ชายสวมหน้ากากกัดเข้าที่ลำคอของชายชรา จนชายชราร้องด้วยความเจ็บปวดว่า “อ๊า…”
เสียงโหยหวนชวนขนลุก
ทำให้คนที่เหลืออีกเจ็ดคนทั้งตกตะลึงทั้งโกรธ ต่างชี้ไปที่ชายสวมหน้ากากแล้วตวาดลั่น
“เจ้าเป็นใคร?”
“ปล่อยเฒ่าหั่วเดี๋ยวนี้!”
“ไม่งั้นอย่าหาว่าพวกเราไม่เกรงใจ!”
“……”
ทว่าเสียงตวาดยังไม่ทันจาง พวกเขาก็เห็นร่างของชายชรากลายเป็นซากแห้งเหี่ยว
นี่…
ทั้งเจ็ดคนตกใจจนสุดขีด
อย่าลืมว่าคนผู้นี้ระดับขอบเขตมหานักบุรุษเชียวนะ!
แต่ไม่ทันคาดคิด ภาพที่ชวนสะพรึงยิ่งกว่าก็เกิดขึ้น
ชายสวมหน้ากากกระชากแขนข้างหนึ่งของชายชราจนหลุด ยกขึ้นมากัดเหมือนกำลังแทะขาหมู กัดขย้ำไปหลายคำ
แล้วคายเนื้อทั้งหมดทิ้ง
“ไม่อร่อย!”
พูดจบ ชายสวมหน้ากากใช้มือข้างเดียวผ่าเปิดกะโหลกของชายชรา ควักเอาวิญญาณแท้ออกมา แล้วประคองวิญญาณแท้ที่แห้งเหี่ยวไว้สองมือ กินเข้าไปคำโตๆ
“หมอนี่ตกลงเป็นคนหรือมารกันแน่?”
“ถึงกับกินแม้แต่วิญญาณแท้ด้วยงั้นหรือ?”
“โหดเหี้ยมเกินไปแล้ว!”
“เฒ่าหั่วมีพระคุณต่อพวกเรา เราจะมัวยืนดูให้เขาถูกฆ่าไม่ได้ ต้องล้างแค้นแทนเขา!”
“ถูกต้อง ต้องชำระแค้นให้เฒ่าหั่ว!”
“……”
ขณะที่ทั้งเจ็ดกำลังหารือ เตรียมล้างแค้นให้ชายชราผู้ตาย ชายสวมหน้ากากก็เคี้ยววิญญาณแท้จนเกลี้ยง เงยหน้าขึ้นมา
พอเห็นแววตาของเขา นักบุญทั้งเจ็ดก็อดสะท้านในใจไม่ได้
ยามนั้นดวงตาของชายสวมหน้ากากแดงฉานราวโลหิตสด
“เ-เจ้าเป็นใครกันแน่? เหตุใดต้องฆ่าเฒ่าหั่ว?” หญิงชราผู้หนึ่งชี้หน้าถาม
“ผมเป็นใคร? ผมเป็นใคร? ฮ่าๆๆ… ผมเองก็ไม่รู้ว่าผมเป็นใคร!” ชายสวมหน้ากากจู่ๆ ก็ยกมือกุมศีรษะ แหงนหน้าคำรามลั่นว่า “ผมเป็นใคร—อ๊าก…”
ขณะเขาเงยหน้าคำราม เส้นเอ็นและเส้นเลือดที่ลำคอปูดขึ้นเป็นสีคล้ำม่วงดำ น่าสะพรึงกลัว
ท่าทีคลุ้มคลั่งราวคนบ้าถูกปีศาจเข้าสิง ทำให้นักบุญทั้งเจ็ดสบตากันไปมาอย่างหวาดหวั่น
ชั่วครู่ต่อมา
ชายสวมหน้ากากกลับมาสงบ จ้องนักบุญทั้งเจ็ดด้วยแววตาป่าเถื่อน ราวอสูรร้ายระดับตำนาน
“พวกเจ้าเป็นตัวอะไร ถึงบังอาจคิดจะฉวยโชควาสนาในเขตต้องห้ามแห่งชีวิต ช่างไม่รู้ที่ต่ำที่สูง”
น้ำเสียงของเขาเย็นเยียบ แผ่กลิ่นอายสังหารชวนยะเยือก
คำพูดนั้นทำให้นักบุญทั้งเจ็ดขุ่นเคือง
“ฮึ! ฆ่าเฒ่าหั่วแล้วยังอวดดีอีก เจ้าคิดอยากตายหรือไง?”
“ถ้าเจ้าไม่ลอบจู่โจมเมื่อครู่ เฒ่าหั่วจะถูกเล่นงานได้อย่างไร ชั่วช้าสามานย์!”
“ตกลงเจ้าเป็นคนหรือมารกันแน่?”
“บอกชื่อมา! ข้าไม่ฆ่าคนไม่บอกชื่อ”
“คิดจะมาสู้กับพวกเราคนเดียวรึ หาเรื่องตายชัดๆ…” คนที่พูดท้ายสุดเป็นชายชรา ทว่าคำยังไม่ทันสุด ชายสวมหน้ากากก็สะบัดนิ้วดีดออกไป
ฟิ้ว!
สายพลังชี่สีขาวเส้นหนึ่งพุ่งวาบฉับไวประหนึ่งสายฟ้า
ปุ!
หว่างคิ้วของชายชราถูกเจาะทะลุ ตายตาค้างในทันที
ถึงตอนนั้นเองพวกที่เหลืออีกหกคนจึงเพิ่งรู้ว่าพลังของเขาเหนือชั้น ต่อให้รุมกันก็สู้ไม่ได้

VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: วิสารทแพทย์เทวัญ
ตอนที่ 261-281 ทำไมมีตอนละไม่กี่บรรทัด...
เรื่องนี้มีเติมเงินอ่านไหมครับ แนะนำหน่อย...
ทำไมลงวันละตอนแล้วครับ ช่วยชี้แจงหน่อยครับ...
ทำไมช่วงนี้ลงวันละตอนล่ะครับอีกอย่างช่วงแรกได้อ่านตั้งแต่7โมงเช้าแต่พอลงตอนเดียวต้องอ่านตอน3โมงเย็น...
ไอ้ชิบหาย มีแต่หน้าเปล่าๆมา3วันแล้ว พอๆเลิกอ่านบล็อคแม่งออกเลย หนังสือที่อื่นมีอ่านเยอะแยะ...
หลังๆทำไมลงแต่หน้าเปล่า ไม่มีตัวหนังสือสักตัว...
จะอ่านบท1611-1616ยังใงคับ...
ตอนที่ 267 - 301 มีแค่ 2-3 บรรทัดเองรบกวนแก้ไขให้ด้วยครับ ขอบคุณครับ...
อยากอ่านจนจบเรื่องทำไงบ้างครับ...
ฮาเร็มไหมครับ...