วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2639

แค่ผู้แข็งแกร่งระดับกึ่งจักรพรรดิคิดจะรับเข้าเป็นศิษย์ นี่มันโชคหล่นทับขนาดไหนกัน!

ต้องรู้ไว้ว่า จื่อหยางเทียนจุน มิใช่เพียงผู้แข็งแกร่งระดับกึ่งจักรพรรดิ แต่ยังเป็นผู้อาวุโสสูงสุดแห่งสำนักกระบี่ชิงหยุน สถานะในสำนักยังสูงกว่าประมุขสำนักเสียอีก

ขอแค่ได้เข้าเป็นศิษย์ของเขา ก็เท่ากับมีทั้งอาจารย์เป็นกึ่งจักรพรรดิ และได้อิทธิพลใหญ่คอยหนุนหลัง นี่คือสิ่งที่ผู้คนไม่รู้กี่มากน้อยใฝ่ฝันถึง

ทันใดนั้น ทุกคนมองไปยังม่อเทียนจีด้วยแววตาอิจฉา

เจ้าเด็กนี่ชะตาดีชะมัด!

ทว่าเหนือความคาดหมายของทุกคน ม่อเทียนจีไม่ลังเลแม้แต่น้อย ปฏิเสธน้ำใจของจื่อหยางเทียนจุนตรงๆ

"ขอบคุณท่านอาวุโสที่เมตตายกย่อง ผู้น้อยซาบซึ้งแล้ว" ม่อเทียนจีกล่าวจบ โค้งคำนับต่อจื่อหยางเทียนจุน

ทุกคนที่อยู่ตรงนั้นพากันตะลึง

เด็กนี่กล้าปฏิเสธผู้แข็งแกร่งระดับกึ่งจักรพรรดิอย่างงั้นหรือ?

กล้ากันได้ยังไง!

บรรดาผู้อาวุโสเผ่าอสูรหลายคนถึงกับด่าอยู่ในใจว่า "สมองเพี้ยนไปแล้วหรือไง?"

"จื่อหยางเชียนเป่ยเป็นคนระดับไหนกัน ได้เป็นศิษย์ของท่านน่ะบุญพาวาสนาส่งของแท้ นี่เด็กบ้าดันปฏิเสธ ไม่รู้ที่ต่ำที่สูง"

"เด็กนี่มันยังอ่อนนัก ไม่รู้เลยว่าคำว่ากึ่งจักรพรรดิหมายความว่าอะไร"

"ถ้ามีกึ่งจักรพรรดิองค์ไหนจะรับข้าเป็นศิษย์นะ ข้าจะคุกเข่ากราบเดี๋ยวนั้นเลย"

"……"

หลินต้าหนiaoแอบจูงชายเสื้อม่อเทียนจี กระซิบว่า "เทียนจี จื่อหยางเชียนเป่ยน่ะเป็นผู้แข็งแกร่งระดับกึ่งจักรพรรดินะ โอกาสดีขนาดนี้ อย่าพลาดเชียว"

แม้แต่ฮ่องเต้ต้าจโจวก็เอ่ยเกลี้ยกล่อมว่า "วัยหนุ่มสาวก่อนตัดสินใจสิ่งใด ต้องไตร่ตรองให้ถี่ถ้วน มิฉะนั้นจะมานึกเสียใจภายหลังก็สายเกินไป"

หลินเสี่ยวเหนียวกล่าวว่า "เทียนจี เจ้าพรสวรรค์ล้ำ เป็นอัจฉริยะหนึ่งในหมื่น หากตามเรียนกับจื่อหยางเชียนเป่ยให้ดี อนาคตต้องเฉิดฉาย ยืนอยู่บนจุดสูงสุดของโลกแห่งการบำเพ็ญเพียรแน่นอน"

ทว่าแม้คนมากมายจะชักชวนเพียงใด ม่อเทียนจีก็ไม่ไหวติง

"ทุกคนหวังดีกับผม ผมรู้ซึ้ง แต่ผมตัดสินใจแล้ว"

คำของม่อเทียนจียังไม่ทันขาดคำ หน้าผากก็โดนตบฉาดหนึ่ง

"เพียะ!"

ม่อเทียนจีจับหัวตัวเอง มองจางเหมยเจินเหรินแล้วว่า "พี่ร่วมสำนัก ตบผมทำไม?"

จางเหมยเจินเหรินโกรธจัดพลางดุว่า "ไอ้เจ้าหนู คิดว่าบรรลุเป็นเซียนศักดิ์สิทธิ์แล้วจะยโสได้รึไง หางชี้ฟ้าขนาดนั้นเชียวหรือ? บอกไว้เลย จื่อหยางเชียนเป่ยอยากรับเจ้าเป็นศิษย์ นั่นคือบุญหลายชาติภพกว่าจะได้มา"

"รู้ไหม ทั่วหล้ายังมีคนอีกเท่าไหร่ที่อยากได้เข้าเป็นศิษย์ของจื่อหยางเชียนเป่ยแต่ไม่มีวาสนา ที่ท่านเห็นค่าเจ้า ก็เพราะบรรพบุรุษสั่งสมบุญไว้"

"เจ้ายังกล้าปฏิเสธอีกหรือ ไม่ตบเจ้าจะให้ตบใคร!"

พอว่าถึงตรงนี้ จางเหมยเจินเหรินก็ผ่อนเสียงลงเกลี้ยกล่อมว่า "ศิษย์น้อง โอกาสดีแบบนี้อย่าให้หลุดมือ โอกาสแบบนี้พลาดแล้วไม่มีย้อนมา รีบคุกเข่ากราบต่อจื่อหยางเชียนเป่ยเสีย!"

แต่ม่อเทียนจีก็ทำเหมือนไม่ได้ยิน ยืนนิ่งอยู่ที่เดิม

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน