วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2651

“เปรี้ยง!”

เรือรบสำริดถูกสายฟ้าสวรรค์ฟาดใส่อีกระลอก โคลงเคลงราวกับเรือกระจ้อยร่อยใบเดียวกลางทะเลใหญ่

เย่ชิวเอ่ยว่า “ต้าเหนี่ยว นายคงเข้าใจผิดแล้ว”

“แม้เหล่าโต้วซีจะมีหลุดๆ ไปบ้าง แต่คงไม่ทำอะไรแบบนี้หรอก”

“ถ้าเขาไม่พอใจพวกนายจริง ก็เล่นงานเฉพาะพวกนาย ไม่ลากลุงหลินมาเกี่ยวด้วย”

“อีกอย่าง นายเคยเห็นใครวางแผนซุ่มเล่นงานคนอื่นจนซวยย้อนเข้าตัวเองไหมล่ะ?”

ได้ยินดังนั้น หลินต้าเหนี่ยวกับข่งเทียนเซี่ยถึงกับมองหน้ากันงงๆ

ใช่สิ พี่รองยังอยู่บนเรือรบสำริด ถ้าเขาจะเล่นงานพวกเรา ก็ไม่มีเหตุผลต้องติดอยู่ในนั้น!

นี่มันอะไรกันแน่?

หลินต้าเหนี่ยวรู้สึกมึนไปหมด

“พี่ใหญ่ บอกผมหน่อย พี่รองทำแบบนี้ไปทำไมกันแน่?” หลินต้าเหนี่ยวถาม

เย่ชิวลูบคาง จ้องเรือรบสำริดลำที่จางเหมยเจินเหรินอยู่ข้างใน

“ครืน!”

ทันใดนั้น สายฟ้าสวรรค์เส้นใหญ่ดุจอสรพิษเงินผ่าเปรี้ยงลงมากระแทกเรือรบสำริด

เรือรบสำริดสั่นสะเทือนหนักอีกครั้ง แสงที่มันเปล่งออกมายิ่งเจิดจ้า ราวกับกำลังขืนต้านสายฟ้า

“หรือว่าท่านเต๋ากำลังข้ามด่านมหันตภัยสวรรค์?”

ข่งเทียนเซี่ยเงยหน้ามองฟ้า เห็นเพียงท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดาวไร้เงาเมฆพายุ ก่อนส่ายหน้า “ไม่ใช่ นี่ไม่ใช่มหันตภัยสวรรค์”

“ถ้าเป็นมหันตภัยสวรรค์จริง เบื้องบนเก้าสวรรค์ต้องมีเมฆสายฟ้า ฟ้าดินจะอบอวลด้วยบรรยากาศอึดอัดกดดัน แต่นี่ไม่มีสักอย่าง”

“แปลกจริง ท่านกำลังทำอะไรอยู่กันแน่?”

ข่งเทียนเซี่ยขมวดคิ้ว คิดเท่าไรก็หาคำตอบไม่ได้

หลินเสี่ยวเหนี่ยวเอ่ยว่า “ฉางเหม่ยถนัดสายวิชานอกคัมภีร์ หรือว่ากำลังฝึกวิชาสายฟ้าอยู่?”

“ก็อาจเป็นไปได้” หลินต้าเหนี่ยวว่า “พี่รองชอบศึกษาพวกของแปลกแบบนี้อยู่แล้ว”

เย่ชิวก็พลอยสงสัย แอบเปิดดวงตาสวรรค์ มองทะลุไปยังเรือรบสำริด

ชั่วพริบตา สายตาเขาทะลวงผ่านการป้องกันของเรือรบสำริด เห็นสิ่งที่อยู่ภายใน

เย่ชิวพบว่าในห้องหนึ่งด้านใน จางเหมยเจินเหรินทั้งตัวไหม้เกรียม ผมเผ้ายุ่งเหยิง แต่ยังนั่งนิ่งมั่นคงดุจภูผา

เห็นจางเหมยเจินเหรินหลับตา สองมือร่ายอาคมไม่หยุดอยู่เบื้องหน้า เหนือศีรษะมีเข็มทิศทองคำลอยอยู่

ผิวเข็มทิศนั้นสลักลวดลายละเอียดอ่อน เปล่งแสงทองคำจางๆ ราวซ่อนปริศนาไร้สิ้นสุด

“ฟิ่ว—”

ทันใด เข็มทิศทองคำก็เริ่มหมุน บรรยากาศทั้งห้องเหมือนจมลงในความลึกลับขรึมขลัง

แสงทองคำกระโดดโลดแล่นอยู่บนเข็มทิศ สะท้อนให้เห็นสัญลักษณ์และลวดลายลี้ลับนานา มันถักทอไขว้กัน กลายเป็นลายอาคมพิสดารผสานกันเป็นภาพ

เย่ชิวชำเลืองดูจางเหมยเจินเหรินอีกที พบว่าอีกฝ่ายขมวดคิ้วแน่น สีหน้าเคร่งเครียดจริงจัง

“เหล่าโต้วซี ทำนายชะตาฟ้าดินเล่นเอาโกลาหลขนาดนี้ โชคดีที่พลังบำเพ็ญเพียรของเราต่างก็แข็งแกร่ง ไม่งั้นคงโดนฟ้าฟาดตายกันหมด”

เย่ชิวจนหัวเราะไม่ออก

“แกร๊ก!”

คราวนี้เย่ชิวสังเกตเห็นว่าเข็มทิศทองคำซึ่งกำลังหมุนอยู่ พลันหยุดนิ่ง

แทบจะพร้อมกันนั้น จางเหมยเจินเหรินก็ลืมตา จ้องจับความเปลี่ยนแปลงบนเข็มทิศทองคำอย่างจดจ่อ

ผ่านไปครู่เดียว

แสงทองคำบนเข็มทิศสว่างวาบ พลังอำนาจมหาศาลพลุ่งออกมาจากเข็มทิศ โอบคลุมทั่วทั้งห้องด้วยแสงทองคำ

บนใบหน้าของจางเหมยเจินเหรินฉายแววตื่นเต้น เขาสูดลมหายใจเข้าลึกๆ แล้วค่อยๆ ผ่อนออก จากนั้นก็หลับตา ทำนายต่อ

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน