"ผมก็รู้จักฮวงจินเจียจู๋อยู่แล้ว" เหล่าเจิ่วตอบ "ไม่ใช่แค่รู้จักนะ ผมยังสนิทกับหัวหน้าตระกูลคนแรกของฮวงจินเจียจู๋ด้วย"
"จริงเหรอ?" เย่ชิวทำหน้าตกใจ
"เรื่องแบบนี้ผมต้องโกหกคุณด้วยหรือ?" เหล่าเจิ่วว่า "จริงๆ จะเรียกว่าหัวหน้าตระกูลคนแรกก็ไม่ถูกนัก เพราะตอนนั้นยังไม่มีสิ่งที่เรียกว่าฮวงจินเจียจู๋ด้วยซ้ำ เอาตรงๆ คือคนที่ผมรู้จักน่ะ เป็นบรรพชนของฮวงจินเจียจู๋"
"ย้อนกลับไปตอนที่ผมเจอหมอนั่น เขาปะปนอยู่กับกลุ่มขอทาน คอยขอข้าวกิน โดนจับได้ว่าแอบขโมยซาลาเปาไส้เนื้อสองลูก เลยถูกทุบแขนขาหักทั้งสี่ท่อน"
"เขาไม่มีพลังบำเพ็ญเพียรเลยสักนิด แถมเป็นกลางเหมันตฤดู มือเท้าถูกทุบหัก ใส่แค่เสื้อผ้าบางขาดวิ่นแบบหน้าร้อน คนแทบเอาชีวิตไม่รอด"
"โชคยังดีที่ผมเดินผ่านไป เห็นว่าน่าสงสาร ก็เลยเมตตา ยื่นวาสนาให้สักครั้ง"
เย่ชิวถามว่า "โชควาสนาอะไร?"
เหล่าเจิ่วว่า "เสื้อคลุมกันหนาวหนึ่งตัว"
เย่ชิว: "......"
ใจบุญเหลือเกินนะ!
เหล่าเจิ่วอธิบายว่า "อย่าดูแคลนเสื้อตัวนั้นเชียวนะ ก็เพราะมันแหละ หมอนั่นถึงรอดตาย ถึงมีแรงแต่งงานมีลูกในภายหลัง ไม่งั้นจะมีฮวงจินเจียจู๋อะไรให้พูดถึงกัน"
"พูดได้ไม่เกินจริงเลย ถ้าไม่ใช่เพราะผมเกิดเมตตาขึ้นมาชั่วขณะ โลกนี้จะไปมีฮวงจินเจียจู๋ได้ยังไง?"
เย่ชิวกลั้นไม่ไหวถามว่า "เหล่าเจิ่ว เรื่องที่ว่านี่มันเมื่อไหร่กัน?"
เหล่าเจิ่วว่า "ราวๆ หนึ่งล้านปีก่อน"
เย่ชิว: "......"
ฟังตั้งนาน ในที่สุดนี่นายแต่งเรื่องอยู่ใช่ไหม?
ถึงจะแต่ง ก็แต่งให้สมจริงหน่อยได้ไหม?
หนึ่งล้านปีก่อนเนี่ยนะ...
ล้านปีก่อนโลกมนุษย์ยังไม่มีด้วยซ้ำ
เย่ชิวได้แต่พูดไม่ออก
ขณะนั้น เหล่าเจิ่วเอ่ยต่อว่า "เมื่อสามแสนปีก่อน ที่ฮวงจินเจียจู๋หายลับไปในชั่วข้ามคืน ไม่ใช่เพราะพบผู้มีพระคุณ แต่เป็นเพราะเจอศัตรูคู่อาฆาต"
"จริงหรือเปล่า?" เย่ชิวเริ่มไม่เชื่อ
"จริงสิ" เหล่าเจิ่วว่า "ศัตรูของฮวงจินเจียจู๋คนนั้น แต่เดิมเป็นพี่น้องร่วมสาบานกับหัวหน้าตระกูลของฮวงจินเจียจู๋เลยนะ"
"พวกเขาถึงกับแตกหักกัน ก็เพราะตอนที่ไอ้ซวยคนนั้นออกไปเสาะหายาศักดิ์สิทธิ์ กลัวว่าตัวเองจะไม่รอด จึงฝากภรรยาไว้ให้น้องร่วมสาบานช่วยดูแล"
"ใครจะคิดว่า หัวหน้าตระกูลของฮวงจินเจียจู๋ตอนนั้น ดูแลไปดูแลมา กลายเป็นพา 'พี่สะใภ้' ของตัวเอง คือภรรยาของพี่ร่วมสาบาน ขึ้นเตียงเสียอย่างนั้น"
เย่ชิวถึงกับตาค้าง
อะไรจะแซ่บได้ขนาดนี้?
เหล่าเจิ่วเล่าต่อ "ไอ้ซวยคนนั้นหายไปสามปีไม่กลับมา ทุกคนก็คิดว่าตายแล้ว ทีนี้หัวหน้าตระกูลของฮวงจินเจียจู๋ก็จัดงานแต่งอย่างเอิกเกริก"
"ไม่คาดคิดว่า หลังจากเข้าพิธีแต่งงาน กราบไหว้ฟ้าดินเรียบร้อย ไอ้ซวยนั่นดันกลับมา"
"เขาเดือดจัด ตั้งใจจะกวาดล้างฮวงจินเจียจู๋ให้สิ้น เพื่อระบายแค้น"
"ท้ายที่สุด หัวหน้าตระกูลของฮวงจินเจียจู๋ในตอนนั้นกับเจ้าสาวคนใหม่—ซึ่งก็คือภรรยาของไอ้ซวยนั่น—คุกเข่าร่ำไห้วิงวอนกันทั้งคู่ เขาถึงยอมปล่อยมือ ไม่ประหาร"
"แม้เขาจะไม่ฆ่าคนของฮวงจินเจียจู๋ แต่ก็ไม่อยากเห็นพวกนั้นในโลกแห่งการบำเพ็ญเพียรอีก จึงส่งฮวงจินเจียจู๋ทั้งตระกูลเข้าไปในสถานที่ลึกลับแห่งหนึ่ง"
"ตอนนั้นเขามีพลังแข็งแกร่งเทียบจักรพรรดิ แถมพรสวรรค์ไร้ขีดจำกัด มากสุดไม่เกินสิบปีก็มีโอกาสบรรลุเต๋าสู่จักรพรรดิ การออกไปตามหายาศักดิ์สิทธิ์ก็เพื่อสิ่งนั้น"
VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: วิสารทแพทย์เทวัญ
ตอนที่ 261-281 ทำไมมีตอนละไม่กี่บรรทัด...
เรื่องนี้มีเติมเงินอ่านไหมครับ แนะนำหน่อย...
ทำไมลงวันละตอนแล้วครับ ช่วยชี้แจงหน่อยครับ...
ทำไมช่วงนี้ลงวันละตอนล่ะครับอีกอย่างช่วงแรกได้อ่านตั้งแต่7โมงเช้าแต่พอลงตอนเดียวต้องอ่านตอน3โมงเย็น...
ไอ้ชิบหาย มีแต่หน้าเปล่าๆมา3วันแล้ว พอๆเลิกอ่านบล็อคแม่งออกเลย หนังสือที่อื่นมีอ่านเยอะแยะ...
หลังๆทำไมลงแต่หน้าเปล่า ไม่มีตัวหนังสือสักตัว...
จะอ่านบท1611-1616ยังใงคับ...
ตอนที่ 267 - 301 มีแค่ 2-3 บรรทัดเองรบกวนแก้ไขให้ด้วยครับ ขอบคุณครับ...
อยากอ่านจนจบเรื่องทำไงบ้างครับ...
ฮาเร็มไหมครับ...