วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2678

“วึ่ม!”

รอบกายของเย่ชิวพลันมีแสงทองคำสว่างจ้า คล้ายโล่แข็งแกร่งที่สุดในโลก ขวางกั้นลำแสงที่พุ่งแทงเข้ามาทั้งหมดไว้ด้านนอก

“เวทมนตร์ศักดิ์สิทธิ์บ้าอะไรกัน แค่วิชากระจอก”

เย่ชิวฮึในลำคอ ใช้ก้าวเดียวสู่สวรรค์ ร่างหายวับจากที่เดิม พอปรากฏอีกครั้ง ฝ่ามือก็ฟาดเข้าหน้าไอ้อ้วนทันที

“เพี๊ยะ!”

ระหว่างที่ไอ้อ้วนปลิวกระเด็น ฟันหลุดกระเด็นเป็นสิบซี่ หน้าทั้งหน้าโดนตบจนเละ

“อ่อนหัดนัก!” เย่ชิวเย้ย

บนพื้นด้านล่าง

จางเหมยเจินเหรินว่า “แปลกนะ ด้วยขอบเขตพลังของพวกเขา ตอนปะมือควรจะปรากฏค่ายรบจักรพรรดิ ทำไมถึงตอนนี้ยังไม่เห็นล่ะ?”

“ใครจะไปรู้” หลินต้าหนiaoว่า “บางทีค่ายรบจักรพรรดิก็คงต้องนอนหลับด้วยมั้ง”

“หลับบ้าอะไร คิดว่าค่ายรบเป็นคนรึไง?” จางเหมยเจินเหรินว่า “นั่นคือค่ายเวทย์ที่จักรพรรดิเก้าฟ้าอันเป็นนิรันดร์ทรงจัดวางด้วยพระหัตถ์เอง”

“แปลกอยู่จริง” ม่อเทียนจีพอพูดจบ ก็ได้ยินเสียงกึกก้องมาจากเก้าสวรรค์

จากนั้น ค่ายรบจักรพรรดิก็ปรากฏ

ค่ายรบจักรพรรดิพอปรากฏ ก็กระชับวงล้อมเย่ชิวกับไอ้อ้วนทันที

เย่ชิวเหลือบมองค่ายรบจักรพรรดิ แล้วเอ่ยเบาๆ ว่า “จริงๆ ไม่ต้องโผล่มาหรอก ศึกนี้ใกล้ปิดฉากแล้ว”

ครานั้น เสียงของหญิงสาวลึกลับดังขึ้นในห้วงความคิด นางเตือนเย่ชิวว่า “เจ้าเด็กนั่นเป็นคุณชายแห่งตระกูลฮวางจิน ย่อมมีวิธีเอาตัวรอดแน่ จะฆ่าเขา เจ้าคงต้องเสียเวลาอยู่บ้าง”

เย่ชิวก็เชื่ออยู่แล้วว่าไอ้อ้วนมีวิธีเอาชีวิตรอด ท้ายที่สุดเป็นคุณชายเล็กของตระกูลฮวางจิน ใครจะไม่มีวิชาติดตัวเล่า?

ทว่า ที่หญิงสาวลึกลับบอกว่าเขายังต้องเสียเวลาจึงจะฆ่าไอ้อ้วนได้ ทำให้เย่ชิวขัดใจไม่น้อย

เพราะในสายตาเย่ชิว ไอ้อ้วนนั่นแม้พรสวรรค์โดดเด่น แต่ใต้ฝ่ามือของเขาไร้หนทางรับมือ

ในระดับเดียวกัน ไม่มีใครเป็นคู่ต่อสู้ของเย่ชิว

“งั้นฉวยโอกาสนี้อวดฝีมือให้พี่สาวลึกลับเห็นสักหน่อยดีกว่า”

คิดดังนั้น เย่ชิวก็ระดมใช้หมัดพิชิตมังกร พุ่งจู่โจมใส่ไอ้อ้วนทันที

หมัดพิชิตมังกรเป็นวิชาที่เย่หวูซวงถ่ายทอดให้เย่ชิว เป็นวิชาหมัดที่เย่หวูซวงสร้างเอง ดุดันเกรี้ยวกราด เต็มไปด้วยท่วงท่าบุกตะลุยไม่ถอย

ยามนี้เย่ชิวอยู่ในขอบเขตมหานักบุรุษ พอใช้วิชานี้อีกครา อานุภาพยิ่งกว่าวันวานนับหมื่นเท่า

“ตู้ม!”

ยามหมัดเหวี่ยงออก เสียงคำรามมังกรก็ดังก้อง ราวกับซ่อนมังกรแท้จริงไว้ในมหาพลังหมัด

อำนาจน่าเกรงขามพวยพุ่ง!

แต่เกินคาด ไอ้อ้วนกลับนิ่งเฉย ไม่หลบไม่เลี่ยง แถมมุมปากยังผุดรอยยิ้มเย็นเฉียบ

“คุณชายอย่างข้าก็อยากรู้เหมือนกัน ว่าหมัดของเจ้าแข็งกว่า หรือของข้าแข็งกว่า”

ขณะเอ่ยวาจา พลังเลือดและพลังชีวิตทั่วกายของเขาพลุ่งพล่านดั่งเปลวไฟศักดิ์สิทธิ์ เฮือกหนึ่งทั้งคนประดุจดวงอาทิตย์สีทองส่องฉาน จนผู้คนมิกล้าจ้องตรง

พร้อมกันนั้น อำนาจคุกคามน่าสะพรึงแผ่ซ่านจากกาย กวาดไปทั่วเก้าสวรรค์

“หมัดเทพสุริยัน จงสังหาร!”

ไอ้อ้วนตวาดก้อง แบกหามอำนาจสั่นฟ้า เหวี่ยงหมัดเข้าปะทะหมัดของเย่ชิว

ยามหมัดครั่นครืนราวภูเขาไฟปะทุ ทำลายห้วงเวิ้งว้างให้แหลก น่าสะพรึงกลัวยิ่งนัก

“ข้าคือร่างเทพสุริยัน ต่อให้ยอดฝีมือจักรพรรดิในวันหน้าก็หาใช่คู่ต่อสู้ของข้าไม่ ได้ตายด้วยหมัดของข้า ถือเป็นเกียรติสูงสุดในชีวิตเจ้า”

ยามลงมือเขายังเอื้อนเอ่ยอวดดี ราวกับเห็นภาพเย่ชิวถูกหมัดของตนระเบิดเละไปแล้ว

ทว่าเมื่อเห็นไอ้อ้วนพุ่งมาพร้อมหมัด เย่ชิวไม่เพียงไม่หวั่น ซ้ำยังเร่งความเร็วเข้าใส่

“ตู้ม!”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน