วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2671

หนิงอันอยากด่าตอกกลับนัก คิดว่าความหวังดีของคุณชายบ้านแกมีค่าอะไรนักหรือ?

ต่อให้เป็นฮวงจินเจียจู๋แล้วไง?

เราไม่สนใจ!

แต่พอนึกถึงฐานะของตัวเอง กับสภาพตรงหน้า นางก็กล้ำกลืนโทสะไว้แล้วพูดว่า: "เสี่ยวเส้เย่แห่งฮวงจินเจียจู๋ฐานะสูงส่งนัก หม่อมฉัน...ไม่คู่ควร"

ปฏิเสธงั้นหรือ?

คนขับรถม้าอึ้งไปชั่วขณะ

มันไม่มีเหตุผลนี่นา!

ผมเล่าภูมิหลังชาติตระกูลของเสี่ยวเส้เย่ให้พวกเขาฟังหมดแล้ว ทำไมนางยังจะปฏิเสธ?

นางกล้าปฏิเสธได้อย่างไร?

หรือว่านางไม่กลัวทำให้ฮวงจินเจียจู๋ของพวกเราไม่พอใจ?

พอตั้งสติได้ เขาก็เดือดเป็นไฟ

แม้เขาจะเป็นแค่คนขับรถม้า แต่ก็เป็นคนของฮวงจินเจียจู๋ ถูกปฏิเสธซ้ำแล้วซ้ำเล่า ทำเอาเสียหน้าไม่น้อย

"จักรพรรดินีแห่งจงโจว ท่านแน่ใจหรือว่าจะปฏิเสธจริงๆ?"

คนขับรถม้าทำหน้ามืดครึ้ม พูดเสียงเย็นว่า: "แม้ท่านจะมีอำนาจล้นฟ้าในจงโจว อยู่เหนือผู้คนนับหมื่น แต่ในสายตาของฮวงจินเจียจู๋ ท่านก็เป็นแค่เศษธุลีเท่านั้น"

"คิดให้ดีเสียก่อน"

"หากท่านแต่งงานกับเสี่ยวเส้เย่ ท่านไม่เพียงจะได้เป็นจักรพรรดินีแห่งจงโจวต่อไป ยังจะได้การหนุนหลังจากฮวงจินเจียจู๋ด้วย"

"แต่ถ้ายังปฏิเสธอีก ก็…"

หนิงอันไม่รอให้คนขับรถม้าพูดจบ ก็เอ่ยเรียบๆ ว่า: "ไม่ต้องมากความ เราตัดสินใจแล้ว"

"เธอ—" คนขับรถม้าเดือดจนแทบระเบิดตรงนั้น

จักรพรรดินีแห่งจงโจวแล้วอย่างไร ผมน่ะยังเป็นคนขับรถม้าของฮวงจินเจียจู๋เลยนะ

"พูดหวานพูดแข็งก็ไม่ฟัง ไม่รู้จักเจียมตัว ดี มาก…" พอพูดมาถึงตรงนี้ เขาก็นึกได้ว่ายังมีอีกคนหนึ่ง สายตาเลยตวัดไปที่หน้าเสี่ยวไป๋หูทันที

ที่ไหนได้ ยังไม่ทันเขาอ้าปาก เสี่ยวไป๋หูก็ด่าล่วงหน้า: "มองอะไรนัก ไม่เคยเห็นผู้หญิงสวยหรือไง?"

ฮะฮะฮะ…

ทั้งบริเวณหัวเราะลั่น

คนขับรถม้าหน้าแดงก่ำด้วยโทสะ

"ไอ้แก่ แกกำลังจะถามฉันใช่ไหม ว่าสนใจไปเป็นสาวรับใช้ประจำเตียงให้พวกฮวงจินเจียจู๋ของแกหรือเปล่า?"

เสี่ยวไป๋หูมองคนขับรถม้าแล้วว่า: "ไม่ต้องถาม เดี๋ยวฉันตอบให้ตอนนี้เลย—ไม่-ส-น-ใ-จ!"

"พวกฮวงจินเจียจู๋ใหญ่โตอิทธิพลล้นฟ้า ปีศาจจิ้งจอกอย่างฉันเอื้อมไม่ถึงหรอก"

"อีกอย่าง ฉันมีสามีแล้ว ไม่สนใจผู้ชายอื่นแม้แต่น้อย"

"มีสามีแล้ว?" คนขับรถม้าสายตาวาวคม ถามว่า: "ใคร?"

"เกี่ยวอะไรกับแก?" เสี่ยวไป๋หูว่า "ฉันเตือนให้นะ มาจากไหนก็กลับไปที่นั่น อย่ามาอวดอำนาจ ที่นี่ไม่มีใครกลัวหรอก"

"แก…" คนขับรถม้าชี้หน้าเสี่ยวไป๋หู โกรธจนคิ้วตั้งชี้ กำลังจะปะทุ โจวอู่หวังก็เอ่ยขึ้นทันที

"ว่าแต่ เมื่อครู่คุณบอกแค่ว่า สามแสนปีก่อนฮวงจินเจียจู๋พบผู้มีบุญคุณ แล้วด้วยความช่วยเหลือของเขา ฮวงจินเจียจู๋จึงย้ายไปยังสถานที่ลึกลับแห่งหนึ่ง ขอถามว่า สถานที่ลึกลับนั้นอยู่ที่ใด?"

"ไงล่ะ คิดจะสืบเสาะความลับการกลายเป็นเซียนรึ? แกคู่ควรด้วยหรือ?" คนขับรถม้าพูดอย่างดูแคลน

โจวอู่หวังส่ายหน้าแล้วว่า: "เรื่องกลายเป็นเซียนมันเพ้อฝันเกินไป ผมไม่สนใจหรอก ต่อให้สนใจ ด้วยพลังบำเพ็ญเพียรของผมก็เอื้อมไม่ถึงอยู่ดี อย่างน้อยผมก็รู้จักประมาณตน"

"ผมแค่อยากรู้ว่า ฮวงจินเจียจู๋หายไปตั้งสามแสนปี ไปอยู่ที่ไหนกันแน่?"

คนขับรถม้าเชิดหน้าตอบอย่างหยิ่งผยอง: "บอกก็ไม่เป็นไรอยู่แล้ว ยังไงพวกชนชั้นต่ำอย่างพวกเจ้า ก็ไม่มีวันได้ไปที่แห่งนั้น"

"ฟังให้ดี"

"ที่แห่งนั้นก็คือ—เขตต้องห้ามแห่งชีวิต!"

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน