วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2662

เสียงโห่ร้องยินดีดังสนั่นทั่วบริเวณ

ทุกคนสะใจอย่างยิ่งกับสิ่งที่เย่ชิวทำ และยิ่งตอกย้ำว่ายมโลกช่างน่าชิงชังเพียงใด

หญิงชุดขาวกับเงาดำที่ติดอยู่ในค่ายกล เห็นนักฆ่าศักดิ์สิทธิ์เหล่านั้นถูกเผาตาย ก็ขนลุกซู่จนสยอง

“เย่ฉางเซิงโหดเหี้ยมเกินไป”

“ครั้งนี้ยมโลกของเราพลาดท่าแล้ว”

“ช่างมันก่อน รีบหาทางฝ่าค่ายเวทย์นี่”

“พอฝ่าค่ายเวทย์ออกได้ ให้หนีทันที ไม่งั้นสาขาจงโจวจะพังพินาศทั้งสาขา”

หญิงชุดขาวกับเงาดำลงมือพร้อมกัน ระดมโจมตีค่ายเวทย์อีกครั้ง

เหนือแท่นราชาภิเษก

เสียงโหยหวนระงม

ร่างแล้วร่างเล่าถูกเผาจนเป็นเถ้า

นักฆ่าศักดิ์สิทธิ์บางคนรู้ตัวว่าหนีไม่พ้น ยังไงก็ต้องตายด้วยเปลวเพลิงพิเศษ จึงพุ่งใส่เย่ชิวหมายจะพลีชีพลากเขาตายไปด้วยกัน

แต่พวกเขาประเมินพลังของเย่ชิวต่ำไป

เย่ชิวเพียงยืนนิ่ง แค่นึกในใจ ครั้นแล้วเปลวเพลิงพิเศษก็รวมตัวเป็นกำแพงไฟ กั้นนักฆ่าศักดิ์สิทธิ์ที่พุ่งเข้ามาไว้ด้านนอก

“อ๊าาาา...”

นักฆ่าศักดิ์สิทธิ์หลายคนคำรามใส่เย่ชิวด้วยหน้าตาบิดเบี้ยว แววตาอยากจะกลืนกินเขาทั้งเป็น

“ผมรู้ว่าตอนนี้พวกคุณอยากฆ่าผมใจจะขาด แต่จริงๆ ไม่จำเป็นหรอก พวกคุณเป็นมือสังหารของยมโลก ชื่อเสียงของยมโลกในโลกแห่งการบำเพ็ญเพียรเป็นยังไง พวกคุณก็รู้ หากเป็นคนอื่นฆ่าพวกคุณ เขาคงสับศพเป็นชิ้นๆ แล้วโยนไปให้สุนัขกิน”

“ผมไม่ได้เหยียบย่ำศักดิ์ศรีของพวกคุณ ไม่ได้ย่ำยีศพพวกคุณ แต่เผาจนเป็นเถ้าถ่านหมดจด คนดีๆ อย่างผม จะไปหาที่ไหนได้อีก?”

“อะไรนะ จะก้มหัวให้ผม? ไม่ๆ ไม่ต้อง ผมเป็นคนไม่เคยใส่ใจอะไรพวกนี้อยู่แล้ว”

“ถ้าจะขอบคุณกันนัก ก็พูดในใจสักคำว่า ‘ขอให้คนดีปลอดภัยไปทั้งชีวิต’ ก็พอ!”

ตอนที่เย่ชิวพูดอยู่นั้น ร่างของนักฆ่าศักดิ์สิทธิ์กลุ่มนั้นก็ถูกเผาจนกลายเป็นเถ้าถ่านไปแล้ว

ชั่วพริบตา กลางอากาศเหลือเพียงนักฆ่าศักดิ์สิทธิ์ห้าหรือหกคน ที่เหลือตายเกลี้ยง

นักฆ่าศักดิ์สิทธิ์ห้าหรือหกคนที่เหลือ ถูกไฟลุกท่วมทั้งตัว ร้องโหยหวนไม่หยุด เห็นชัดว่าอยู่ได้อีกไม่นาน

“บุก!”

จู่ๆ นักฆ่าศักดิ์สิทธิ์คนหนึ่งตะโกนลั่น แล้วพุ่งลงไปราวพายุ

ชัดเจนว่าเขารู้ดีว่าตัวเองคงไม่รอด รู้ด้วยว่าฆ่าเย่ชิวไม่ได้ จึงคิดจะลากแขกในพิธีราชาภิเษกไปตายเป็นเพื่อน

นี่มันนักฆ่าศักดิ์สิทธิ์นะ ถ้าพุ่งเข้าฝูงชน จะต้องตายกันสักเท่าไร?

ยิ่งกว่านั้น บนตัวเขายังมีเปลวไฟวิเศษระดับศักดิ์สิทธิ์ หากลุกลามออกไป จะมีอีกกี่คนที่ถูกเผาจนเหลือแต่เถ้า?

“อ๊า...”

ด้านล่างแตกตื่นโกลาหล เสียงกรีดร้องดังระงมกลางฝูงชน

ทว่า นักฆ่าศักดิ์สิทธิ์คนนั้นยังไม่ทันดิ่งถึงพื้น ศีรษะก็เหมือนโขกกำแพง ถูกแรงสะท้อนดีดกลับขึ้นฟ้าในทันที

“อะไรเนี่ย?”

เขามึนงง ยังไม่ทันเข้าใจก็ถูกไฟเผาตายแล้ว

ส่วนร่างเงามัวนั้น เห็นลูกน้องของตนทีละคนจบชีวิตในทะเลเพลิง กลายเป็นขี้เถ้า ก็หวาดผวาไม่เป็นสุข

“เย่ฉางเซิง กล้าฆ่าคนของยมโลกงั้นหรือ คอยดูก็แล้วกัน คราวหน้าผมจะหาโอกาสบดกระดูกของแกให้แหลกเป็นผง ไม่เพียงเท่านั้น ผมจะฆ่าคนรอบๆ ตัวแกให้หมดสิ้น!”

ร่างเงามัวฉายแววอาฆาต จากนั้นพุ่งทะยานไปไกลโดยไม่แม้แต่หันหลัง หวังฉวยโอกาสหนีจากที่นี่

แต่ยังไม่ทันพุ่งไปไกลนัก ก็ “ปัง!” เข้ากับอะไรสักอย่าง หน้าผากราวชนแผ่นเหล็ก เจ็บจนต้องสูดปาก

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน