วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2694

หลังจากเย่ชิวเปิดดวงตาสวรรค์ ก็เห็นว่ากลางอากาศเบื้องหน้ามีชั้นแสงสีขาวซ่อนเร้นอยู่

แสงขาวนั้นราวกับกำแพงสูงตระหง่านที่เชื่อมฟ้าดิน ต่อให้เย่ชิวเปิดดวงตาสวรรค์แล้ว สายตาก็ยังถูกขวาง มองไม่เห็นอะไรที่อยู่หลังแสงนั้น

พร้อมกันนั้น เย่ชิวยังสังเกตเห็นว่าบน “กำแพง” นั้นมีอักขระเวทมนตร์สีทองไหลเวียนไปมา เรียงรายแน่นขนัด ให้ความรู้สึกลึกลับหยั่งไม่ถึง

อยู่ๆ เขาก็ฉุกคิดขึ้นมาแบบกล้าบ้าบิ่น

“เหล่าเจิ่ว เขตต้องห้ามแห่งชีวิตนี่มีคนสร้างขึ้นมาใช่ไหม?” เย่ชิวถาม

เหล่าเจิ่วยิ้มแล้วว่า “เจ้าหนู พอมีหัวคิดอยู่เหมือนกันนะ พูดกันตรงๆ เขตต้องห้ามแห่งชีวิตแท้จริงก็คือแดนลับแห่งหนึ่ง”

ใจเย่ชิวสะท้าน เผลอไล่ถามเหล่าเจิ่วต่อ “งั้นท่านรู้ไหมว่า ใครกันแน่ที่เป็นคนเปิดแดนต้องห้ามแห่งชีวิตนี้?”

เหล่าเจิ่วตอบว่า “รู้!”

อะไรนะ!

เหล่าเจิ่วรู้จริงๆ?

เย่ชิวรู้สึกเหมือนใกล้จะล่วงรู้ความลับอันมหึมา เขาสูดลมหายใจลึกแล้วถามว่า “บอกผมหน่อยได้ไหม ว่าคนนั้นคือใคร?”

เหล่าเจิ่วหัวเราะหึหึ “ลองเดาสิ?”

“เดาอะไรวะ รีบบอกผมมา!” เย่ชิวเร่ง

เหล่าเจิ่วว่า “ขอโทษ ตอนนี้ผมยังบอกนายไม่ได้”

เย่ชิวบ่นไม่พอใจ “เหล่าเจิ่ว พูดก็พูดให้มันจบๆ อย่าทำตัวเหมือนนักเขียนนิยาย ตัดตอนตรงจุดพีค ระวังจู๋เน่าเอานะ”

เหล่าเจิ่วว่า “โทษที ที่เจ้าพูดผมไม่เข้าใจ”

โธ่เว้ย!

เย่ชิวหันไปถามหญิงสาวลึกลับอีกครั้ง “พี่สาว พี่รู้ไหมว่าใครเป็นคนเปิดเขตต้องห้ามแห่งชีวิต?”

นางตอบทันควัน “ไม่รู้”

แล้วน้ำเสียงก็เปลี่ยน กล่าวต่อว่า “แต่ฉันมีข้อสันนิษฐาน น่าจะใกล้เคียงความจริงมาก”

เย่ชิวตาเป็นประกาย “ใครกัน?”

หญิงสาวว่า “บอกไม่ได้”

“เอ่อ—” เย่ชิวจนคำจะพูด

เหล่าเจิ่วหัวเราะ “เจ้าหนู ไม่ต้องคิดให้ปวดหัวหรอก ซักวันเจ้าก็จะรู้เอง”

เย่ชิวถามว่า “เหล่าเจิ่ว พี่สาว พวกท่านเคยเข้ามาในเขตต้องห้ามแห่งชีวิต ก็น่าจะรู้วิธีผ่านม่านพลังนี่ใช่ไหม?”

เหล่าเจิ่วว่า “ตอนผมยืนอยู่ต่อหน้าม่านพลังนั้น ยังไม่ทันได้คิดว่าจะผ่านไปยังไง มันก็เปิดช่องออกมาเอง แล้วผมก็เดินเข้าไป”

เย่ชิว: “……”

หญิงสาวลึกลับว่า “ของฉันไม่เหมือนกับเจ้าจอมปีศาจแก่หรอก ฉันเดินวนอยู่ข้างในเขตต้องห้ามแห่งชีวิตจนครบหนึ่งรอบ ก่อนจะมารู้ทีหลังว่าแท้จริงแล้วมีม่านพลังกั้นอยู่”

เย่ชิว: “？？？”

พวกท่านนี่สุดจริงๆ เลยว่ะ!

ไม่พูดพร่ำ เย่ชิวก้าวตรงไปยังม่านพลังนั้น เพื่อความปลอดภัย เขายกมือแตะเบาๆ สัมผัสได้เพียงคำเดียว

แน่นหนา!

ฟิ้ว——

ชั่วพริบตา พลังกระบี่พุ่งออกจากปลายนิ้วของเย่ชิว ฟาดลงบนม่านพลัง

พลังกระบี่นั้นดุจโคลนจมหายในทะเลใหญ่ ไม่ก่อให้เกิดระลอกใดๆ แม้แต่น้อย กระทั่งไม่ทิ้งรอยไว้บนม่านพลังแม้เสี้ยวเดียว

แข็งแกร่งเหลือเชื่อ

“ไอ้ตัวแสบ เกิดอะไรขึ้น?” จางเหมยเจินเหรินเห็นท่าทีของเย่ชิวก็ถามขึ้น

เย่ชิวเล่าเรื่องม่านพลังให้ทุกคนฟัง พอฟังจบ หลินต้าหนiaoชักมีดตอนออกมาแล้วว่า “ผมขอลองเอง”

จางเหมยเจินเหรินว่า “อย่าเสียแรงเลย พลังกระบี่ของไอ้ตัวแสบคมไม่น้อยกว่ามีดตอนของเจ้า เขายังเจาะม่านพลังไม่เข้า แล้วเจ้าจะไหวรึ?”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน