วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2689

หัวใจของเย่ชิวพลันหนักอึ้ง

“ไปก่อน……” หมายความว่าไงกันแน่?

ซือจู่ไปไม่ได้เลย หรือแค่ติดธุระชั่วคราว?

แต่ไม่ว่าจะข้อไหน สำหรับเย่ชิวล้วนเป็นข่าวร้ายทั้งนั้น

ครั้งนี้จะบุกเขตต้องห้ามแห่งชีวิต สิ่งที่เขาพึ่งพามากที่สุดก็คือจื่อหยางเทียนจุน ขอแค่มีผู้แข็งแกร่งระดับกึ่งจักรพรรดิร่วมทาง ก็ไปไหนมาไหนได้แบบไม่มีใครกล้าขวาง

อย่างน้อย ก็ไม่ต้องกังวลถึงชีวิต

ทว่าตอนนี้ ซือจู่มาไม่ได้ การเสี่ยงอันตรายของการเข้าเขตต้องห้ามแห่งชีวิตย่อมพุ่งพรวดขึ้นทันที

ขณะเดียวกัน เย่ชิวก็อดห่วงจื่อหยางเทียนจุนไม่ได้

จื่อหยางเทียนจุนเป็นคนพูดคำไหนคำนั้น เคยรับปากว่าจะไปเขตต้องห้ามแห่งชีวิตกับพวกเย่ชิว แต่อยู่ๆ ก็เปลี่ยนคำ แสดงว่าต้องมีเหตุไม่คาดฝันบางอย่างเกิดขึ้น

“เรื่องอะไรถึงทำให้ผู้แข็งแกร่งระดับกึ่งจักรพรรดิเปลี่ยนกำหนดการได้กัน?”

คิ้วของเย่ชิวขมวดแน่น

ม่อเทียนจีเห็นสีหน้าของเย่ชิว ก็อดถามไม่ได้ว่า “พี่ใหญ่ เกิดอะไรขึ้น?”

เย่ชิวไม่ปิดบัง “ซือจู่ส่งข่าวมาบอก ให้พวกเราออกเดินทางไปก่อน”

“ไปก่อน? จื่อหยางเชียนเป่ยหมายความว่าอย่างไร?” หลินต้าหนiao พูดขึ้น “ท่านผู้เฒ่าก็รับปากไว้แล้วว่าจะไปเขตต้องห้ามแห่งชีวิตกับพวกเรา ทำไมถึงเปลี่ยนคำตอนนี้?”

เย่ชิวไม่ได้บอกความกังวลในใจ ยิ้มแล้วว่า “ซือจู่เพียงให้เราไปก่อน ไม่ได้บอกว่าไม่ไปเขตต้องห้ามแห่งชีวิต ท่านคงจะมาช้าหน่อย”

หลินต้าหนiao พาลไปโทษจางเหมยเจินเหริน “พี่รอง นี่แหละหรือที่เจ้าว่าเป็นลางดีเป็นพิเศษ?”

“ลางดีเป็นพิเศษคือจื่อหยางเชียนเป่ยไม่มาด้วยเนี่ยนะ?”

“ข้าว่าต่อไปเจ้าอย่าคิดคำทำนายเลย น่าอาย!”

อารมณ์ของหลินต้าหนiao ค่อนข้างพลุ่งพล่าน เพราะการไปเขตต้องห้ามแห่งชีวิตเกี่ยวพันถึงชีวิตพ่อของเขา เดิมทีวางแผนไว้ดีอยู่แล้ว แต่พอจื่อหยางเทียนจุนมาไม่ได้ ทำให้ความหวังของทริปนี้เหมือนหายไปครึ่งหนึ่ง

ไม่ใช่ว่าเขาไม่เชื่อในฝีมือของตัวเองและพวกเย่ชิว เพียงแต่หากมีผู้แข็งแกร่งระดับกึ่งจักรพรรดิร่วมทาง ก็จะตัดความเสี่ยงและความยุ่งยากไปได้มาก

คราวนี้ทุกอย่างต้องพึ่งตัวเองกันทั้งหมด

จางเหมยเจินเหรินค้อนใส่หลินต้าหนiao ทีหนึ่ง พูดอย่างไม่พอใจว่า “เจ้าพูดอะไรกันน่ะ?”

“ข้าทำให้ใครขายหน้ากัน?”

“จื่อหยางเชียนเป่ยไม่ร่วมทางกับเรา เจ้ารู้เหตุผลไหม?”

หลินต้าหนiao โต้กลับ “แล้วท่านรู้หรือ?”

“แน่นอนว่าข้ารู้” จางเหมยเจินเหรินทำหน้าจริงจัง “ที่จื่อหยางเชียนเป่ยไม่มาด้วย ก็เพราะไม่อยากให้เราพึ่งพาท่านมากเกินไป”

“ท่านหวังให้พวกเราใช้ฝีมือของเราเอง ปรับตัวกับสภาพแวดล้อมที่ซับซ้อน รับมือวิกฤตสารพัด ฝึกฝนให้เติบโตให้ไว”

“เพราะดอกไม้ในเรือนกระจก ทนลมฝนไม่ได้”

“เพื่อพวกเรา ท่านหวังดีกับพวกเราจริงๆ!”

พอพูดจบ จางเหมยเจินเหรินถึงกับซาบซึ้งตัวเอง น้ำตาซึมขึ้นมา

“พี่…พี่ใหญ่ จริงเหรอ?” หลินต้าหนiao หันไปถามเย่ชิว

แน่นอนว่าเย่ชิวไม่คิดบอกหลินต้าหนiao ว่าที่จางเหมยเจินเหรินพูดพรั่งพรูนั้นก็เพื่อกลบเกลื่อนว่าตัวเองทำนายพลาด เขาจึงว่า “เหล่าโต้วซีพูดถูกแล้ว ยุคแห่งการแย่งชิงครั้งใหญ่กำลังจะมาถึง ซือจู่หวังให้พวกเราเติบโตให้เร็วพอที่จะรับผิดชอบได้ด้วยตนเอง”

หลินต้าหนiao จึงว่า “ถ้าอย่างนั้น ก็ออกเดินทางกันเลย!”

ยังไงเสีย ก็ต้องไปเขตต้องห้ามแห่งชีวิตอยู่ดี

“ไปบอกลาพ่อเจ้าสักหน่อยเถอะ!” เย่ชิวว่า

หลินต้าหนiao ตอบแบบใจถึง “ลาบ้าอะไรล่ะ ไม่ใช่ไปแล้วไม่กลับ อีกอย่าง ผู้ชายด้วยกัน จะไปพูดอะไรกันนัก”

ทันใดนั้น โจวอู่หวังกล่าวกับเย่ชิวว่า “ชางเซิง ให้ผมไปเขตต้องห้ามแห่งชีวิตกับพวกเจ้าด้วยไหม?”

“ไม่ต้อง พวกเรารับมือได้” เย่ชิวปฏิเสธทันที

พลังการต่อสู้ของเขาตอนนี้เหนือกว่าโจวอู่หวังแล้ว จึงไม่จำเป็นต้องให้โจวอู่หวังร่วมทาง

นอกจากนี้ จงโจวเพิ่งรวมแผ่นดิน ยังต้องอาศัยโจวอู่หวังคอยช่วยหนิงอัน

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน