วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 264

ดวงตาของไป๋ปิงเต็มไปด้วยเสน่ห์ สิ่งนี้ทำให้ภายในใจของเยี่ยชิวฝันกลางวันอีกครั้ง

หรือว่า คืนนี้จะมีเรื่องสนุกจริงๆแล้ว

ต่อจากนั้น ทั้งสองคนกินข้าวไปด้วย พร้อมกับดื่มเหล้าไปด้วย พร้อมกับสนทนาไปด้วย

เยี่ยชิวสังเกตเห็น ไป๋ปิงดื่มเหล้าล้วนแล้วดื่มหมดแก้วในครั้งเดียว อดไม่ได้ที่จะถาม : “พี่ปิง คุณอารมณ์ไม่ดีเหรอ”

“ไม่มี” ไป๋ปิงตอบอย่างไม่แยแส

“คุณหลอกผม” เยี่ยชิวพูด : “แววตาของคุณบอกผม คุณกำลังเจอปัญหา”

“เด็กน้อย คิดอะไรอยู่น่ะ” ไป๋ปิงยื่นมือขาวออกมา เคาะไปที่หัวของเยี่ยชิวหนึ่งที

ตุง!

เยี่ยชิวตะลึง

การกระทำแบบนี้ เมื่อก่อนไป๋ปิงล้วนแล้วไม่มีทางทำ

ต่อจากนั้น ไป๋ปิงพูดถึงเรื่องหน้าที่การงาน

“เยี่ยชิว สถานการณ์ของแผนกแพทย์แผนจีนยังไม่ดีขึ้น นายต้องหาวิธีปรับปรุงประสิทธิภาพให้ดีขึ้น”

ไป๋ปิงพูด : “รอให้ผู้อำนวยการใหม่มาแล้ว การแพทย์แผนจีนยังเป็นแบบนี้อยู่ล่ะก็ ฉันกลัวว่าเขาจะมีความคิดเห็น”

ผู้อำนวยการเก่าของโรงพยาบาลเจียงโจวเพราะด้านสุขภาพ อยู่ในภาวะกึ่งเกษียณอายุมาโดยตลอด กิจวัตรประจำวันของผู้อำนวยการตอนนี้ ล้วนแล้วมีรองผู้อำนวยการอย่างไป๋ปิงเป็นคนรับผิดชอบ

เยี่ยชิวพยักหน้า พูด : “ผมจะพยายาม ใช่แล้วพี่ปิง ผู้อำนวยการใหม่เป็นใครเหรอ”

ไป๋ปิงพูด : “ถ้าหากไม่เกิดปัญหาอะไรล่ะก็ น่าจะเป็นหลิวเฉา”

“หลิวเฉาเหรอ” เยี่ยชิวขมวดคิ้ว ถาม : “ก็คือหลิวเฉารองผู้อำนวยการของโรงพยาบาลกลางเจียงโจวเหรอ”

“ใช่ ก็คือเขา” ไป๋ปิงพูด : “ฉันเคยติดต่อกับหลิวเฉา คนนี้โลภเงินและมีตัณหา ไม่ใช่คนดีอะไร”

“ในอนาคตคุณทำงานอยู่ใต้บังคับบัญชาของเขา ต้องระวังให้มากๆ อย่าให้เขาได้เปรียบอะไร”

เยี่ยชิวพูดด้วยรอยยิ้ม : “มีคุณปกป้องผม ผมไม่กลัวเขา”

“ฉันปกป้องนายไม่ได้แล้ว” สีหน้าของไป๋ปิงมืดมน

“หมายความว่ายังไง” เยี่ยชิวไม่เข้าใจ

ไป๋ปิงพูด : “งานของฉันจะเปลี่ยนไปในอนาคตอันใกล้นี้”

เยี่ยชิววางตะเกียบลง ถาม : “คุณถูกโยกย้าย ไม่ทำงานที่โรงพยาบาลเจียงโจวแล้วเหรอ”

“อืม”

“ไปไหน”

ไป๋ปิงยิ้มออกมา พูด : “ดื่มเหล้ากันเถอะ”

ภายในใจของเยี่ยชิวไม่สบายใจเล็กน้อย

ตั้งแต่เขาเข้าโรงพยาบาลเจียงโจว ไป๋ปิงก็เป็นผู้บังคับบัญชาของเขา ดูแลเขาเป็นอย่างดี

โดยเฉพาะหลังเหตุการณ์สุ่ยจิงกง ความสัมพันธ์ของเขากับไป๋ปิงเพิ่มขึ้นอีกระดับ ถ้าหากจะใช้คำพูดหนึ่งประโยคมาอธิบายล่ะก็ น่าจะเป็นมากกว่าเพื่อน แต่ความรักยังไม่เต็ม

ความสัมพันธ์ของทั้งสองตอนนี้เกินกว่าเพื่อนปกติแล้ว แต่ยังไม่ถึงขั้นของคู่รัก เมื่อได้ยินว่าไป๋ปิงกำลังจะไป เยี่ยชิวไม่อยากให้ไปอย่างมาก

“พี่ปิง ขอให้คุณโชคดีกับงานใหม่ของคุณ” เยี่ยชิวยกแก้วเหล้าขึ้น เขาในตอนนี้ อยากดื่มให้เมาจนไม่มีสติ

“ดูจากท่าทาง นายไม่มีความสุขเหรอ” ไป๋ปิงถามด้วยรอยยิ้ม

ไร้สาระ คุณไปแล้ว ผมจะมีความสุขเหรอ

“ไม่อยากให้ฉันไปใช่ไหม ถ้าหากใช่ล่ะก็ แล้วทำไมนายไม่หยุดให้ฉันอยู่ต่อล่ะ” ไป๋ปิงพูดด้วยรอยยิ้ม : “บางทีนายหยุดให้ฉันอยู่ต่อ ฉันก็จะอยู่ต่อนะ”

“งั้นคุณอยู่ต่อเถอะนะ” เยี่ยชิวพูด

ไป๋ปิงเหลือบมองเขาหนึ่งที : “ไม่มีความจริงใจแม้แต่นิดเดียว”

“แล้วต้องทำยังไงถึงจะถือว่าจริงใจ” เยี่ยชิวถาม

ไป๋ปิงพูดด้วยรอยยิ้มที่สดใสราวกับดอกไม้ : “อย่างเช่น นายขอฉันแต่งงาน บอกว่านายจะสู่ขอฉัน บางทีฉันอาจจะอยู่ต่อก็ได้”

เยี่ยชิวเงียบไปเลย

“ฮี ฉันรู้อยู่แล้วภายในใจของนายมีแค่หลินจิงจื้อคนเดียว” สีหน้าของไป๋ปิงเย็นชาอีกครั้ง มองดูแล้วโกรธอย่างมาก

“พี่ปิง พวกเราดื่มเหล้ากันดีกว่านะ” เยี่ยชิวรีบเปลี่ยนหัวข้อ

“ร้อนมากเลย!” จู่ๆไป๋ปิงก็พูดขึ้นมา

เยี่ยชิวคิดในใจ ดื่มเหล้ามากขนาดนี้ ไม่ร้อนก็แปลกแล้ว

เหล้าหวู่เหลียงเย่ขวดหนึ่งที่อยู่ตรงหน้าเขาถึงก้นขวดแล้ว ไป๋ปิงก็ดื่มไวน์แดงหมดไปแล้วหนึ่งขวดเช่นกัน ทั้งสองคนล้วนแล้วเมาเล็กน้อยแล้ว