วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2691

มีศีรษะหนึ่งโผล่ออกมาจากป่าอย่างลับๆ ล่อๆ

เขาสวมเสื้อผ้าลายดอกสีเขียวทั้งชุด ทัดดอกไม้สีแดงไว้ที่หู ใบหน้าขาวซีดราวกับไม่เคยเห็นแสงอาทิตย์ คางไม่มีหนวดสักเส้น ถ้าไม่เห็นลูกกระเดือกเด่นชัด คนคงเข้าใจว่าเป็นผู้หญิงด้วยซ้ำ

ถ้าจางเหมยเจินเหรินมาเห็นเข้า ต้องถามอย่างห่วงใยแน่ๆ ว่า—

เจ้ามังกรเฒ่า ทำไมถึงกลายเป็นสภาพนี้กัน?

คนที่แอบอยู่ในป่านั้นไม่ใช่ใครอื่น เขาคือคนคุ้นเคยเก่าของจางเหมยเจินเหริน—

หลวงโป๋ซา!

หลังอินหยางเจี้ยวถูกกวาดล้าง หลวงโป๋ซาตามวิญญาณที่เหลือของจักรพรรดิหยินหยาง หนีหัวซุกหัวซุนมาถึงจงโจว

เดิมทีพวกเขาคิดจะซ่อนตัวในจงโจว รอโอกาสเหมาะแล้วค่อยลงมือทำเรื่องใหญ่

รอแล้วรออีก ในที่สุดโอกาสก็มาถึง

แคว้นโจวประกาศคัดเลือกพระสวามีแห่งเจ้าหญิง!

หลวงโป๋ซาคิดว่านี่แหละคือจังหวะของเขา ทว่า ยังไม่ทันได้เข้านครหลวงต้าจโจว ก็ได้ยินข่าวว่าเย่ชิวกลายเป็นพระสวามีแห่งเจ้าหญิงของแคว้นโจวไปแล้ว

ตอนนั้นเขามึนงงไปเลย

โดยเฉพาะพอเขาไปยืนบนกำแพงเมือง เห็นบทกวีที่เย่ชิวเขียนเข้า ก็ของขึ้นจนแทบกระอักเลือดตาย

ไม่มีสักบทที่แต่งเอง

ทั้งหมดลอกชาวบ้านมา!

ไอ้เย่นี่หน้าด้านไร้ยางอาย!

ยิ่งแค้นเข้าไปใหญ่ก็ตรงที่ บทเหล่านั้นเขาเองก็ท่องได้เหมือนกัน แต่สุดท้ายคนที่ได้เป็นพระสวามีแห่งเจ้าหญิงของแคว้นโจวกลับเป็นเย่ชิว

ทำไมกัน?

เพราะแกหน้าตาดีรึไง?

หล่อแล้วมันกินข้าวได้หรือ!

ตอนนั้นในใจของหลวงโป๋ซามีความคิดเดียว คือเผ่นออกจากนครหลวงต้าจโจวให้ไว อย่าให้เย่ชิวรู้ว่าเขามา

ระหว่างกำลังจะไป เขาได้ยินประชาชนแคว้นโจวต่างพากันสรรเสริญเย่ชิว ว่าเย่ชิวคือเทพกวีอวตาร ดาววรรณศิลป์ลงมาเกิด ปราชญ์วรรณศิลป์แห่งจงโจว…

หลวงโป๋ซาทนไม่ไหว จึงบอกชาวบ้านไปว่า บทกวีของเย่ชิวทั้งหมดลอกมาทั้งนั้น ใครจะคิดล่ะว่าไม่มีใครเชื่อ แถมเขายังถูกชาวบ้านรุมสกรัมอีกยก

“กล้าดูหมิ่นท่านพระสวามี รนหาที่ตาย!”

“กว่าที่แคว้นโจวจะมีเทพกวีสักคน แกยังกล้าด้อยค่า มีเจตนาอะไรกันแน่?”

“ถ้ายังแพร่คำยุยงหลอกชาวบ้านอีก จะมัดแกไปต่อหน้าท่านพระสวามี ให้ท่านพระสวามีสั่งฆ่าแก!”

“……”

เดิมทีหลวงโป๋ซาก็กลัวเย่ชิวอยู่แล้ว ถ้าถูกมัดไปต่อหน้าเย่ชิวจริงๆ จะเหลือทางรอดอะไรอีก

เขาอยากฆ่าชาวบ้านพวกนั้นให้หมด แต่ก็กลัวว่าถ้าตายกันมาก จะไปสะกิดให้เย่ชิวสนใจแล้วตามล่าเขา

จนแล้วจนรอด หลวงโป๋ซาก็ได้แต่กล้ำกลืนฝืนทน หนีหัวซุกหัวซุนไป

จากนั้นเขาแอบซ่อนในโรงเตี๊ยม ฝึกวิชาไปพลาง เฝ้ารอโอกาสไปพลาง

ไม่นาน เขาก็ปิ๊งไอเดียขึ้นมา—ช่วยให้ประเทศใดประเทศหนึ่งรวบจงโจวเป็นหนึ่งเดียว แล้วให้ประเทศนั้นกลายเป็นฐานอำนาจของตน

แคว้นโจวเขาไม่กล้าแตะ เพราะเย่ชิวเป็นพระสวามีแห่งเจ้าหญิงของแคว้นโจว ดังนั้นเป้าหมายจึงเล็งไปที่แคว้นเว่ย์กับต้าเฉียน

คิดไปคิดมา วิเคราะห์สารพัด สุดท้ายหลวงโป๋ซาตัดสินใจช่วยต้าเฉียน

เพราะในสามอาณาจักร ต้าเฉียนอ่อนแอที่สุด อีกทั้งกษัตริย์ยังหนุ่ม มีความทะเยอทะยานยิ่ง กำลังต้องการคนเก่งพอดี

ทว่า…

ยังไม่ทันเริ่มก็สะดุดกลางคัน

กำลังจะออกเดินทางไปต้าเฉียน ตั้งใจลงมือครั้งใหญ่ อยู่ๆ กลับได้ข่าวว่า ต้าเฉียนล่มสลายแล้ว

หลวงโป๋ซาร้องไห้เลย!

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน