วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2655

ภูเขาเทียนจง!

เดิมทีเป็นเพียงภูเขาลูกหนึ่งในจงโจวที่ไม่มีใครสนใจ ทว่ามาวันนี้กลับเป็นที่จับตาของผู้คนทั้งมวล ก็เพราะหนิงอันจะประกอบพิธีราชาภิเษกขึ้นเป็นจักรพรรดินี ณ ที่แห่งนี้

ว่าด้วยภูเขาเทียนจง ตำราบรรพกาลของโลกแห่งการบำเพ็ญเพียรบันทึกไว้ว่า “ทั่วหล้าถูกแบ่งออกเป็นหกภพ จงโจวอยู่กลางหกภพ ภูเขาเทียนจงอยู่กลางจงโจว จึงเรียกว่าอยู่กลางทั่วหล้า”

สัณฐานของภูเขาเทียนจงหาได้ยิ่งใหญ่ไม่ ตรงกันข้ามยังเตี้ยนัก สูงเพียงราวสามถึงสี่ร้อยเมตร บนเขานอกจากหญ้ารกกับต้นไม้ก็แทบไม่มีสิ่งใด เรียบง่ายธรรมดายิ่งนัก

เหตุใดจึงเลือกประกอบพิธีราชาภิเษกที่นี่?

มีเหตุผลดังต่อไปนี้:

หนึ่ง ภูเขาเทียนจงตั้งอยู่กึ่งกลางที่สุดของจงโจว

สอง ภูมิประเทศของภูเขาเทียนจงพิกลนัก โดยรอบราวสี่ร้อยกิโลเมตรเป็นทุ่งราบสุดลูกหูลูกตา ตัวภูเขานูนเด่นขึ้นมาเล็กน้อย ดุจอัญมณีฝังอยู่กลางทุ่ง อีกทั้งยังมีแม่น้ำสายใหญ่ไหลคดเคี้ยวเป็นช่วงๆ ต่อเนื่องกันราวเก้าโค้งทอดตรงมาหน้าเขา ถือเป็นผังฮวงจุ้ยชั้นสูงยิ่ง

สาม มีคำร้องโบราณเล่าลือในท้องถิ่นว่า “ภูเขาเทียนจง สามฉื่อสาม มาถึงภูเขาเทียนจง ก้าวเดียวสู่สวรรค์” (ฉื่อเป็นหน่วยจีนโบราณ ราว 33 ซม.)

ภายหลังจางเหมยเจินเหรินสำรวจอย่างถี่ถ้วน ก็พบว่าภูเขาเทียนจงไม่เพียงเป็นสถานที่ฮวงจุ้ยศักดิ์สิทธิ์แห่ง “มังกรแฝงทะยานสู่ฟ้า” หากยังเป็นที่บรรจบของเส้นชีพมังกรแห่งจงโจวอีกด้วย

ขึ้นเป็นจักรพรรดินี ณ ที่นี้ ย่อมได้รับความเมตตาจากกฎสวรรค์!

สถาปนาประเทศ ณ ที่นี้ อายุราชย์ของแผ่นดินจะยืนยาวนับหมื่นปี!

ด้วยเหตุนี้ หนิงอันจึงรับสั่งให้ช่างของแคว้นโจวเร่งงานทั้งวันทั้งคืน ให้สร้างพระราชวังใหม่บนภูเขาเทียนจงตามผังพระราชวังต้าจูว

ยามนี้ ลานกว้างหน้าพระราชวังแน่นขนัดดุจคลื่นมหาชน

ขุนนางพลเรือนและทหาร เชื้อพระวงศ์ชั้นผู้ใหญ่ บัณฑิตผู้มีชื่อเสียงและปราชญ์ใหญ่ ตระกูลใหญ่ขุนนางจากต้าเฉียนและแคว้นเว่ย์ อีกทั้งสำนักต่างๆ ในจงโจว ตลอดจนกองทัพแคว้นโจวที่รับหน้าที่คุ้มกันความปลอดภัย…

รวมแล้วนับได้เป็นล้านคน!

ทุกคนมาที่นี่เพื่อเป็นสักขีพยานในช่วงเวลาประวัติศาสตร์สำคัญ

ตง ตง ตง…

ธงทิวหลากสีพะพร่างเหนือจัตุรัส เสียงกลองและดนตรีดังประสาน อลังการกึกก้อง

ครั้นใกล้เที่ยง พิธีเริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการ

“ขอทูลเชิญฝ่าบาทเสด็จ!”

ขันทีชราเปล่งเสียงแหลมสูงตะโกน

ฉับพลัน ผู้คนนับล้านหน้าตาเคร่งขรึม จ้องเขม็งไปยังประตูพระราชวังไม่วางตา

ชั่วอึดใจ

หนิงอันเสด็จออกมา

ทรงฉลองพระองค์มังกรอันโอ่อ่างดงาม สวมมงกุฎจักรพรรดิ เสด็จออกจากพระราชวังอย่างทรงสง่า ก้าวย่างมั่นคง สง่างามสูงศักดิ์ ประหนึ่งเทพธิดาจากฟ้าเสด็จลงสู่ปฐพี

“งดงามเหลือเกิน!”

เสี่ยวไป๋หูซึ่งนั่งแถวหน้าสำหรับอาคันตุกะผู้มีเกียรติอุทาน

ในดวงตาของเย่ชิวก็ฉายแววตะลึงงัน วันนี้หนิงอันให้ความรู้สึกต่างจากทุกครา รัศมีบารมีที่ครอบงำทั่วหล้าของนาง ทำให้ผู้คนเกิดความอยากจะพิชิตอย่างประหลาด

เสี่ยวไป๋หูยื่นหน้าไปกระซิบที่ริมหูเย่ชิวว่า “ท่านสวามี อยากให้พวกเราสองคนคอยรับใช้ท่านพร้อมกันไหมคะ?”

เย่ชิวถึงกับพูดไม่ออก งานสำคัญและศักดิ์สิทธิ์แบบนี้ จะพูดเรื่องแบบนั้นเหมาะหรือ

เสี่ยวไป๋หูเอ่ยต่อ “ฉันคือหว่านเยาคว๋อจู้ หนิงอันน้องสาวก็เป็นจักรพรรดินีแห่งจงโจว ถ้าพวกเราสองคนรับใช้ท่านพร้อมกัน ท่านคงภูมิอกภูมิใจไม่น้อยใช่ไหมคะ?”

เย่ชิวว่า “ผมยังไม่เคยลองเลยครับ”

“แล้วอยากลองไหมคะ?” เสี่ยวไป๋หูว่า “แค่ท่านเอ่ย ฉันจัดการให้น้องหนิงอันยอมให้ได้ค่ะ”

ผู้ชายที่ไหนจะไม่อยาก

ถ้าไม่อยากก็คงผิดปกติแล้ว!

เย่ชิวตาวาว “จริงหรือครับ?”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน