันช่างสังเกต นางก็พลันรู้ได้ทันทีว่า สตรีงามแปลกหน้าคนนี้มีความเกี่ยวข้องกับเย่ชิวไม่น้อย

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน