วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 27

เยี่ยชิวมองเหลยหู่ ด้วยสายตาเย็นชา ไร้ความรู้สึกใดๆ

“พูดมาเถอะ นายอยากจะตายยังไง?”

ตั้งแต่วินาทีนั้นที่เหลยหู่ตบหน้าเฉียนจิ้งหลาน เยี่ยชิวก็อยากจะฆ่าคนแล้ว

เหลยหู่ในใจหวาดกลัวเยี่ยชิว แต่ปากยังคงแข็งกร้าว พูดด้วยเสียงเคร่งขรึม“เจ้าหนุ่ม นายรู้ว่าฉันเป็นใครไหม?”

“ไม่รู้ และไม่อยากจะรู้ด้วย”เยี่ยชิวพูด“แตะต้องแม่ฉัน จุดจบมีแค่อย่างเดียว นั่นคือต้องตาย”

“นายอยากจะฆ่าฉัน?”เหลยหู่หัวเราะขึ้นมาทันที“หรือว่านายไม่รู้ ว่าฆ่าคนผิดกฎหมายเหรอ?”

เพียะ!

เยี่ยชิวปรากฏตัวอยู่ตรงหน้าเหลยหู่ราวกับปีศาจ และตบหน้าเหลยหู่

เหลยหู่สีหน้ามึนงง แทบจะไม่เชื่อสายตา นึกไม่ถึงว่าตัวเองจะโดนตบ และยังเป็นพยาบาลผู้ช่วยตัวเล็กๆที่ไม่มีใครหนุนหลัง!

ก็เป็นแบบนี้

เป็นความอัปยศอดสูอย่างใหญ่หลวง

เขาโมโหขึ้นมาทันที!

เหลยหู่รู้สึกถึงความโกรธที่แผดเผาอยู่ในอก เขาแทบอยากจะนำเยี่ยชิวแล่เนื้อเอาเกลือทา

“นายรู้ว่าฉันเป็นใครไหม?”เหลยหู่ตะโกนถาม

“นายเป็นใครฉันไม่สนใจอยากจะรู้ ฉันจะถามนายอีกครั้ง นายอยากจะตายยังไง?”สายตาของเยี่ยชิวยิ่งเย็นชาขึ้น

“อยากให้ฉันตาย ถ้าอย่างนั้นฉันก็จะให้นายตายก่อน”เวลาที่เหลยหู่เพิ่งจะพูดจบ ทันใดนั้นก็ดึงมีดพกออกมาจากเอวด้านหลัง พุ่งไปทางเยี่ยชิวทันที

จำใจต้องพูดว่า การเคลื่อนไหวของเหลยหู่เร็วมาก ชั่วพริบตาเดียวก็พุ่งมาตรงหน้าเยี่ยชิวแล้ว ในเวลาเดียวกันมีดพกที่อยู่ในมือก็แทงไปที่หน้าอกของเยี่ยชิว

เยี่ยชิวยืนอยู่ที่เดิมไม่ขยับ ต่อยหมัดออกไป

“ผลัวะ!”

หมัดชนกับมีดพก ได้ยินเพียงเสียง“เพล้ง”มีดพกหักแล้ว แต่หมัดของเยี่ยชิวกลับไม่ได้รับบาดเจ็บอะไรเลย

นี้

เหลยหู่ตกใจมาก จนกระทั่งตอนนี้เพิ่งจะรู้สึกตัว ตัวเองประเมินเยี่ยชิวต่ำไปจริงๆ เยี่ยชิวแข็งแกร่งกว่าที่เขาคิดไว้มาก

หมัดชนกับมีดพกจนหักวิธีการนี้ หลายปีก่อน เหลยหู่เคยเห็นกับตาตัวเองผู้มีฝีมือสูงของสำนักเสือ ตอนนั้นก็เป็นมีดพกที่หัก หมัดของผู้มีฝีมือกำลังภายในสูงของสำนักเสือไม่เป็นอะไรเลย

หรือว่า เจ้าหนุ่มคนนี้เป็นผู้มีฝีมือกำลังภายในสูงของสำนักเสือ?

แต่อายุน้อยเกินไปไหม!

เหลยหู่คิดมาถึงตรงนี้ ก็หมุนตัวจะวิ่งหนี อยากจะหนีไป แต่ เยี่ยชิวไม่ให้โอกาสกับเขา เดินเข้าไป ต่อยหมัดไปที่บนไหล่ของเหลยหู่

กร๊อบ!

กระดูกไหล่หักแล้ว

“โอ๊ย”

เหลยหู่ร้องด้วยความเจ็บปวด ในตึกร้างที่เงียบสงบหลังนี้ เสียงร้องที่เจ็บปวดดังแสบหูมาก ทำให้คนรู้สึกขนลุกขนพอง

แต่ นี่เป็นแค่การเริ่มต้น

เยี่ยชิวฉวยโอกาสจับแขนขวาของเหลยหู่เอาไว้ ใช้แรงบิด“กร๊อบ”เสียงดังขึ้น แขนขวาก็กระดูกหักแล้ว

ผลัวะ!

เยี่ยชิวใช้เท้า ถีบบนหัวเข่าของเหลยหู่ เหลยหู่“ตุ๊บ”เสียงดังขึ้นมา พร้อมกับคุกเข่าลงบนพื้น

“ขอร้องนาย อย่าฆ่าฉัน อย่าฆ่าฉัน”เหลยหู่สีหน้าเต็มไปด้วยความหวาดกลัวพูดขอร้องเยี่ยชิว

“ถ้ารู้ตั้งแต่แรกก็คงไม่ทำ”เยี่ยชิวบีบลำคอของเหลยหู่เอาไว้

ชั่วพริบตาเดียวที่เผชิญหน้ากับความเป็นความตาย

เหลยหู่ก็พูดเสียงดัง“นายกล้าฆ่าฉัน ราชามังกรไม่ปล่อยนายไว้แน่”