วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2646

ฮ่องเต้ต้าจโจวมองหนิงอันด้วยรอยยิ้ม แววพระเนตรเปี่ยมด้วยการให้กำลังใจ

เมื่อสถานการณ์มาถึงเพียงนี้ หนิงอันก็ไม่ลังเลหรือรีรออีกต่อไป

นางก้าวไปตรงหน้าฮ่องเต้ต้าจโจว คุกเข่าลงทั้งสองเข่า รับตราประทับหยกด้วยความเคารพ

ชั่วขณะที่หนิงอันรับตราประทับหยก ฐานะของนางก็พลิกผันอย่างสิ้นเชิง เดิมทีเป็นเจ้าหญิงผู้สงบเสงี่ยม บัดนี้กลับกลายเป็นจักรพรรดินีองค์ใหม่แห่งแคว้นโจว แบกรับภาระชะตากรรมของทั้งอาณาจักร

ฮ่องเต้ต้าจโจวจ้องพระธิดาสุดที่รักตรงหน้า ดวงเนตรเต็มไปด้วยความคาดหวัง ตรัสแผ่วว่า “หนิงอัน เจ้าจงจำไว้ บัลลังก์จักรพรรดินั้นหนักหนา แต่สิ่งที่สำคัญยิ่งกว่าคือความผาสุกของประชาชน เจ้าจงปกครองด้วยเมตตาธรรม ให้แคว้นโจวรุ่งเรืองยิ่งขึ้นภายใต้การปกครองของเจ้า”

หนิงอันพยักหน้าอย่างหนักแน่น เสียงแม้จะเบาแต่มั่นคง “ขอเสด็จพ่อทรงวางพระทัย ลูกจะไม่ทำให้เสด็จพ่อผิดหวัง จะทำให้บ้านเมืองร่มเย็นเป็นสุข”

“เราตั้งตารอจริงๆ!” ฮ่องเต้ต้าจโจวแย้มพระโอษฐ์ด้วยความปลาบปลื้ม

เบื้องล่าง สายตาของเหล่าทหารกล้าล้วนจับจ้องไปยังจักรพรรดินีองค์ใหม่

หนิงอันทรงฉลองพระองค์มังกร สวมมงกุฎจักรพรรดิ งามสง่าและทรงอำนาจ

แม้พระพักตร์จะอ่อนเยาว์ใสบริสุทธิ์ แต่ในยามนี้กลับเพิ่มความนิ่งสงบและความแน่วแน่ ประหนึ่งเตรียมพร้อมเต็มที่ที่จะรับบทบาทใหม่ซึ่งท้าทาย

หนิงอันค่อยๆ ลุกขึ้นยืน กวาดพระเนตรมองเหล่าทหารและนายพลทุกนาย แววพระเนตรสุกสว่างและหนักแน่น

นางสูดลมหายใจลึก ตรัสเสียงใสกังวานว่า “ขอบพระทัยเสด็จพ่อที่ทรงไว้วางพระทัย และขอบใจทุกท่านที่สนับสนุน ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป หนิงอันจะมิใช่เจ้าหญิงอีกต่อไป แต่เป็นจักรพรรดินีองค์ใหม่แห่งแคว้นโจว จะปกครองด้วยเมตตาธรรม ให้แคว้นโจวรุ่งเรืองยิ่งขึ้นภายใต้การปกครองของเรา”

สุรเสียงของหนิงอันก้องไปทั่วฟ้าดิน สะท้านใจผู้คนทุกคนที่อยู่ตรงนั้น

ฮ่องเต้ต้าจโจวตรัสเสียงขึงขังว่า “ยังไม่รีบถวายบังคมจักรพรรดินีองค์ใหม่อีกหรือ?”

สิ้นพระสุรเสียง เหล่าทหารกล้าที่คุกเข่าอยู่ก็โห่ร้องพร้อมเพรียง “ทรงพระเจริญ! ทรงพระเจริญ! ทรงพระเจริญ!”

เสียงกึกก้องขึ้นสู่เมฆา กระเทือนฟ้าดิน

ทุกคนเห็นดังนั้น ต่างมีรอยยิ้มบนใบหน้า

โดยเฉพาะเย่ชิวกับข่งเทียนเซี่ย

เย่ชิวได้เห็นหนิงอันจากเด็กสาวเติบโตเป็นหญิงเต็มตัว บัดนี้ยังได้เห็นนางจากเจ้าหญิงก้าวสู่จักรพรรดินีแห่งแคว้นโจว ในเวลาอันสั้น เติบโตน่าทึ่ง

ยิ่งไปกว่านั้น อีกไม่นาน ฐานะของนางยังจะเปลี่ยนอีกครั้ง กลายเป็นผู้ปกครองจงโจวโดยแท้จริง!

เมื่อเห็นสหายหญิงคนสนิทของตนขึ้นเป็นผู้มีอำนาจเหนือผู้คนทั้งหลาย ก็ปลื้มปีติเป็นล้นพ้น

สำหรับข่งเทียนเซี่ย สีหน้าเปี่ยมยินดี เมื่อเห็นศิษย์น้องหญิงของตนได้เป็นจักรพรรดินีแห่งแคว้นโจว ในฐานะศิษย์พี่ เขาดีใจแทนนิงอันจากใจจริง

หนิงอันทอดพระเนตรไกล แววพระเนตรแน่วแน่

นางรู้ดีว่า ทั้งหมดนี้เป็นแผนของเสด็จพ่อและเย่ชิว

ต่อแต่นี้ นางจำต้องใช้ปัญญาและความกล้าหาญของตน นำพาแคว้นโจวสู่อนาคตที่สว่างไสวยิ่งกว่าเดิม

“ทุกคนลุกขึ้นเถิด!” หนิงอันตรัสกับเหล่าทหารกล้าแล้วจึงหันไปทูลถามฮ่องเต้ต้าจโจวว่า “เสด็จพ่อ ต่อไปเราควรทำสิ่งใดดี?”

ฮ่องเต้ต้าจโจวตรัสยิ้มๆ ว่า “บัดนี้เจ้าคือจักรพรรดินีแห่งแคว้นโจว สิ่งใดจะทำก็ให้เจ้าตัดสินเอง ไม่จำเป็นต้องถามเรา”

“ตอนนี้อย่างไร วันหน้าก็อย่างนั้น”

“ในฐานะประมุขแผ่นดิน เจ้าต้องมีความคิดและจุดยืนเป็นของตนเอง โดยเฉพาะเรื่องใหญ่ ต้องตัดสินใจฉับไว”

“แน่นอน หากภายหน้าพบเรื่องคับขัน เจ้าปรึกษาเราหรือปรึกษาทวดของเจ้าก็ได้ เราจะช่วยกันวางกลยุทธ์ให้เจ้า”

“ส่วนการตัดสินครั้งสุดท้าย ก็ยังเป็นหน้าที่ของเจ้าอยู่ดี”

ฮ่องเต้ต้าจโจวตรัสถึงตรงนี้ พระสุรเสียงหนักแน่น ชวนให้ฮึกเหิม “หนิงอัน หากเจ้าอยากทำสิ่งใด ก็จงทำไปให้เต็มที่ อย่าได้มีความกังวลใจเลย เบื้องหลังของเจ้า มีเรา มีชางเซิง มีอาจารย์และศิษย์พี่ของเจ้า ยังมีทวดของเจ้าและมิตรสหายทั้งหลาย เราจะสนับสนุนเจ้าเสมอ”

“เราเข้าใจ” หนิงอันสูดลมหายใจลึก แล้วเสด็จไปยืน ณ หัวเรือรบสำริด

ทอดพระเนตรไปทั้งสี่ทิศ

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน