วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2667

พอคนขับรถม้าพูดจบ ทั้งสนามถึงกับตะลึงงัน

“อะไรนะ เขาบอกให้ฝ่าบาทไปเป็นอนุให้เสี่ยวเส้เย่ของบ้านเขา? หูฉันฝาดไปหรือเปล่า”

“เสี่ยวเส้เย่บ้านมันเป็นใครมาจากไหน”

“จะเป็นใครก็ช่าง แต่ไม่มีสิทธิ์ให้ฝ่าบาทไปเป็นอนุหรอกว่ะ ข้าว่าไอ้ตาแก่นี่บ้าไปแล้ว!”

“……”

ตั้งสติได้ ทุกคนก็พร้อมใจกันประณาม

“อวดดีนัก! กล้าบอกให้จักรพรรดินีแห่งจงโจวลงไปเป็นอนุ ยังเห็นหัวชาวจงโจวอยู่ไหม”

“นี่ไม่ใช่แค่ดูหมิ่นฝ่าบาท แต่ย่ำยีศักดิ์ศรีชาวจงโจวนับพันล้านด้วย!”

“เหลือรับจริง! ปากอย่างงี้สมควรตาย!”

“……”

“เงียบ!”

จู่ๆ คนขับรถม้าก็ตวาดลั่นใส่ฝูงชนอึกทึกนั้น

เสียงนั้นอัดแน่นด้วยแรงกดดันมหาศาล ดังกัมปนาทประหนึ่งฟ้าผ่า

พริบตาเดียว ผู้คนนับไม่ถ้วนทรุดฮวบคุกเข่าลง ตัวสั่นเทิ้ม แก้วหูฉีกเลือดซึม ราวกับกำลังเผชิญหน้าเทพเจ้าองค์หนึ่ง

คนขับรถม้าผู้นั้นมีอำนาจคุกคามหาที่เปรียบมิได้ กระแสพลังที่แผ่ออกมาทำให้ผู้คนทนไม่ไหว

“แค่พวกมดปลวก กล้ายุแหย่ไม่หยุด ไม่ฆ่าพวกเจ้า ก็นับว่าเมตตาสุดๆ แล้ว”

ใบหน้าเขาเย็นชา ไพล่มือไว้ด้านหลัง ยืนผงาดกลางอากาศ กวาดตามองอย่างดูแคลนไปทั่วหล้า

“ก็แค่กบในกะลา ไม่รู้เลยว่าเสี่ยวเส้เย่ของข้านั้นสูงส่งเพียงใด”

“บอกให้ก็ได้ ในสายตาพวกเจ้า จักรพรรดินีแห่งจงโจวสูงส่งอยู่เหนือผู้คนทั้งปวง แตะต้องไม่ได้ ทว่าในสายตาเสี่ยวเส้เย่ของข้า จักรพรรดินีแห่งจงโจวไม่ต่างจากฝุ่นผงใต้ฝ่าเท้า”

“ตามจริงแล้ว ด้วยรูปโฉม ความสามารถ พื้นฐานพรสวรรค์ และพลังบำเพ็ญเพียร ของจักรพรรดินีแห่งจงโจว ยังไม่คู่ควรจะเป็นภรรยารองของเสี่ยวเส้เย่ด้วยซ้ำ เก่งสุดก็เป็นแค่สาวใช้ได้คนหนึ่ง”

“ตอนนี้ที่จักรพรรดินีแห่งจงโจวมีโอกาสเป็นภรรยารองของเสี่ยวเส้เย่ นั่นคือวาสนามหาศาล พวกเจ้ากลับยังมาพูดมากวิจารณ์ไม่เลิก ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง”

ได้ยินดังนั้น ทุกคนเดือดดาลถึงขีดสุด

คนขับรถม้าคนนี้กำเริบเสิบสานเกินไป ไม่ใช่แค่ไม่เห็นหัวหนิงอัน แม้แต่ทั้งจงโจวก็ไม่อยู่ในสายตา

ถ้าไม่ติดว่าพลังบำเพ็ญเพียรของตาแก่นั่นสูงเกินเอื้อม ป่านนี้คงมีคนวิ่งพุ่งเข้าไปเอาชีวิตแล้ว

มันดูถูกกันเกินไปแล้วจริงๆ!

สายตาคนขับรถม้าหันไปยัง จักรพรรดินีแห่งจงโจว หนิงอัน แล้วเอ่ยว่า “บนโลกนี้ หญิงงามล่มเมืองก็มีมาก หญิงที่ทั้งงามและความสามารถไร้เทียมทานก็มีไม่น้อย ทว่าเป็นผู้หญิงที่ทำให้เสี่ยวเส้เย่ของข้าถูกตาต้องใจ มีอยู่ไม่กี่คนหรอก”

“เจ้า คือหนึ่งในนั้น”

“หวังว่าเจ้าจะไม่ปล่อยให้โอกาสหลุดลอยไปเปล่าๆ”

หนิงอันโกรธลมแทบทะลักอก แต่ในฐานะจักรพรรดินีแห่งจงโจว นางเก็บกลั้นความไม่พอใจเอาไว้ เอ่ยเสียงเรียบว่า “สรุปก็คือ เสี่ยวเส้เย่ของพวกเจ้าชอบฉัน ถือเป็นบุญของฉันงั้นสิคะ”

“ใช่แล้ว” คนขับรถม้ากล่าวอย่างเย่อหยิ่ง “จักรพรรดินีแห่งจงโจว ท่านอาจยังไม่รู้ แม้เสี่ยวเส้เย่ของข้าจะชอบเจ้า แต่เจ้าจะได้เป็นภรรยารองของเสี่ยวเส้เย่หรือไม่ ยังต้องผ่านการทดสอบ”

อะไรนะ ยังมีการทดสอบอีก!

ผู้คนแถวนั้นเดือดจนแทบกระโดด

“ต้องผ่านทุกด่านทั้งหมด เสี่ยวเส้เย่ถึงจะรับเจ้าเป็นอนุได้” เขาพูดต่อ “จริงๆ เงื่อนไขการทดสอบง่ายมาก”

“ข้อแรก ต้องหน้าตาสวย หุ่นดี รู้หนังสือรู้มารยาท ข้อนี้เจ้าพอผ่านแบบเฉียดๆ”

“ข้อสอง ชาติตระกูลต้องดี ซึ่งชาติตระกูลของเจ้า ข้าเช็กแล้ว ธรรมดาสามัญ แต่เสี่ยวเส้เย่ของข้าไม่ถือสา”

“จากนั้น ทุกวันต้องซักผ้า อาบน้ำ ล้างเท้าให้เสี่ยวเส้เย่ คอยปลุก ช่วยแต่งตัวให้”

“สุดท้าย และสำคัญที่สุด ต้องเชื่อฟังเสี่ยวเส้เย่ทุกอย่าง ยอมทำตามคำสั่งโดยไม่มีเงื่อนไข เสี่ยวเส้เย่ชี้ตะวันออก เจ้าห้ามไปตะวันตก และห้ามขึ้นเสียงใส่เสี่ยวเส้เย่เด็ดขาด”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน