วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2628

นอกค่ายรบจักรพรรดิ ทุกคนที่ได้ยินคำของพระสงฆ์ศักดิ์สิทธิ์แห่งเขาหลิงซาน ต่างรู้สึกขนลุกซู่

หวาดผวาและไม่สบายใจ

ไม่มีใครคาดคิดเลยว่า ไอ้พระหัวโล้นแก่นี่จะเป็นผู้แข็งแกร่งระดับกึ่งจักรพรรดิ ช่างเหลือเชื่อสิ้นดี

“แม่เจ้า! ผมนึกว่าในโลกนี้มีกึ่งจักรพรรดิแค่จื่อหยางเชียนเป่ยคนเดียว ที่ไหนได้ พระสงฆ์ศักดิ์สิทธิ์แห่งเขาหลิงซานก็เป็นกึ่งจักรพรรดิด้วย เว่อร์เกิน! หลุดเกินคำว่าหลุด!” จางเหมยเจินเหรินว่า

หลินต้าหนiaoพูดว่า “ถึงว่าเขาถึงกดพวกเราตั้งมากมายได้อย่างสบายมือ แถมยังกร่างนักหนา ที่แท้ก็ยืนอยู่บนจุดสูงสุดของโลกแห่งการบำเพ็ญเพียรมานานแล้ว”

เมื่อจักรพรรดิไม่ปรากฏ กึ่งจักรพรรดิก็เปรียบดังยอดเขาที่ข้ามไม่พ้น!

หลินเสี่ยวเหนียวพูดว่า “ผู้ใดทะลวงถึงขอบเขตกึ่งจักรพรรดิได้ ล้วนเป็นอัจฉริยะหาตัวจับยาก มีโชควาสนา พรสวรรค์ และความเพียรอันมหาศาล เกรงว่าครานี้จื่อหยางเชียนเป่ยคงเจอคู่ปรับเข้าแล้ว”

เย่ชิวคิดในใจ “ไม่น่าแปลกที่ผมทำอะไรเขาไม่ได้เลย แท้จริงเขาเป็นผู้แข็งแกร่งระดับกึ่งจักรพรรดิ”

“ดีที่ผมมีร่างอมตะนิรันดร์กาล ไม่ตายไม่ดับ มิฉะนั้นเกรงว่าตอนนี้คงกลายเป็นเถ้าธุลีไปแล้ว”

คิดมาถึงตรงนี้ เย่ชิวก็ยังใจหายวาบ

ม่อเทียนจีถอนหายใจแล้วว่า “ผมก็ว่าอยู่ พระสงฆ์ศักดิ์สิทธิ์แห่งเขาหลิงซานกล้าท้าทายจื่อหยางเชียนเป่ย ย่อมต้องมีไพ่ตาย ตอนนี้ดูแล้ว ไพ่ตายที่ยิ่งใหญ่ที่สุด…ก็คือตัวเขาเองนี่แหละ”

“กึ่งจักรพรรดิปะทะกึ่งจักรพรรดิ”

“ศึกนี้เต็มไปด้วยความไม่แน่นอน”

หนิงอันเอ่ยด้วยสีหน้ากังวลเต็มเปี่ยมว่า “ศึกนี้ เกรงว่าจะยากยิ่ง”

หนิวต้าลี่ว่า “ผมเชื่อในจื่อหยางเชียนเป่ย หากขอบเขตเท่ากัน จื่อหยางเชียนเป่ยย่อมไร้เทียมทาน”

“ผมก็เชื่อมั่นในจื่อหยางเชียนเป่ย” ฮ่องเต้ต้าจโจวกล่าว “ก่อนหน้านี้ตอนระฆังสวรรค์ปฐพีประกาศอันดับในรายชื่อผู้แข็งแกร่งเซิงหลง พระสงฆ์ศักดิ์สิทธิ์แห่งเขาหลิงซานอยู่ในอันดับสาม ตอนนั้นเขาอยู่เพียงขอบเขตราชานักบุญ”

“แปลว่าเพิ่งจะทะลวงเป็นกึ่งจักรพรรดิได้ไม่นานมานี้”

“จื่อหยางเชียนเป่ยทะลวงเป็นกึ่งจักรพรรดิก่อนพระสงฆ์ศักดิ์สิทธิ์แห่งเขาหลิงซาน อีกทั้งยังเป็นผู้ฝึกกระบี่ ต้องเอาชนะได้แน่”

เสี่ยวไป๋หูพูดว่า “ถ้าเป็นอย่างนั้นจริง ศึกนี้จะยิ่งลำบากกว่าเดิม”

“ระหว่างขอบเขตราชานักบุญกับขอบเขตกึ่งจักรพรรดิ ยังมีขอบเขตราชานักบุญไร้เทียมทานคั่นอยู่อีกขั้น”

“ถ้าพระสงฆ์ศักดิ์สิทธิ์แห่งเขาหลิงซานสามารถในเวลาอันสั้น ทะลวงจากขอบเขตราชานักบุญพรวดเดียวขึ้นสู่ขอบเขตกึ่งจักรพรรดิได้ล่ะก็ พรสวรรค์ของเขา เทียบเคียงกับ… รองจากชางเซิงเท่านั้น!”

เดิมทีเสี่ยวไป๋หูอยากจะพูดว่าพรสวรรค์ของพระสงฆ์ศักดิ์สิทธิ์แห่งเขาหลิงซานเทียบกับเย่ชิวได้ แต่พอจะหลุดปากก็ฉุกคิดขึ้นมาได้ พระแก่ทั้งอัปลักษณ์คนหนึ่ง จะไปเทียบกับผู้ชายของฉันได้อย่างไร?

“หว่านเยาคว๋อจู้พูดมีเหตุผล” หลินเสี่ยวเหนียวว่า “ถ้าพระสงฆ์ศักดิ์สิทธิ์แห่งเขาหลิงซานทะลวงกึ่งจักรพรรดิได้ในเวลาอันสั้นจริง พรสวรรค์ของเขาก็คงต้องใช้คำว่า ‘น่าสะพรึงกลัว’ เท่านั้นถึงจะพอ”

เย่ชิวว่า “พวกคุณเคยคิดไหม บางที…การจัดอันดับของระฆังสวรรค์ปฐพีอาจไม่แม่นยำนัก”

“พี่ใหญ่ หมายความว่ายังไง? จะบอกว่าอันดับพวกนั้นผิด?” หลินต้าหนiaoว่า “ผมสืบมาแล้ว บัญชีรายชื่อที่ระฆังสวรรค์ปฐพีประกาศน่าเชื่อถือมาก”

เย่ชิวว่า “ต่อให้น่าเชื่อถือเพียงใด มันก็เป็นฝีมือมนุษย์ ตราบใดที่เป็นฝีมือมนุษย์ ก็ไม่แน่ว่าจะถูกต้องเสมอไป”

“ชางเซิงกล่าวถูกต้อง” ฮ่องเต้ต้าจโจวว่า “บางทีอันดับที่ระฆังสวรรค์ปฐพีประกาศจะมีปัญหาจริง หรือไม่ก็เจ้าของระฆังฟ้าดินมีปัญหา”

สมกับเป็นประมุขหนึ่งแคว้น มองเห็นปัญหาทะลุปรุโปร่ง

จางเหมยเจินเหรินว่า “ช่างเถอะ อย่าเพิ่งไปสนใจระฆังสวรรค์ปฐพีเลย มามองศึกตรงหน้ากันดีกว่า ศึกนี้สำคัญกับพวกเรายิ่งนัก”

ศึกระหว่างจื่อหยางเทียนจุนกับพระสงฆ์ศักดิ์สิทธิ์แห่งเขาหลิงซาน ไม่เพียงชี้ชะตาพวกเขาทั้งคู่ แต่ยังกำหนดทิศทางของสถานการณ์ในจงโจวด้วย

ถ้าจื่อหยางเทียนจุนชนะ ทุกคนก็อยู่รอดปลอดภัย แคว้นโจวจะรวมจงโจวเป็นหนึ่ง สร้างความรุ่งโรจน์ยืนยาวนับหมื่นปี

แต่หากจื่อหยางเทียนจุนแพ้ พวกเขาอาจรอดยาก ทหารและนายพลของแคว้นโจวก็เสี่ยงอันตราย ทิศทางของจงโจวจะเต็มไปด้วยความผันผวน

หนิวต้าลี่ว่า “จื่อหยางเชียนเป่ยทะลวงกึ่งจักรพรรดิเร็วกว่าพระสงฆ์ศักดิ์สิทธิ์แห่งเขาหลิงซาน ผมเชื่อว่าท่านย่อมเอาชนะได้”

ทว่า บทสนทนาที่ตามมาของพระสงฆ์ศักดิ์สิทธิ์แห่งเขาหลิงซานกับจื่อหยางเทียนจุน กลับทำเอาพวกเขาตกตะลึงจนแทบช็อก

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน