วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2654

หนิงอันได้ยินคำของเสี่ยวไป๋หู แก้มสวยก็แดงวาบขึ้นมา เอ่ยอย่างเขินอายว่า “พี่สาว...”

“เราเป็นพี่น้องกัน ไม่ต้องอธิบาย” เสี่ยวไป๋หูส่งเสียงลับว่า “ฉันจะต้องออกศึกตามกองทัพใหญ่ไปเดี๋ยวนี้ ไม่ขอพูดมากนะ น้องหนิงอัน รอฉันกลับมา ฉันจะสอนลีลาบนเตียงให้สักหลายแบบ รับรองทั้งเธอกับชางเซิงจะฟินสุดๆ”

โอ้แม่เจ้า นี่มันคำพูดโจ๋งครึ่มอะไรกัน!

หญิงเผ่าอสูรช่างกล้าขนาดนี้กันทุกคนเลยหรือ?

เพียงนึกถึงเมื่อคืน คำพูดกับท่าทีของเสี่ยวไป๋หูกับเย่ชิวบนเตียงนอนแบบจีนโบราณ หนิงอันก็รู้สึกแก้มร้อนผ่าว

ที่แท้ นางรู้อยู่แล้วว่าฉันแอบอยู่ใต้เตียง

อับอายสิ้นดี

เขินจะตายอยู่แล้ว!

“พี่สาว ฉัน...” หนิงอันกำลังจะเอ่ยอธิบาย ก็เห็นเสี่ยวไป๋หูพาผู้อาวุโสเผ่าอสูรหลายคน ลอยจากไปอย่างพลิ้ว

“นางบอกอะไรเธอ?” เย่ชิวเดินมาข้างกายหนิงอัน เอ่ยถามเสียงเบา

หนิงอันหลบตานิดๆ แล้วว่า “ไม่มีอะไร พี่หญิงผู้นำเผ่าบอกให้ฉันดูแลสุขภาพ”

“แค่นั้น?” เย่ชิวไม่เชื่อสนิท ตามที่เขารู้จักเสี่ยวไป๋หู นางไม่มีทางพูดอะไรเรียบร้อยขนาดนั้นหรอก

“ไม่งั้นล่ะ?” หนิงอันรีบเปลี่ยนเรื่อง หันไปถามฮ่องเต้ต้าจโจวว่า “เสด็จพ่อ ต่อไปเราจะกลับเมืองหลวงตามแผนเดิม หรือมีแผนอื่นเพคะ?”

“แล้วเจ้าคิดยังไงล่ะ?” ฮ่องเต้ต้าจโจวถามย้อน

หนิงอันว่า “ฉันขอเสนอให้พักอยู่ที่นี่ชั่วคราวค่ะ”

“ข้อแรก รอฟังข่าวของกองทัพใหญ่สองสาย เผื่อมีเหตุแปรปรวนอะไรขึ้นมา เราจะได้ออกจากที่นี่ไปสนับสนุนได้ใกล้กว่า”

“ข้อสอง หลังจงโจวรวมเป็นหนึ่งแล้ว ฉันอยากเลือกสถานที่ขึ้นครองราชย์เอง ไม่อยากกลับเมืองหลวงไปทำพิธี”

“เสด็จพ่อเห็นว่าอย่างไรเพคะ?”

ฮ่องเต้ต้าจโจวแย้มยิ้ม “ตอนนี้เจ้าคือจักรพรรดินีแล้ว ทุกการตัดสินใจก็ให้เจ้าเป็นผู้กำหนด เจ้าว่าได้ก็ได้”

“เจ้าคิดจะเลือกสถานที่ขึ้นครองราชย์เอง ข้าก็เห็นว่าดีอยู่ เพราะยังไงเจ้าก็กำลังจะเป็นผู้ครองจงโจว”

“แต่พ่ออยากถามหน่อย เจ้าคิดจะขึ้นครองราชย์ที่ไหน?”

หนิงอันตอบว่า “ยังไม่ได้ระบุจุดแน่นอนค่ะ แต่โดยความคิดของฉัน สถานที่ประกอบพิธีควรอยู่กึ่งกลางดินแดนสามแคว้น”

“เพราะก่อนขึ้นครองราชย์ ฉันอยากแต่งตั้งผู้มีความสามารถจากตระกูลใหญ่ขุนนางของต้าเฉียนและแคว้นเว่ย์เข้ามารับราชการ เพื่อช่วยฉันปกครองราษฎรทั้งปวง”

“อีกอย่าง ฉันอยากเชิญปราชญ์ใหญ่กับบัณฑิตจากสามอาณาจักรมาร่วมเป็นสักขีพยานด้วย”

“เพียงแต่ จงโจวกว้างใหญ่ คาดว่าในเวลาอันสั้นคงหาที่เหมาะได้ยาก”

ฮ่องเต้ต้าจโจวเอ่ยเสียงขรึม “จะหาที่เหมาะจริงๆ ก็ไม่ง่ายอยู่”

“เรื่องง่ายๆ ขนาดนี้จะทำให้พวกเจ้าจนปัญญาเชียวหรือ?” จางเหมยเจินเหรินยิ้มแฉ่ง “พวกเจ้าลืมไปหรือว่าจนพรตผู้นี้ถนัดอะไร?”

“จนพรตมิได้เพียงทำนายชะตาฟ้าดิน ยังเชี่ยวชาญฮวงจุ้ยด้วย”

“ก็แค่หาสถานที่ขึ้นครองราชย์เอง เรื่องนี้ปล่อยให้จนพรตจัดการ!”

เย่ชิวปรายตามองจางเหมยเจินเหริน รู้สึกแปลกใจอยู่หน่อยๆ เจ้าเหล่าโต้วซีดันเสนอตัวเอง ช่างผิดวิสัยนัก

“เหล่าโต้วซี เจ้ากำลังกอดเล่ห์กลชั่วอะไรอีก?” เย่ชิวถาม

“ไอ้ลูกกระต่ายเอ๊ย พูดแบบนี้ทำคนหมดกำลังใจนะ ข้าช่วยเจ้าหญิงหนิงอันแก้ปัญหามันผิดตรงไหน?” จางเหมยเจินเหรินว่า “เจ้าหญิงหนิงอัน หากท่านไว้วางใจจนพรต เรื่องนี้ก็ฝากไว้ที่จนพรตเถอะ”

ได้ยินดังนั้น หนิงอันยิ้ม “ท่านนักพรต หากท่านลงมือได้ก็ยิ่งดีเลยค่ะ เรื่องนี้ต้องรบกวนท่านแล้ว”

“ไม่เป็นไรๆ” จางเหมยเจินเหรินถูมือไปมา พลางมองหนิงอันราวกับจะเอ่ยแต่ก็หยุด

“ท่านนักพรตมีอะไรจะพูดหรือคะ?” หนิงอันถาม

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน