วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2664

หลังวิญญาณแท้ของเสี่ยวอ้าวเทียนถูกเหยียบแตกกระจุย เย่ชิวก็เรียกเปลวเพลิงพิเศษออกมาหนึ่งก้อน เผาร่างของเสี่ยวอ้าวเทียนให้มอดไหม้

ในพริบตาเดียว

ศพของเสี่ยวอ้าวเทียนถูกเผาจนเป็นเถ้าถ่าน ลมพัดเพียงครู่ กองเถ้าก็กระจายหายไป เหลือไว้เพียงป้ายคำสั่งสีดำสนิทชิ้นหนึ่งในที่เกิดเหตุ

“หืม?”

เย่ชิวขยับนิ้วเกี่ยวเบาๆ ป้ายก็ลอยมาสู่มือ เขาเห็นด้านหน้าป้ายสลักคำว่า “จงโจว” ส่วนด้านหลังสลักเป็นหน้าอสุรกาย ใต้หน้าอสุรกายนั้นสลักคำว่า “ยมโลก”

“นี่น่าจะเป็นป้ายประจำตำแหน่งหัวหน้าสาขาของเสี่ยวอ้าวเทียน” เย่ชิวคิดในใจ

“ไอ้เจ้าตัวแสบ ป้ายนี้มีประโยชน์ไหม? ถ้าไม่มีก็ยกให้ผมเถอะ!” จางเหมยเจินเหรินคิดในใจ เปลวเพลิงพิเศษทรงพลังขนาดนั้น เผาร่างผู้เป็นถึงราชานักบุญจนเหลือแต่เถ้าได้ แต่ป้ายนี้ไม่เป็นรอยเลยสักนิด เนื้อป้ายแข็งแกร่งถึงเพียงนี้ บางทีอาจเป็นของวิเศษก็ได้

“ป้ายนี้ยังมีประโยชน์” เย่ชิวเอ่ย “บนป้ายยังหลงเหลือร่องรอยพลังปราณของเสี่ยวอ้าวเทียนอยู่ ผมใช้มันตามรอยหาตำแหน่งที่แน่ชัดของสาขาจงโจวแห่งยมโลกได้”

“งั้นใช้เสร็จแล้วให้ผม” เสียงของจางเหมยเจินเหรินเพิ่งขาดหาย เสียงฟ้าคะนองก็กัมปนาทขึ้นมาอีกคราเหนือเก้าสวรรค์

“ครืน!”

ฝนโลหิตหลั่งลงมาจากท้องฟ้า

ในค่ายเวทย์อีกแห่งหนึ่ง

“หัวหน้าสาขาตายแล้ว…” หญิงชุดขาวเหม่อลอย ในใจพลันหนาวเย็น

ไม่นึกเลยว่าหัวหน้าสาขาผู้เคยกุมความเป็นความตายของพวกเรา จะมาดับดิ้นง่ายดายเช่นนี้

เงาดำก็สะดุ้งตะลึงไม่แพ้กัน เอ่ยว่า “หัวหน้าสาขาเป็นถึงผู้แข็งแกร่งระดับราชานักบุญ เย่ฉางเซิงกลับข้ามขอบเขตไปเหยียบวิญญาณแท้ของหัวหน้าสาขาจนแตก น่ากลัวเกินไปแล้ว”

“วันนี้พวกเราคงต้องตายที่นี่” หญิงชุดขาวกล่าว

เงาดำว่า “ต่อให้ตาย ผมก็จะลากเย่ฉางเซิงไปตายเป็นเพื่อน”

หญิงชุดขาวอยากจะพูดเหลือเกินว่า เรื่องที่แม้แต่หัวหน้าสาขายังทำไม่ได้ เจ้าคิดว่าทำได้หรือ?

แต่สุดท้ายเธอไม่พูดสิ่งใด มีเพียงถอนหายใจยาวหนึ่งครา

ในฉับพลัน เธอรู้สึกเย็นวาบไปทั้งร่าง ราวถูกอสูรร้ายไร้ทานจับจ้อง เงยหน้าขึ้นก็เห็นเย่ชิวกำลังจ้องมาที่เธอ

“ตึง!”

เย่ชิวก้าวเดียวเหยียบเข้าสู่ค่ายเวทย์ ถามว่า “พวกเจ้ารู้ไหมว่าเจ้ายมบาลหน้าตาเป็นยังไง?”

เงาดำตอบ “ไม่รู้”

“งั้นแกก็ไปตายซะ” สิ้นคำเย่ชิว หมัดที่สาดพลังมหึมาพุ่งออกไป ไล่ทลายราบคาบ

“เย่ฉางเซิง ในเมื่อเจ้าคิดให้ข้าตาย งั้นข้าจะลากเจ้าตายเป็นเพื่อน!” เงาดำว่าจบ สองมือก็ร่ายอาคมอย่างว่องไว ฉับพลันร่างเขาพองโตขึ้นเหมือนลูกโป่งที่กำลังอัดลม ขยายใหญ่ไม่หยุด

เงาดำคิดจะระเบิดตัวเอง ขอพลีชีพร่วมตายกับเย่ชิว

แต่เขาประเมินพลังของเย่ชิวต่ำไป

“ต่อหน้าผม แกไม่มีโอกาสได้ระเบิดตัวเองหรอก” คำสุดท้ายยังไม่ทันจบ หมัดของเย่ชิวก็ทุบเข้าที่ร่างของเงาดำ

ปึง!

ในทันใด เงาดำถูกพลังคลุ้มคลั่งอัดจนแหลกกระจาย หมอกเลือดแตกซ่าน ย้อมครึ่งค่ายเวทย์ให้แดงฉาน

ถึงตอนนี้ มือสังหารของยมโลกที่มาปฏิบัติภารกิจครานี้ เหลือเพียงหญิงชุดขาวคนเดียว

“ฉันรู้ว่าฉันต้องตาย ฉันก็ไม่ได้หวังให้เจ้าปล่อยฉัน แต่ฉันอยากถามคำถามเจ้าหนึ่งข้อ” หญิงชุดขาวมองเย่ชิวแล้วกล่าว “ฉันอยากรู้ว่า พวกเราเผลอทำให้หลุดพิรุธตั้งแต่เมื่อไร? บอกฉันได้ไหม?”

“ได้!” สิ้นคำ เย่ชิวก็สะบัดแส้ปราบเทพฟาดลง ฟาดเข้าที่ศีรษะของหญิงชุดขาว

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน