วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2632

ภายในค่ายรบจักรพรรดิ

ผู้แข็งแกร่งระดับกึ่งจักรพรรดิสองคน เปิดฉากศึกตัดสินครั้งสุดท้าย

คราวนี้ พวกเขาออกมือช้ากว่าคราวก่อนอยู่มาก แต่พลังกลับน่าสะพรึงยิ่งกว่า จนกระทั่งผู้ฝึกบำเพ็ญระดับขอบเขตนักบุญยังมองเห็นวิถีการลงมือของทั้งคู่ได้ชัด

จางเหมยเจินเหรินกับพวก ต่างยืดคอมอง ตาเบิกกว้าง จ้องเขม็งเข้าไปในค่ายรบจักรพรรดิ ไม่กะพริบตา กลัวพลาดแม้รายละเอียดสักนิด

การต่อสู้ระดับนี้ พันปีจะมีสักครั้ง

จื่อหยางเทียนจุนเป็นฝ่ายเปิดฉาก กระบี่เทพสีน้ำเงินผุดขึ้นในมือ เขาสะบัดเบาๆ เพียงครั้งเดียว แสงดาบนับหมื่นเส้นพุ่งไขว้สานตัดตรงเข้าหาพระสงฆ์ศักดิ์สิทธิ์แห่งเขาหลิงซาน

“เคร้ง!”

คมกระบี่ปลดปล่อยอานุภาพคมกล้าไร้เทียมทาน กลิ่นอาฆาตสังหารพุ่งพล่าน ราวจะทะลวงท้องฟ้า

“หึ!”

พระสงฆ์ศักดิ์สิทธิ์แห่งเขาหลิงซานหัวเราะเย็น ยกมือซ้ายกางนิ้วทั้งห้า พลังปีศาจทะยานพุ่งจากกลางฝ่ามือ ราวกับกรงพิฆาตปกคลุมกดทับจื่อหยางเทียนจุน

ชั่วขณะหนึ่ง เหมือนในกลุ่มพลังปีศาจนั้นซ่อนมหามารผู้เกรียงไกรอยู่

จื่อหยางเทียนจุนหาได้หวาดหวั่น ดาบยาวในมือวาบดั่งสายฟ้า ผ่ากลางนภาฟาดตรงเข้าไป

“ครืน!”

เสียงสนั่นสะท้านฟ้าดิน

และนี่...ยังเป็นแค่เริ่มต้น

ศึกใหญ่ยังดำเนินต่อ

พระสงฆ์ศักดิ์สิทธิ์แห่งเขาหลิงซานครองจีวร หน้าตาบิดเบี้ยว ดวงตาวาบวับเป็นสีเขียวหม่น ทุกครั้งที่ลงมือ ไอพลังปีศาจสีดำเวียนวน คล้ายจะกลืนกินสรรพสิ่งแห่งฟ้าดิน

ดาบยาวในมือจื่อหยางเทียนจุนทอแสงวาบวับเยียบเย็น กลิ่นอายดุดันยิ่งยวด เพลงกระบี่ของเขาขึ้นถึงขีดสุด ทุกกระบี่ที่เหวี่ยงแฝงฤทธิ์วายุและอสนี น่าหวาดหวั่นยิ่งนัก

“โครม!”

เพียงประมือกัน ฟ้าดินปริแตก ลมเมฆเปลี่ยนสี

พลังปีศาจของพระสงฆ์ศักดิ์สิทธิ์แห่งเขาหลิงซานกับพลังกระบี่ของจื่อหยางเทียนจุนสานปะทะกัน เกิดการปะทะสะท้านใจระลอกแล้วระลอกเล่า

ทุกคราเสียงสนั่นหูหนวก ราวฟ้าดินสั่นสะเทือน

สองคนยืนกลางค่ายรบจักรพรรดิ ร่างทอประกาย ราวเป็นเทพเจ้าแห่งโลกนี้กำลังบรรเลงศึกสะท้านภพ

“ฮ่าฮ่าฮ่า...”

จู่ๆ พระสงฆ์ศักดิ์สิทธิ์แห่งเขาหลิงซานหัวเราะบ้าคลั่ง ประสานมือร่ายอาคม เร่งวิชาปีศาจกลืนสวรรค์ถึงขีดสุด พลังปีศาจที่ดุจคลื่นซัดทะลักจากกาย กวาดตรงไปยังจื่อหยางเทียนจุน

จื่อหยางเทียนจุนเห็นดังนั้น แววตาเคร่งขรึมวูบหนึ่ง สูดลมหายใจลึก กอบรวมพลังทั้งกายฟาดแสงดาบสะท้านสวรรค์

แสงดาบปะทะพลังปีศาจกลางอากาศ ระเบิดเป็นแสงเจิดจ้า

“โครม!”

ชั่วพริบตา ทั่วทั้งฟ้าดินถูกแสงนั้นปกคลุม สว่างจ้าจนแสบตา

ครั้นแสงจาง เห็นพระสงฆ์ศักดิ์สิทธิ์แห่งเขาหลิงซานกับจื่อหยางเทียนจุนพ่นเลือดพร้อมกัน ผิวกายปริร้าว ก่อนต่างคนต่างผละถอย

นี่คือศึกตัดสินอันเหี้ยมโหด!

ไม่ว่าจื่อหยางเทียนจุนหรือพระสงฆ์ศักดิ์สิทธิ์แห่งเขาหลิงซาน ร่างแทบจะแตกสลาย

ยิ่งไปกว่านั้น ทั้งสองไม่เพียงเป็นผู้แข็งแกร่งระดับกึ่งจักรพรรดิ แต่ยังช่ำชองวิชาศักดิ์สิทธิ์ฝึกกายอันแข็งกร้าว

พระสงฆ์ศักดิ์สิทธิ์แห่งเขาหลิงซานฝึกวิชากายาเพชรอมตะ ส่วนจื่อหยางเทียนจุนฝึกคัมภีร์ร่างทองจักรพรรดิม่วง

ถึงอย่างนั้น ร่างกายก็ยังบอบช้ำหนัก

“เช้ง!”

จื่อหยางเทียนจุนเข้าประชิดอีกครั้ง ฟาดดาบยาวพรวดเดียว คมกล้ากวาดไปเป็นระลอกยาวเหยียดดุจเทือกเขาสลับซับซ้อน จรดฟ้าถึงดิน กว้างใหญ่เกรียงไกร

ฝ่ายพระสงฆ์ศักดิ์สิทธิ์แห่งเขาหลิงซาน รู้สึกราวมีมังกรเทพคำรามพุ่งเข้าหา อานุภาพมหาศาลกดจนหายใจติดขัด คมดาบน่าพรั่นพรึงราวจะผ่าแยกฟ้าดินออกเป็นเสี่ยง

“หึ กลเม็ดกระจอก” พระสงฆ์ศักดิ์สิทธิ์แห่งเขาหลิงซานสะบัดเสียงเย็น เร่งวิชาปีศาจกลืนสวรรค์

ชั่วพริบตา เหนือกระหม่อมของเขาปรากฏระฆังอสูรสีดำสนิท

ระฆังอสูรนั้นเกิดจากพลังปีศาจ แม้ไม่ใช่ของวิเศษแท้ แต่ฤทธิ์เดชแรงกล้าจินตนาการไม่ถึง

“ตึงงงง...”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน