วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2686

ภายในศาลบรรพบุรุษ

หรงจิงเทียนกับหรงฮวาคู่พ่อลูกกลั้นหายใจไม่กล้าสูดแรง ตัวตึงเครียดไปทั้งร่าง สีหน้าฉายชัดถึงความหวาดหวั่น

“วู่วู่วู…”

เสียงประหลาดไม่ยอมหยุด ราวกับซ่อนอยู่ในสายลม คล้ายเสียงผีคร่ำครวญหอนโหย

หรงจิงเทียนนึกไม่ออกแล้วว่าตั้งแต่เกิดมา เขาฟังเสียงนี้มากี่ครั้งกันแน่

ทว่าไม่ว่าได้ยินกี่ครั้ง เขาก็รู้สึกขนลุกซู่ทุกครา ความหวาดผวาเอ่อท้นขึ้นมาจับใจ

“ท่านพ่อ ถ้าฉันจำไม่ผิด ครั้งก่อนที่นางคลุ้มคลั่ง น่าจะเมื่อครึ่งเดือนก่อนใช่ไหมคะ?” หรงฮวากระซิบ

“อืม” หรงจิงเทียนว่า “ไม่รู้เป็นอะไร ช่วงคลุ้มคลั่งของนางถี่ขึ้นเรื่อยๆ”

“สมัยฉันยังเด็ก เกือบพันปีนางถึงจะคลั่งที ต่อมาก็ถี่ขึ้น เป็นห้าร้อยปีครั้ง สามร้อยปีครั้ง ร้อยปีครั้ง”

“แต่นี่สามเดือนที่ผ่านมา เกือบทุกครึ่งเดือนนางก็คลั่งครั้งหนึ่ง ไม่รู้ว่า ‘หญิงบ้า’ นั่นคิดจะทำอะไรแน่?”

หรงฮวาพูดว่า “ท่านพ่อ ตอนนี้อาการนางไม่นิ่งแบบนี้ เขตต้องห้ามแห่งชีวิตจะมีปัญหาไหมคะ?”

สีหน้าหรงจิงเทียนเปลี่ยน เขาพูดอย่างกระสับกระส่ายว่า “ขอให้หญิงบ้านั่นอย่าเป็นอะไรเลย ถ้านางมีปัญหาจริง เขตต้องห้ามแห่งชีวิตได้พังแน่ และพ่อเองก็จบเห่เหมือนกัน”

หรงฮวาถามว่า “ท่านพ่อ แท้จริงนางเป็นตัวตนแบบไหนกันแน่?”

หรงจิงเทียนส่ายหน้า “ไม่รู้ ไม่มีใครรู้ภูมิหลังของนาง”

“พ่อรู้แค่ว่าตั้งแต่ฮวงจินเจียจู๋ของเราเข้ามาอยู่ในเขตต้องห้ามแห่งชีวิต หญิงบ้านั่นก็อยู่ที่นี่แล้ว”

“ลองคำนวณดู นางพำนักในเขตต้องห้ามแห่งชีวิตไม่น้อยกว่าสามแสนปีแล้ว”

หรงฮวาสูดลมหายใจเย็นวาบ ตกใจกล่าวว่า “อยู่มาเป็นแสนๆ ปีแล้วยังไม่ตาย หรือว่านางเป็นยอดฝีมือจักรพรรดิ?”

“ใครจะไปรู้ ก็แทบไม่มีใครเคยเห็นตัวนางด้วยซ้ำ” หรงจิงเทียนกัดฟันพูด “ก็เพราะมีหญิงบ้านี่แหละ หัวหน้าตระกูลของตระกูลใหญ่ๆ ทั้งหลายถึงออกจากเขตต้องห้ามแห่งชีวิตไม่ได้”

หรงฮวาถามอย่างใคร่รู้ว่า “ท่านพ่อ ท่านเคยเห็นนางลงมือไหมคะ?”

“ไม่เคย” หรงจิงเทียนว่า “แต่ทวดของเจ้าเคยเห็น”

“ได้ยินว่าครั้งกระโน้น หัวหน้าตระกูลของโอวหยางคนหนึ่ง หลังจากทะลวงสู่ขอบเขตกึ่งจักรพรรดิ ก็ไปที่นั่นเพื่อเจรจาต่อรองกับหญิงบ้า อยากนำคนในตระกูลออกจากเขตต้องห้ามแห่งชีวิต”

“หญิงบ้านั่นไม่ยอม”

“แล้วหัวหน้าตระกูลโอวหยางโมโหจนเปิดศึก ทายสิว่าจบแบบไหน?”

หรงฮวาพูดว่า “หัวหน้าตระกูลโอวหยางตาย”

“ถูกต้อง” หรงจิงเทียนว่า “แต่รู้ไหม เขาตายยังไง?”

หรงฮวาเร่งว่า “ท่านพ่อ อย่าค้างคาเลยค่ะ บอกมาเถอะ”

หรงจิงเทียนจึงว่า “ตามที่ทวดของเจ้าเล่า หัวหน้าตระกูลโอวหยางงัดวิชาทะลุฟ้าออกมาสุดฝีมือ แถมยังหยิบศาสตราจักรพรรดิชิ้นทรงพลังออกมา แต่สุดท้าย ทั้งเขาและศาสตราจักรพรรดิ กลับถูกหญิงบ้านั่นบดด้วยนิ้วเพียงนิ้วเดียวจนแหลกเป็นผง”

“อะไรนะ?” หรงฮวาหน้าถอดสี

แค่นิ้วเดียว ก็สังหารผู้แข็งแกร่งระดับกึ่งจักรพรรดิพร้อมทั้งศาสตราจักรพรรดิได้ น่ากลัวเกินบรรยาย!

หรงจิงเทียนถอนใจ “หญิงบ้านั่นแข็งแกร่งน่าพรั่นพรึง ไม่มีใครรู้ว่านางเก่งถึงระดับไหนกันแน่”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน