วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2657

หนิงอันยืนอยู่บนแท่นราชาภิเษก เดิมทีทรงกำลังรับการถวายบังคมจากผู้คนเป็นหมื่น ใครจะคิดว่าอยู่ๆ เงาดำร่างหนึ่งก็โผล่มาข้างตัวนางจากอากาศว่างเปล่า แทงดาบพุ่งสู่ลำคอของนางในพริบตา

ทุกอย่างเกิดขึ้นรวดเร็วและกะทันหันเกินไป

เหล่ายอดฝีมือในที่นั้นต่างเบิกตาค้าง รูม่านตาหดวูบ ต่างยอมรับในใจว่าหากเป็นตนเจอจังหวะแบบนี้ คงหลบไม่พ้น หนีตายไม่ได้แน่

จังหวะปรากฏตัว ตำแหน่งยืน และมุมโจมตีของเงาดำนั้น เรียกได้ว่าไร้ช่องโหว่โดยแท้

ชัดเจน—นี่คือมือสังหารที่ทั้งแกร่งและเก๋าเกม!

ชั่วจังหวะคับขันระหว่างความเป็นความตาย หนิงอันไม่ทันคิดมาก ยกฝ่ามือตวัดใส่ฉับพลัน

ฉึก!

คมดาบทะลุฝ่ามือ เลือดไหลพรากในบัดดล แต่ก็หยุดคมดาบไว้ได้

ทว่าทันใดนั้น เงาร่างอีกผู้หนึ่งก็ผุดขึ้นเบื้องหลังหนิงอัน

เป็นหญิงสวมผ้าคลุมหน้า ชุดขาวพลิ้วไหวดุจนางเซียนจากสวรรค์ มือกำดาบยาวที่ทอประกายเย็นยะเยือก แทงตรงสู่ท้ายทอยของหนิงอัน

ไร้ทางหลบ—นี่คือไม้ตายเผด็จศึก!

ทุกคนหนาวสะท้านจนตัวชา

“หยุด!” ฮ่องเต้ต้าจโจวตวาดลั่น ดุจพญามังกรคำรามจนฟ้าดินสะเทือน

ถึงกระนั้น พระองค์ก็จนปัญญา สองมือสังหารไม่เพียงลงมือเด็ดขาด หากยังเป็นผู้แข็งแกร่งระดับมหานักบุญทั้งคู่

ที่สำคัญ—พวกมันอยู่ใกล้หนิงอันเกินไป

ช่วยไม่ทันจริงๆ

“หนิงอันน้องรัก—!” เสี่ยวไป๋หูหน้าถอดสี กรีดร้องลั่น

นางเองก็ไม่คาดคิดว่าในพิธีราชาภิเษกจะเกิดเหตุอาเพศเช่นนี้ เกินคาดเกินต้าน

ยิ่งไปกว่านั้น มือสังหารทั้งคู่เข้าขากันไร้ที่ติ แทบเป็นไปไม่ได้ที่จะหลบเลี่ยง

ฉึก!

คมดาบของหญิงชุดขาวเสียบทะลุท้ายทอยหนิงอัน พุ่งออกมาตรงหว่างคิ้ว ทะลวงศีรษะจนพรุน

สำเร็จ!

มุมปากหญิงนั้นผุดรอยยิ้มอย่างลำพอง

ในขณะเดียวกัน เงาดำที่โผล่มาก่อน ก็แทงดาบทะลุหัวใจของหนิงอันอีกดาบ

ชั่วพริบตา ทั้งงานโกลาหล

ผู้คนราวถูกสายฟ้าสวรรค์ฟาด สมองอื้ออึง มีเพียงความคิดเดียวก้องอยู่ในใจ—

ฝ่าบาทสิ้นแล้ว!

เดิมที บรรดาตระกูลใหญ่ขุนนางจากแคว้นเว่ย์และต้าเฉียนยังไม่ค่อยยอมรับการขึ้นครองราชย์ของหนิงอัน ทว่าหลังเห็นอัศจรรย์แห่งฟ้าดิน ทุกคนก็เข้าใจว่า หนิงอันคือผู้ที่พรหมลิขิตเลือกโดยแท้

ยิ่งกว่านั้น ถ้อยแถลงเมื่อครู่ของหนิงอันเผยแนวนโยบายปกครอง หากทำตามนั้น จงโจวไม่เพียงรวมแผ่นดินเป็นหนึ่ง หากยังจะเกิดความสามัคคีกว่าแต่ก่อนอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน

ชาวจงโจวจะไม่ต้องทนทุกข์จากสงครามอีกต่อไป

ชาวจงโจวจะได้อยู่เย็นเป็นสุขตราบนานเท่านาน

นี่คือความฝันสูงสุดของคนจงโจวทุกผู้ทุกนาม

ไม่เคยลิ้มรสเพลิงศึก ก็ไม่รู้ว่าความสงบสุขได้มายากเพียงใด ไม่เคยเห็นความโหดร้ายของสงคราม ก็ไม่เข้าใจคุณค่าของสันติภาพ

นับหมื่นปีมาแล้ว สามอาณาจักรในจงโจวสู้รบไม่สิ้นสุด ผู้คนนับไม่ถ้วนระเหเร่ร่อน บ้านแตกสาแหรกขาด

ชาวจงโจวทุกข์ทนมานานเกินพอ

โหยหาสันติภาพเหลือเกิน

วันนี้ หนิงอันขึ้นครองราชย์ จงโจวรวมเป็นหนึ่ง ทำให้ทุกคนได้เห็นแสงแห่งความหวัง

ใครจะคิด—กลางพิธีราชาภิเษก หนิงอันกลับถูกสังหาร สำหรับชาวจงโจวที่อัดแน่นด้วยความหวัง นี่ไม่ต่างอะไรกับฟ้าผ่ากลางวันแสกๆ

“ฝ่าบาทสิ้นแล้ว! ฝ่าบาทสิ้นแล้ว…”

“ทำยังไงดี?”

“จงโจวหมดหวังอีกแล้ว!”

ไม่นาน ความโศกก็กลับกลายเป็นความเดือดดาล

“จับมือสังหาร แก้แค้นให้ฝ่าบาท!”

“พวกมันทำลายความหวังของเรา ห้ามให้หนีรอด!”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน