วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2668

ผู้คนที่อยู่ตรงนั้นต่างเงี่ยหูตั้งใจฟังกันสุดๆ พวกเขาก็อยากรู้เหมือนกันว่า “เสี่ยวเส้เย่” ที่หลุดจากปากของคนขับรถม้าคนนั้นเป็นใครมาจากไหนกันแน่

“เสี่ยวเส้เย่ของบ้านข้ามาจาก…” คนขับรถม้าพูดมาถึงตรงนี้ก็หยุดไปเฉยๆ

จังหวะที่เขาชะงัก ยิ่งทำให้พวกที่กำลังอยากรู้อยู่แล้วร้อนรนเหมือนมดไต่กระทะร้อน กระสับกระส่ายจนอยู่ไม่สุข

“รีบพูดมาเร็วสิ!”

“ตาแก่ อย่ามัวชักช้า!”

“ก็อยากรู้เหมือนกัน ว่าคนแบบไหนกันถึงกับอยากให้ฮ่องเต้ไปเป็นเมียน้อยเลยหรือ?”

“……”

“ไม่ใช่ว่าข้าไม่อยากบอกหรอกนะ กลัวว่าพอพูดไปแล้วพวกเจ้าจะตกใจจนหัวหดกันเสียก่อน แต่ไหนๆ ก็อยากรู้กันนัก ข้าจะกรุณาเล่าให้ฟังก็แล้วกัน” คนขับรถม้าพูดอย่างเชิดหน้าภาคภูมิ “ตั้งใจฟังให้ดี เสี่ยวเส้เย่ของบ้านข้ามาจากฮวงจินเจียจู๋!”

ทุกคนถึงกับอึ้ง เพราะแทบไม่มีใครเคยได้ยินชื่อฮวงจินเจียจู๋มาก่อน

เงียบงันอยู่ครู่หนึ่ง ก็มีเสียงหัวเราะเย้ยหยันดังขึ้นระงม

“ฮวงจินเจียจู๋อะไรของมัน?”

“ทำไมไม่เคยได้ยินมาก่อนเลย?”

“ขำจะตาย ทำไมไม่ตั้งชื่อว่า ไป๋อินเจียจู๋ ชิงถงเจียจู๋ ให้ครบเซ็ตไปเลยล่ะ?”

“ไม่ใช่ว่าจะคุยโตนะ ตระกูลไหนๆ ในโลกนี้ ต่อให้ไม่เคยเห็นตัวก็ยังเคยได้ยินชื่อทั้งนั้น ยกเว้นฮวงจินเจียจู๋นี่แหละ ไม่เคยได้ยินสักที ไม่รู้ซ่อนอยู่หุบเขาห่างไกลไหน?”

“ฮวงจินเจียจู๋ เหอะๆ… หรือว่าตระกูลนี้มีเหมืองทองกันล่ะ?”

“มีเหมืองทองอยู่นิดหน่อยก็ทำอวดดีซะเหลือเกิน ไม่รู้ฟ้าสูงแผ่นดินต่ำ ที่บ้านยังมีเส้นพลังวิญญาณตั้งหลายสาย ยังไม่เห็นพูดอวดอะไรสักคำ!”

“ไร้สาระ อย่ามาทำขายขี้หน้าที่นี่ ไสหัวไปไกลๆ!”

“……”

ขณะที่ทุกคนกำลังด่าทอ เสี่ยวไป๋หูแอบกระซิบถามฮ่องเต้ต้าจโจวกับหลินเสี่ยวเหนียวว่า “พวกท่านรู้จักฮวงจินเจียจู๋ไหม?”

ฮวงจินเจียจู๋ ชื่อนี้ฟังดูโอ่อ่ามาก ดูไม่ใช่ธรรมดา

ฮ่องเต้ต้าจโจวกับหลินเสี่ยวเหนียวส่ายหัว ตอบพร้อมกันว่า “ไม่รู้จัก”

โจวอู่หวังขมวดคิ้ว “ถ้าจำไม่ผิดเหมือนเคยเห็นชื่อฮวงจินเจียจู๋ที่ไหนสักแห่ง แต่ตอนนี้นึกไม่ออก”

“เทียนจี เจ้ารู้ไหม?” หลินต้าหนiao ถาม เขาคิดว่า ม่อเทียนจีติดตามปรมาจารย์พยากรณ์มาหลายปี คงรู้ความลับบางอย่างของโลกแห่งการบำเพ็ญเพียร

ใครจะรู้ ม่อเทียนจีกลับส่ายหัว “มาถามข้านี่ผิดคนแล้วล่ะ ถ้าจะถามก็ควรถามพี่ใหญ่ข่งเทียนเซี่ยสิ พี่ใหญ่ข่งเทียนเซี่ยเป็นศิษย์คนโตของท่านอาจารย์ รู้กว้างขวางนัก”

ได้ยินดังนั้น ทุกคนจึงหันไปมองข่งเทียนเซี่ย เห็นเขาจ้องนิ่งไปยังความเวิ้งว้าง สีหน้าตกตะลึง

“ข่งน้อย เจ้ารู้อะไรอยู่บ้างหรือไม่?” ฮ่องเต้ต้าจโจวถาม

ข่งเทียนเซี่ยพูดว่า “เท่าที่ข้ารู้ โลกแห่งการบำเพ็ญเพียรเคยมีฮวงจินเจียจู๋อยู่จริง แต่เมื่อสามแสนปีก่อนก็หายสาบสูญไร้ร่องรอยกันไปหมด ได้ยินว่าเพียงชั่วข้ามคืนทั้งตระกูลก็หายไปเหมือนระเหยออกจากโลก”

“ครั้งนั้นฮวงจินเจียจู๋โด่งดังระบือไกล ติดห้าอันดับแรกของโลกแห่งการบำเพ็ญเพียร และยังเป็นตระกูลอันดับหนึ่งของจงโจว”

“ต้องเข้าใจก่อนว่า เมื่อสามแสนปีก่อนมันไม่เหมือนตอนนี้ สมัยนั้นยังมียอดฝีมือจักรพรรดิเดินท่องไปทั่วหล้า”

“ลองนึกดูเถิด ว่าพลังของฮวงจินเจียจู๋ในวันวานน่าหวาดหวั่นเพียงใด”

“ข้านึกออกแล้ว!” โจวอู่หวังพูดขึ้นฉับพลัน “เคยเห็นคำบรรยายของฮวงจินเจียจู๋ในตำราบรรพกาลเล่มหนึ่ง เล่าว่าตระกูลนี้เคยให้กำเนิดยอดฝีมือที่แข็งแกร่งเทียบจักรพรรดิอยู่หลายคน”

ซี๊ด—

ทุกคนพากันสูดลมหายใจฮวบ

ตระกูลหนึ่ง ถ้าสามารถให้กำเนิดยอดฝีมือแข็งแกร่งเทียบจักรพรรดิได้สักคน ก็เพียงพอจะเรียกว่าตระกูลชั้นยอดแล้ว

แต่ถ้าให้กำเนิดได้หลายคน พื้นฐานและบารมีของตระกูลนั้นก็ยากจะจินตนาการ

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน