วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2665

จางเหมยเจินเหรินพอได้ยินว่าตนถูกแต่งตั้งให้เป็นหัวหน้าสำนักดูดาวของสำนักดูแลฟ้าหลวง ก็ถึงกับดีใจจนกระโดดโลดเต้น

“ฝ่าบาททรงพระเจริญ ทรงพระเจริญ ทรงพระชนม์ยิ่งยืนนาน!”

จางเหมยเจินเหรินทำทีคำนับขอบพระคุณหนิงอัน แล้วหันมาอวดเย่ชิวว่า “ไอ้เจ้าตัวแสบ ได้ยินไหมล่ะ ผมได้เป็นขุนนางแล้วนะ แถมยังเป็นขั้นแรกของขุนนางด้วย”

เย่ชิวทำหน้าไม่แยแส “ก็แค่หัวหน้าสำนักดูดาวของสำนักดูแลฟ้าหลวง จะอวดอะไรนักหนา”

“นี่แหละที่เจ้าไม่เข้าใจ บรรพชนของผมได้เป็นใหญ่สุดก็แค่ผู้ใหญ่บ้านเท่านั้นเอง” จางเหมยเจินเหรินหัวเราะเอิ๊กอ๊าก “เดี๋ยวผมต้องเผากระดาษเงินกระดาษทองไปบอกท่านๆ ให้ท่านชื่นใจในปรโลกด้วย”

คนตายไปแล้ว จะดีใจได้ยังไงกัน?

ยิ่งกว่านั้น หากบรรพชนของเจ้ามีดวงวิญญาณจริง ก็คงกลับมาเกิดใหม่ไปนานแล้ว

พิธีพระราชทานบำเหน็จยังดำเนินต่อไป

ขันทีชราถือราชโองการศักดิ์สิทธิ์ ยืนอยู่บนแท่นราชาภิเษก แล้วตะโกนเสียงแหบๆ อ่านว่า:

“เราครองยุคอันร่มเย็น อาศัยบัณฑิตผู้ทรงคุณธรรมช่วยเป็นที่ปรึกษา อาศัยแม่ทัพผู้กล้าหาญค้ำจุนแผ่นดิน บัดนี้มีหลินต้าหนiaoกับม่อเทียนจี คุณธรรมสติปัญญาเลิศล้ำ กล้าหาญชาญชัย ความชอบเด่นชัด บัดนี้โปรดเกล้าแต่งตั้งหลินต้าหนiaoและม่อเทียนจีเป็นขุนนางผู้ช่วยประเทศ และพระราชทานยศขั้นแรกของขุนนาง เพื่อประกาศเกียรติคุณและคุณธรรมของทั้งสอง”

หลินต้าหนiaoทำหน้างงเป็นไก่ตาแตก

“ผะ…ผมได้เป็นขุนนางแล้วเหรอ?”

พองงผ่านไปก็ปลาบปลื้มสุดๆ

“พ่อ ได้ยินไหม ผมได้เป็นขุนนางแล้ว!” หลินต้าหนiaoหน้าขึ้นสีแดงปลั่ง

“ได้ยินๆ” หลินเสี่ยวเหนียวหัวเราะเอ็นดู “ลูกชายของพ่อเก่งจริงๆ”

“จะเก่งไม่เก่งต้องให้พ่อบอกเหรอ ผมก็รู้อยู่แล้วน่า” หลินต้าหนiaoว่า “พ่อ บรรพบุรุษของเราเคยมีใครเป็นขุนนางไหม?”

“มี” หลินเสี่ยวเหนียวตอบหนักแน่น

“ตำแหน่งอะไร? ขั้นไหน?” หลินต้าหนiaoถาม

หลินเสี่ยวเหนียวว่า “เจ้าพนักงานตอน ชั้นสิบเก้า หน้าที่คือคอยตอนสัตว์วิเศษให้พระราชวัง…”

“ชู่ เบาๆ หน่อย เดี๋ยวคนอื่นได้ยิน” หลินต้าหนiaoรีบห้าม

อายชะมัด!

ชั้นสิบเก้า นั่นเรียกว่าขุนนางที่ไหนกัน?

ของจริงต้องอย่างข้านี่สิ ขุนนางผู้ช่วยประเทศ ขั้นแรกของขุนนาง!

หลินเสี่ยวเหนียวหัวเราะร่า “ลูกเอ๋ย ตระกูลเราไม่เคยมีใครได้ใหญ่เท่าเจ้าเลย เจ้าทำชื่อเสียงให้ตระกูลเราเชียวล่ะ กลับไปคราวนี้เดี๋ยวพ่อคุยกับปู่เจ้า จะย้ายชื่อปู่ทวดของปู่ของปู่ออกจากหน้าแรกของบันทึกสายตระกูล แล้วเอาชื่อเจ้าขึ้นหน้าแรกแทน ว่าไง โอเคไหม?”

หลินต้าหนiaoพยักหน้า “ผมว่าเข้าท่า”

จังหวะนั้น ขันทีชราอ่านต่อว่า “อีกทั้งหนิวต้าลี่ ผู้กล้าหาญเกินผู้ใด ซื่อสัตย์ไว้วางใจได้ สร้างความชอบในศึกนับครั้งไม่ถ้วน เป็นที่ชื่นชมในพระราชหฤทัย บัดนี้โปรดเกล้าแต่งตั้งเป็นแม่ทัพเวยหยวน และพระราชทานยศขั้นแรกของขุนนาง เพื่อเชิดชูความกล้าและความภักดี”

หนิวต้าลี่ตะโกนก้อง “ขอบคุณอาจารย์แม่! อาจารย์แม่จงเจริญ หมื่นปี หมื่นๆ ปี!”

ทันใดนั้นทั้งงานเงียบกริบจนได้ยินเสียงเข็มตก สายตาทั้งหมดหันมาจับที่หนิวต้าลี่

หนิงอันบนแท่น ใบหน้างามแดงระเรื่อนิดๆ ไม่คาดคิดว่าหนิวต้าลี่จะเรียกตนว่า “อาจารย์แม่” ต่อหน้าผู้คนมากมาย เขินสุดๆ

แต่ในใจของนางกลับหวานราวดื่มน้ำผึ้ง

หนิวต้าลี่เห็นทุกคนจ้องมองตน เกาหัวแกรกๆ แล้วหันไปถามเย่ชิว “อาจารย์ ผมพูดผิดหรือเปล่าครับ?”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน