วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2680

ไม่มีใครคาดคิดว่า เย่ชิวจะลงมือดุเดือดขนาดนี้ ควักวิญญาณแท้ของเสี่ยวผั่งจื้อออกมาจากร่างกายตรงๆ

เมื่อเห็นวิญญาณแท้เปียกเลือดในฝ่ามือของเย่ชิว ทั้งสนามเงียบกริบ จนแทบไม่กล้าหายใจ

นั่นมันคุณชายน้อยของตระกูลฮวงจินเจียจู๋เชียวนะ!

ท่านพระสวามีแห่งเจ้าหญิงจะกล้าฆ่าจริงหรือ?

หรือว่าเขาไม่กลัวจะสร้างศัตรูยิ่งใหญ่ให้กับจงโจวเลยหรือไง?

“ปล่อยฉัน!” วิญญาณแท้ของเสี่ยวผั่งจื้อดิ้นอยู่ในฝ่ามือของเย่ชิว

“ฉันนึกว่านายจะเก่งกาจกว่านี้ ที่ไหนได้ ก็แค่นี้เอง” เย่ชิวแสยะยิ้มเยาะที่มุมปาก

เสี่ยวผั่งจื้อถูกยิ้มของเขายั่วจนเดือด ตะโกนว่า “กล้าบอกชื่อหน่อยไหม ว่าแกชื่ออะไร?”

“ทำไม รู้ชื่อแล้วจะมาล้างแค้นฉันเหรอ?” เย่ชิวหรี่ตายิ้ม “ฉันชื่อเย่ฉางเซิง”

“อะไรนะ?” รูม่านตาเสี่ยวผั่งจื้อหดลง เผลออุทาน “แกนี่แหละเย่ฉางเซิง?”

เย่ชิวว่า “ดูท่าทาง นายคงเคยได้ยินชื่อฉันสินะ?”

“แน่นอนว่าเคย ได้ยินอยู่พอดี กำลังจะไปหาแกเลย ระฆังสวรรค์ปฐพีประกาศว่านายมีศักยภาพจักรพรรดิ—ฉันไม่เชื่อหรอก” เสี่ยวผั่งจื้อว่า “ฉันนึกว่าแกจะเหนือชั้นกว่านี้ สุดท้ายก็แค่มีตาสองข้าง จมูกหนึ่งอัน จะวิเศษอะไรนัก”

เสี่ยวผั่งจื้อลืมเสียสนิทว่า ร่างกายของเขาถูกเย่ชิวทำลายไปแล้ว แถมวิญญาณแท้ก็ยังถูกกำอยู่ในมือเย่ชิว ชีวิตความตายของเขาตอนนี้ขึ้นอยู่กับคำของเย่ชิวทั้งหมด

“ฉันอาจไม่เก่งถึงไหน แต่พอจะฆ่านายได้สบายๆ” คำพูดตก เสียงฝ่ามือของเย่ชิวฟาดใส่วิญญาณแท้ของเสี่ยวผั่งจื้อ

เพียะ！

ทันใดนั้น เสี่ยวผั่งจื้อกระอักเลือดเป็นสาย โครงหัวของวิญญาณแท้แทบแตกหัก

“อ๊ะ วิญญาณแท้นายแข็งใช้ได้ ตบไปทีเดียวยังไม่แตก ถือว่าไม่เลว”

ได้ยินดังนั้น เสี่ยวผั่งจื้อโกรธจนไฟพุ่งออกตา หน้าขึ้นสี รู้สึกว่าเย่ชิวจงใจหยาม

“เย่ฉางเซิง ถ้ามีฝีมือจริงก็ปล่อยฉัน มาสู้ตัดสินเป็นตายกันแบบยุติธรรม ทำแบบนี้ ยังเรียกว่าฮีโร่อยู่ไหม?” เสี่ยวผั่งจื้อตะโกน

เพียะ！

เย่ชิวตบอีกฉาด ใส่เสี่ยวผั่งจื้อ พลางว่า “คอพาดเขียงอยู่แล้วยังกล้าตะโกนใส่หน้าฉัน อย่างกับเด็กน้อยจริงๆ”

“ฉันอายุสิบสี่ปีแล้ว ฉันไม่ใช่เด็ก” เสี่ยวผั่งจื้อไม่สะทกสะท้าน พูดว่า “เย่ฉางเซิง อย่าทำหน้าดุขู่ฉันเลย บอกไว้ก่อน ฉันไม่กลัวแก”

“รีบปล่อยฉัน”

“ถ้าแกกล้าแตะต้องเส้นผมฉันแม้แต่เส้นเดียว พี่ชายพี่สาวของฉันไม่มีวันปล่อยแกไว้ ถึงตอนนั้น แกจะตายแบบไม่มีแม้ที่ฝังศพ”

เพียะ！

เย่ชิวตบเสี่ยวผั่งจื้ออีกฉาด ด่ากลับ “ไอ้โง่ ป่านนี้แล้วยังกล้ามาขู่ฉัน อยากตายนักหรือไง”

“ฉันไม่กลัวแม้แต่ทั้งตระกูลฮวงจินเจียจู๋ จะไปกลัวพี่ๆ นายหรือ?”

“ถึงจะไม่เคยเจอ แต่ไม่ได้คุยโว—พวกเขาฆ่าฉันไม่ได้”

“แกจะไปรู้อะไร” เสี่ยวผั่งจื้อว่า “พี่สาวฉันเป็นร่างเทพจันทรา ทะลุขอบเขตราชานักบุญตั้งแต่สิบปีก่อนแล้ว”

“พี่ชายฉันเป็นร่างเทพไร้เทียมทาน แม้เทียบกับผู้แข็งแกร่งในเขตต้องห้ามแห่งชีวิต เขาก็เข้าท็อปไฟว์”

“แค่กระดิกนิ้วก็ลบนายได้ทั้งคน”

“ถ้านายฉลาดพอ ตอนนี้ก็ปล่อยฉัน แล้วคุกเข่าขอเมตตา เผื่อคุณชายอย่างฉันพอคลายโทสะ จะฆ่าแค่นายคนเดียว ไม่ฆ่าล้างตระกูล”

“ไม่งั้น รอให้พี่ชายพี่สาวของฉันมาถึงเมื่อไหร่ ต้องฆ่าล้างตระกูลแกแน่”

“ฆ่าครอบครัวฉัน ฆ่าล้างตระกูลฉัน?” สีหน้าเย่ชิวเย็นเฉียบ ดวงตาพุ่งพรวดด้วยเจตนาฆ่าที่ทะลักล้นไม่รู้จบ เอ่ยว่า “เชื่อไหมว่าฉันฆ่านายเดี๋ยวนี้ได้เลย?”

เสี่ยวผั่งจื้อไม่กล้าสบตาเย่ชิว รีบเบือนหน้า แต่ปากยังไม่ยอมแพ้

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน