วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 27

เยี่ยชิวมองเหลยหู่ ด้วยสายตาเย็นชา ไร้ความรู้สึกใดๆ

“พูดมาเถอะ นายอยากจะตายยังไง?”

ตั้งแต่วินาทีนั้นที่เหลยหู่ตบหน้าเฉียนจิ้งหลาน เยี่ยชิวก็อยากจะฆ่าคนแล้ว

เหลยหู่ในใจหวาดกลัวเยี่ยชิว แต่ปากยังคงแข็งกร้าว พูดด้วยเสียงเคร่งขรึม“เจ้าหนุ่ม นายรู้ว่าฉันเป็นใครไหม?”

“ไม่รู้ และไม่อยากจะรู้ด้วย”เยี่ยชิวพูด“แตะต้องแม่ฉัน จุดจบมีแค่อย่างเดียว นั่นคือต้องตาย”

“นายอยากจะฆ่าฉัน?”เหลยหู่หัวเราะขึ้นมาทันที“หรือว่านายไม่รู้ ว่าฆ่าคนผิดกฎหมายเหรอ?”

เพียะ!

เยี่ยชิวปรากฏตัวอยู่ตรงหน้าเหลยหู่ราวกับปีศาจ และตบหน้าเหลยหู่

เหลยหู่สีหน้ามึนงง แทบจะไม่เชื่อสายตา นึกไม่ถึงว่าตัวเองจะโดนตบ และยังเป็นพยาบาลผู้ช่วยตัวเล็กๆที่ไม่มีใครหนุนหลัง!

ก็เป็นแบบนี้

เป็นความอัปยศอดสูอย่างใหญ่หลวง

เขาโมโหขึ้นมาทันที!

เหลยหู่รู้สึกถึงความโกรธที่แผดเผาอยู่ในอก เขาแทบอยากจะนำเยี่ยชิวแล่เนื้อเอาเกลือทา

“นายรู้ว่าฉันเป็นใครไหม?”เหลยหู่ตะโกนถาม

“นายเป็นใครฉันไม่สนใจอยากจะรู้ ฉันจะถามนายอีกครั้ง นายอยากจะตายยังไง?”สายตาของเยี่ยชิวยิ่งเย็นชาขึ้น

“อยากให้ฉันตาย ถ้าอย่างนั้นฉันก็จะให้นายตายก่อน”เวลาที่เหลยหู่เพิ่งจะพูดจบ ทันใดนั้นก็ดึงมีดพกออกมาจากเอวด้านหลัง พุ่งไปทางเยี่ยชิวทันที

จำใจต้องพูดว่า การเคลื่อนไหวของเหลยหู่เร็วมาก ชั่วพริบตาเดียวก็พุ่งมาตรงหน้าเยี่ยชิวแล้ว ในเวลาเดียวกันมีดพกที่อยู่ในมือก็แทงไปที่หน้าอกของเยี่ยชิว

เยี่ยชิวยืนอยู่ที่เดิมไม่ขยับ ต่อยหมัดออกไป

“ผลัวะ!”

หมัดชนกับมีดพก ได้ยินเพียงเสียง“เพล้ง”มีดพกหักแล้ว แต่หมัดของเยี่ยชิวกลับไม่ได้รับบาดเจ็บอะไรเลย

นี้

เหลยหู่ตกใจมาก จนกระทั่งตอนนี้เพิ่งจะรู้สึกตัว ตัวเองประเมินเยี่ยชิวต่ำไปจริงๆ เยี่ยชิวแข็งแกร่งกว่าที่เขาคิดไว้มาก

หมัดชนกับมีดพกจนหักวิธีการนี้ หลายปีก่อน เหลยหู่เคยเห็นกับตาตัวเองผู้มีฝีมือสูงของสำนักเสือ ตอนนั้นก็เป็นมีดพกที่หัก หมัดของผู้มีฝีมือกำลังภายในสูงของสำนักเสือไม่เป็นอะไรเลย

หรือว่า เจ้าหนุ่มคนนี้เป็นผู้มีฝีมือกำลังภายในสูงของสำนักเสือ?

แต่อายุน้อยเกินไปไหม!

เหลยหู่คิดมาถึงตรงนี้ ก็หมุนตัวจะวิ่งหนี อยากจะหนีไป แต่ เยี่ยชิวไม่ให้โอกาสกับเขา เดินเข้าไป ต่อยหมัดไปที่บนไหล่ของเหลยหู่

กร๊อบ!

กระดูกไหล่หักแล้ว

“โอ๊ย”

เหลยหู่ร้องด้วยความเจ็บปวด ในตึกร้างที่เงียบสงบหลังนี้ เสียงร้องที่เจ็บปวดดังแสบหูมาก ทำให้คนรู้สึกขนลุกขนพอง

แต่ นี่เป็นแค่การเริ่มต้น

เยี่ยชิวฉวยโอกาสจับแขนขวาของเหลยหู่เอาไว้ ใช้แรงบิด“กร๊อบ”เสียงดังขึ้น แขนขวาก็กระดูกหักแล้ว

ผลัวะ!

เยี่ยชิวใช้เท้า ถีบบนหัวเข่าของเหลยหู่ เหลยหู่“ตุ๊บ”เสียงดังขึ้นมา พร้อมกับคุกเข่าลงบนพื้น

“ขอร้องนาย อย่าฆ่าฉัน อย่าฆ่าฉัน”เหลยหู่สีหน้าเต็มไปด้วยความหวาดกลัวพูดขอร้องเยี่ยชิว

“ถ้ารู้ตั้งแต่แรกก็คงไม่ทำ”เยี่ยชิวบีบลำคอของเหลยหู่เอาไว้

ชั่วพริบตาเดียวที่เผชิญหน้ากับความเป็นความตาย

เหลยหู่ก็พูดเสียงดัง“นายกล้าฆ่าฉัน ราชามังกรไม่ปล่อยนายไว้แน่”

“เป็นเขาที่ทำ ผมเห็นกับตา แขนของผมก็ถูกเขาต่อยจนกระดูกหักแล้ว”เหลยหู่พูด“คุณจ้าวถ้าท่านไม่เชื่อ ก็ถามกัวเส่าชงได้”

จ้าวอวิ๋นมองไปที่กัวเส่าชง ที่ตอนนี้มีสีหน้าซีดเผือด เหลยหู่ไม่รู้เรื่องราว แต่กัวเส่าชงรู้ จ้าวอวิ๋นกับเยี่ยชิวรู้จักกัน และยังมีความสัมพันธ์ที่ไม่เลว

“หรือว่าสวรรค์จะลืมฉัน?”กัวเส่าชงหวาดกลัวมาก ร่างกายสั่นเทา

เหลยหู่ไม่ได้สังเกตเห็น ยังพูดกับจ้าวอวิ๋น“คุณจ้าว ท่านต้องช่วยผม”

ผลัวะ!

จ้าวอวิ๋นใช้เท้าถีบเหลยหู่

“คุณจ้าว ทำไมท่าน?”เหลยหู่สงสัย ทำไมจ้าวอวิ๋นถึงถีบตัวเองแล้วล่ะ?

จ้าวอวิ๋นพูดเสียงเย็นชา“เยี่ยชิวเป็นเพื่อนฉัน นึกไม่ถึงว่านายกล้าแตะต้องเขา ฉันคิดว่าอยากตายมากแล้ว!”

อะไรนะ นึกไม่ถึงว่าเยี่ยชิวเป็นเพื่อนกับจ้าวอวิ๋น เป็นไปได้ยังไง?

เขาไม่ใช่เป็นลูกนอกสมรสไม่มีคนหนุนหลังเหรอ?

เหลยหู่รู้สึกมึนงง ในสมองว่างเปล่า

“พี่จ้าว ช่วยผมดูพวกเขาไว้ อีกเดี๋ยวผมกลับมา”เยี่ยชิวพูดทักทายจ้าวอวิ๋นเสร็จแล้ว หลังจากนั้นก็ประคองเฉียนจิ้งหลานออกไปแล้ว

หลังจากนั้นสามนาที เยี่ยชิวก็กลับมาเพียงคนเดียว

“น้องชาย นายจะจัดการสองคนนี้ยังไง?”จ้าวอวิ๋นถาม

เยี่ยชิวชี้ไปทางเหลยหู่ และพูด“ผมเตรียมจะลงมือ แต่เขาบอกว่าเป็นลูกน้องของราชามังกร ดังนั้นผมไม่ได้ฆ่าเขา เขาเป็นลูกน้องของราชามังกรจริงไหม?”

“นานมากแล้วที่เขาไม่ได้เป็นลูกน้องของราชามังกรแล้ว”จ้าวอวิ๋นพูดอธิบาย“เหลยหู่ฝ่าฝืนกฎ สอนเท่าไหร่ก็ไม่หลาบจำ สองปีก่อน ลวนลามผู้หญิงกลางวันแสกๆ และยังถ่ายรูปไว้ สุดท้ายผู้หญิงคนนั้นทนรับความอับอายไม่ได้ ก็กระโดดตึกฆ่าตัวตาย เพราะว่าเหตุผลนี้ จึงถูกราชามังกรไล่ออกจากแก๊ง”

“ที่แท้ก็เป็นคนเลวทราม ถ้าอย่างนั้นผมฆ่าเขา ราชามังกรก็คงไม่ว่าใช่ไหม?”เยี่ยชิวพูด

“ไม่ว่าหรอก”จ้าวอวิ๋นถามอีกครั้ง“น้องชาย นายจะจัดการพวกเขายังไง?”

“ฝังทั้งเป็น!”