วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2653

การมาถึงของพระจันทร์สีแดง!

พอได้ยินดังนั้น ใบหน้าเสี่ยวไป๋หูก็เคร่งเครียดขึ้นทันที

เย่ชิวสังเกตเห็นสีหน้าของนาง ก็พลันตระหนักได้ว่าเสี่ยวไป๋หูน่าจะรู้อะไรบางอย่าง แต่เขาไม่ซักถามนาง กลับหันไปถามจางเหมยเจินเหรินแทนว่า “ไอ้แก่นี่ เรื่องพระจันทร์สีแดงมาถึงมันอะไรกัน?”

จางเหมยเจินเหรินพูดว่า “พูดให้ง่ายก็คือ สักวันหนึ่ง ดวงจันทร์ในโลกแห่งการบำเพ็ญเพียรจะกลายเป็นจันทร์สีแดง และในวันนั้นเอง เขตต้องห้ามแห่งชีวิตจะปรากฏ”

เย่ชิวซักต่อ “สักวันนั้นคือวันไหน?”

“ไอ้เด็กเวร ให้ผมลุกขึ้นก่อนได้ไหม?” จางเหมยเจินเหรินอ้อนวอน

“นี่ไม่อยากบอก หรือคิดจะต่อรองกับผม?” เย่ชิวยกฝ่ามือขึ้น ทำท่าว่าจะฟาด

จางเหมยเจินเหรินสะดุ้ง หดคอ รีบว่า “ผมบอกๆ อีกสามสิบสามวัน ก็คือวันที่การมาถึงของพระจันทร์สีแดงจะเกิดขึ้น”

เย่ชิวจ้องตาจางเหมยเจินเหริน ถามว่า “แน่ใจ?”

“ผมมั่นใจเต็มร้อย” จางเหมยเจินเหรินยกมือกล่าว “ถ้าเจ้าไม่เชื่อ ผมสาบานด้วยเกียรติของผมได้”

มึงมีศักดิ์ศรีบ้าอะไรนักหนา!

“ฮึ!” เย่ชิวฮึดฮัดใส่จางเหมยเจินเหริน “เก่งขึ้นมาหน่อยก็ยโส อวดเบ่งต่อหน้าพวกพ้อง ถ้าไม่เห็นว่าโดนฟ้าผ่ามานานนะ วันนี้ฉันได้ลอกหนังแกสักชั้นแน่”

“ไอ้เด็กเวร ผมผิดไปแล้ว คราวหน้าจะไม่กล้าอีก” จางเหมยเจินเหรินรีบยอมถอย

“ลุกขึ้นเถอะ” เย่ชิวเอ่ยเรียบๆ

จางเหมยเจินเหรินถึงได้ค่อยๆ ลุกจากพื้น เหลือบมองเย่ชิว แล้วคิดในใจว่า “เอ็งนี่มันนะไอ้เด็กเวร กล้าตบฉันต่อหน้าคนตั้งเยอะ รอดูไปก็แล้วกัน

ตอนนี้พลังของมันสูงกว่าผม ผมไม่เอาเรื่อง

รอวันไหนที่พลังบำเพ็ญเพียรของผมเหนือกว่ามันเมื่อไร ผมจะอัดให้คว่ำจนฟันหาไม่เจอ จะได้รู้ว่าผมไม่ใช่คนที่ใครจะมาแหย่ง่ายๆ”

เย่ชิวเดินมาหยุดหน้าเสี่ยวไป๋หู ถามว่า “เธอรู้อะไรเกี่ยวกับการมาถึงของพระจันทร์สีแดงใช่ไหม?”

เสี่ยวไป๋หูตอบว่า “ในตำราบรรพกาลของเผ่าอสูรเขียนไว้ว่า เมื่อพระจันทร์สีแดงมาเยือน ทั่วหล้าจะปั่นป่วนครั้งใหญ่

ฉันคิดว่า ‘ความปั่นป่วน’ นี้คงหมายถึงยุคแห่งการแย่งชิงครั้งใหญ่ที่จื่อหยางเชียนเป่ยพูดถึง

สมัยเด็กฉันเคยได้ยินผู้อาวุโสเผ่าอสูรพูดว่า เมื่อยุคแห่งการแย่งชิงครั้งใหญ่มาเยือน ยอดอัจฉริยะจะผุดขึ้นพร้อมกัน เผ่าพันธุ์นานาชนิดจะผงาด เหล่าตระกูลโบราณที่ซ่อนตัวอยู่และบุตรจักรพรรดิที่ถูกผนึกไว้ ตลอดจนพวกอสุรกายเฒ่าที่หลับใหล จะต่างโผล่มาแย่งชิงโอกาสบรรลุเต๋าสู่จักรพรรดิ

ชางเซิง เธอต้องระวัง อนาคตศัตรูของเธอจะมากมาย”

เย่ชิวหัวเราะ “ไม่เป็นไรหรอก ผมน่ะไม่เคยกลัวศัตรูมากหน้า”

ฮ่องเต้ต้าจโจวเตือนว่า “ชางเซิง เจ้าคิดได้อย่างนี้ก็ดี แต่ก็ยังต้องระวัง หนทางบรรลุเต๋าสู่จักรพรรดิเต็มไปด้วยซากศพ โหดเหี้ยมยิ่งนัก จงระวังให้ถึงที่สุด”

“อืม” เย่ชิวพยักหน้าเบาๆ

ฮ่องเต้ต้าจโจวตรัสว่า “ถ้าจางเหมยเจินเหรินไม่ได้คำนวณผิด ก็ยังเหลืออีกสามสิบสามวันก่อนเขตต้องห้ามแห่งชีวิตจะปรากฏ ภายในสามสิบสามวันนี้ เราต้องเตรียมทุกอย่างให้พร้อมที่สุด พยายามไม่ให้พลาดแม้แต่น้อย”

“ถูกต้อง” เย่ชิวกำชับว่า “ตามที่ซือจู่บอก เขตต้องห้ามแห่งชีวิตลึกล้ำคาดเดายาก ภายในอันตรายมาก เราต้องเตรียมตัวให้พร้อมอย่างถึงที่สุด

เพื่อความปลอดภัย ผมแนะนำว่าอย่าให้คนเข้าไปมากเกินไป

ส่วนจะให้ใครเข้าไปบ้าง เดี๋ยวค่อยหารือกันอีกที”

พอพูดจบ ฟ้าก็สว่างแล้ว

ขอบฟ้าเริ่มขาวรางด้วยแสงอรุณแรก เป็นแสงอรุณแรกที่ค่อยๆ ฉายขึ้นจากขอบฟ้าอันไกลโพ้น

ทิวเขาไกลลิบค่อยๆ ชัดขึ้นในแสงอรุณ ยอดเขาอาบด้วยทองทอประกาย ราวสวมผ้าแพรสีทองบางๆ

หมู่ไม้เชิงเขาถูกแดดอุ่นปลุกให้ตื่น ใบไม้แต้มด้วยหยาดน้ำค้างระยิบระยับ

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน