วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2631

"ผมเข้าใจแล้ว" เย่ชิวพูดขึ้นทันที "ในที่สุดผมก็รู้ว่าทำไมไอ้หัวโล้นนี่ถึงดูดเลือดของเหล่าทหารกล้า เดิมทีมันทำเพื่อฝึกวิชาปีศาจกลืนสวรรค์"

"แต่ผมยังมีข้อสงสัยอีกข้อ"

"ถ้าแค่จะดูดเลือดเฉยๆ เขาไม่จำเป็นต้องถ่อมาถึงที่นี่หรอกใช่ไหม?"

เหล่าเจิ่วว่า "ผมก็บอกไปแล้วนี่ เลือดของทหารและนายพลอัดแน่นด้วยเจตจำนงแห่งสงคราม ไม่เหมือนเลือดชาวบ้านธรรมดา ช่วยให้ฝึกวิชาปีศาจแล้วได้ผลไวขึ้นเป็นเท่าตัว"

"อีกอย่าง ไอ้หัวโล้นนั่นช่วยเว่ยหวางผนวกจงโจวให้เป็นหนึ่งเดียว เกรงว่าคงหวังปั้นเว่ยหวางเป็นหุ่นเชิด แล้วอาศัยเว่ยหวางกวาดล้างชาวจงโจวให้สิ้น"

"อย่างนี้ เขาก็ได้เลือดไว้ฝึกวิชาปีศาจ ส่วนเว่ยหวางก็เป็นคนแบกรับชื่อเสียแทน"

"ต้องยอมรับว่าแผนของไอ้หัวโล้นนี่ค่อนข้างแยบยล"

"โทษแกนั่นแหละ" เย่ชิวบ่น "ถ้าไม่ใช่แกเป็นคนสร้างวิชาปีศาจแบบนี้ขึ้นมา เรื่องราวจะวุ่นวายขนาดนี้ได้ยังไง?"

เหล่าเจิ่วว่า "ผมจะไปรู้ได้ยังไงว่าเขาจะมาฝึกวิชาปีศาจกลืนสวรรค์?"

"เมื่อกี้ผมก็ว่าไปแล้ว เคล็ดวิชานี้ผมสร้างไว้แค่ครึ่งเดียว รู้สึกว่ามันอันตรายเกินไปก็เลยหยุด แล้วผนึกเคล็ดวิชาเอาไว้ ใครจะคิดว่ามันจะตกไปอยู่ในมือไอ้หัวโล้นนี่"

"ยิ่งกว่านั้น ตอนผมสร้างเคล็ดวิชานี้ ผมเพิ่งจะสิบเอ็ดหรือสิบสองขวบเอง ผมจะไปรู้อนาคตได้ยังไง?"

"ว่าไงนะ?" เย่ชิวตะลึง "ตอนที่แกสร้างเคล็ดวิชานี้ แกเพิ่งสิบเอ็ดขวบหรือสิบสองปีเอง?"

"แปลกตรงไหน?" เหล่าเจิ่วว่า "ผมเริ่มคิดค้นเคล็ดวิชาเองตั้งแต่อายุ 9 ขวบ ทุกสิบวันหรือครึ่งเดือนก็คิดเคล็ดวิชาใหม่ได้หนึ่งอย่าง สิบเอ็ดขวบหรือสิบสองปีคิดออกเป็นวิชาปีศาจกลืนสวรรค์ มันก็ดูสมเหตุสมผลไม่ใช่หรือ?"

สมเหตุสมผลบ้านอะไร!

นี่มันเพี้ยนชัดๆ!

เหมือนมีใครมาบอกคุณว่า ตอน 9 ขวบมีรายได้เดือนละสิบล้าน พออายุสิบเอ็ดสิบสองขวบก็มีทรัพย์สินระดับแสนล้าน

คุณว่า คนแบบนี้ปกติไหม?

เย่ชิวถามอีก "แล้วเคล็ดวิชาที่แกคิดเองทั้งหมดเป็นวิชาปีศาจทั้งนั้นหรือ?"

"ใช่สิ!" เหล่าเจิ่วว่า "ผมเคยลองจะสร้างเคล็ดวิชาของสำนักฝ่ายธรรมะชื่อดังดูเหมือนกัน ลองอยู่หลายครั้งก็ล้มเหลวหมด สุดท้ายสร้างได้แต่พวกวิชาปีศาจ"

เย่ชิวว่า "ไม่น่าแปลกที่พวกนั้นฆ่าแก แล้วยังต้องแยกร่างและกดข่ม แกเป็นตัวก่อภัยแบบนี้ ใครจะไม่กลัว?"

"ไปไกลๆ!" เหล่าเจิ่วว่า "ก็เพราะพวกมันครั่นคร้ามผม เลยร่วมมือกันเล่นงานผมจนตายต่างหาก"

อันนี้ก็ไม่ผิด

คนอย่างเหล่าเจิ่วเป็นมหามาร ใครจะไม่หวาดหวั่น?

เย่ชิวถามต่อ "ว่าแต่ เหล่าเจิ่ว ไหนๆ วิชาปีศาจกลืนสวรรค์เป็นของแก งั้นบนโลกนี้คงไม่มีใครรู้มันดีกว่าแกแล้วล่ะ ผมอยากถาม ข้อเสียของวิชาปีศาจกลืนสวรรค์คืออะไร?"

เหล่าเจิ่วว่า "วิชาปีศาจกลืนสวรรค์ไม่มีข้อเสีย"

เย่ชิวว่า "คิดดีๆ อีกที"

เหล่าเจิ่วคิดครู่หนึ่ง แล้วว่า "ข้อเสียที่ใหญ่ที่สุดของมันก็คือ...มันสมบูรณ์แบบเกินไป"

เย่ชิว: "……"

หญิงสาวลึกลับว่า "เขาหมายถึง มีวิธีไหนแก้ทางวิชาปีศาจกลืนสวรรค์ไหม?"

"เรื่องนี้นะ..." เหล่าเจิ่วว่า "ตอนผมสร้างเคล็ดวิชานี้ ผมไม่ได้คิดเผื่อวิธีแก้ทางไว้"

"อีกอย่าง เคล็ดวิชานี้เมื่อก่อนผมสร้างไว้แค่ครึ่งเดียว ทว่าวิชาปีศาจกลืนสวรรค์ที่ไอ้หัวโล้นนั่นฝึก กลับเกือบสมบูรณ์แล้ว"

"แปลกนะ ดูจากพรสวรรค์กับพลังบำเพ็ญเพียรของไอ้หัวโล้นแล้ว มันไม่น่าจะทำวิชานี้ให้สมบูรณ์ได้"

เย่ชิวถามว่า "เหล่าเจิ่ว ตอนที่แกสร้างวิชาปีศาจนี่ ตอนนั้นพลังบำเพ็ญเพียรอยู่ระดับไหน?"

เหล่าเจิ่วตอบ "ตอนนั้นระดับผมไม่สูงนัก เหมือนจะอยู่แค่จุดสูงสุดกึ่งจักรพรรดิ!"

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน