ที่เจียงโจวมีภูเขาสองลูกที่มีชื่อเสียงมาก ลูกหนึ่งคือภูเขาอวิ๋นอู้ที่มีคนร่ำรวยและมีอำนาจ อีกลูกหนึ่งคือภูเขาหนานรกร้างไร้ผู้คน
เวลานี้
บนยอดภูเขาหนาน ลูกน้องของจ้าวอวิ๋นกำลังใช้เสียมขุดหลุม
ส่วนเหลยหู่ ก็ถูกเชือกมัดคล้องที่คอพร้อมกับผูกแขนทั้งสองข้าง คุกเข่าขอร้องอยู่ตรงหน้าเยี่ยชิว
“คุณเยี่ย ขอร้องคุณอย่าฆ่าผมเลย เรื่องนี้เป็นกัวเส่าชงที่วางแผน กัวเส่าชงพูดแล้วว่า แค่ผมฆ่าพวกคุณสองแม่ลูก เขาก็จะให้ผมหนึ่งล้าน”
ถึงแม้ว่าเหลยหู่ร่างกายบึกบึน ใบหน้ายังมีรอยแผลเป็น ดูท่าทางดุร้ายมาก แต่ตอนนี้ถูกทำให้ตกใจกลัวจนท่วมตัวสั่นเทา
“เขาให้นายฆ่าคน นายก็ฆ่า ถ้าเขาให้นายกินขี้ นายก็จะขี้เหมือนกัน?”เยี่ยชิวพูดด้วยสีหน้าเย็นชา
“คุณเยี่ย ขอแค่ท่านปล่อยผมไป ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ผมจะเป็นลูกน้องของท่าน และ จะเป็นหมาให้ท่านด้วย โฮ่งโฮ่ง”นึกไม่ถึงว่าเหลยหู่จะเห่าเสียงหมาออกมา
“อยากเป็นหมาของฉัน นายยังมีคุณสมบัติไม่พอ”เยี่ยชิวตัดสินใจถอนรากถอนโคน จะได้ไม่ต้องกังวลในภายหลัง
“คุณเยี่ย ท่านกับแม่ท่านต่างพึ่งพาอาศัยซึ่งกันและกัน แม่ท่านรักท่านขนาดนี้ แต่ท่านเคยคิดถึงเธอไหม?ถ้าหากท่านฆ่าผม ถ้าอย่างนั้นท่านก็ทำผิดกฎหมาย ท่านจะต้องรับโทษตามกฎหมาย ถึงเวลานั้น ท่านติดคุกแล้ว แม่ของท่านต้องอยู่โดดเดี่ยวตามลำพัง ท่านจะทนได้เหรอ?”
เหลยหู่ยังคงพยายามจนถึงสุดท้าย เขารู้ว่าจุดอ่อนของเยี่ยชิวคือเฉียนจิ้งหลาน อยากใช้คำพูดเหล่านี้ทำให้เยี่ยชิวใจอ่อน
แต่น่าเสียดาย เขาประเมินความโหดเหี้ยมของเยี่ยชิวต่ำไป
“ไม่ว่าต้องรับผิดชอบอะไร วันนี้ ฉันก็ไม่ให้พวกนายสองคนมีชีวิตอีกต่อไป”
เวลาที่เยี่ยชิวพูด เหลือบมองกัวเส่าชงที่นั่งอยู่บนรถเข็น ในสมองก็มีแต่คำพูดที่หลินจิงจื้อพูดกับเขา ลูกผู้ชายต้องมั่นคง จำเป็นต้องดุร้าย
ถ้าหากวันนี้เขาใจอ่อนไม่กล้าลงโทษ ไม่อย่างนั้น กัวเส่าชงกับเหลยหู่ต้องหาโอกาสแก้แค้นแน่นอน
ดังนั้น จึงต้องฆ่าสองคนนี้ เพื่อไม่ต้องวิตกกังวลในภายหลัง
“ฆ่าฉันคุณจะต้องติดคุก!”เหลยหู่พูดเสียงดัง“คุณเยี่ย ผมเหลยหู่คนเลวทราม เอาชีวิตมาแลกกับผม คุ้มค่าไหม?”
เยี่ยชิวหัวเราะเยาะ“ฉันเคยพูด ว่าจะฆ่านายด้วยตัวเองไหม?”
เหลยหู่ชะงักไปทันที
“พี่จ้าว รบกวนคุณแล้ว”ทันใดนั้นเยี่ยชิวก็พูดกับจ้าวอวิ๋นทันที
จ้าวอวิ๋นหัวเราะและพูด“เรื่องเล็กน้อย ไม่ต้องเกรงใจ”
เหลยหู่จึงเข้าใจทันที เยี่ยชิวคืออยากให้จ้าวอวิ๋นฆ่าตัวเอง ถ้าหากเป็นเหมือนที่พูด ถ้าอย่างนั้นตัวเองตายแล้วไม่เพียงแค่ไม่มีคนรู้ เยี่ยชิวก็ไม่ต้องรับผิดชอบใดๆ
ถึงยังไง วิธีการของจ้าวอวิ๋น สามารถทำได้โดยไม่ทิ้งร่องรอย
แต่ ถ้าหากตายแบบนี้ เขาไม่ยอม
เหลยหู่ก็พูดกับจ้าวอวิ๋นอีก“คุณจ้าว ผมขอร้องท่าน เห็นแก่ในฐานะที่พวกเราก็เป็นลูกน้องของราชามังกร ท่านพูดกับคุณเยี่ยให้หน่อยเถอะ ปล่อยผมไปเถอะ!หลังจากนี้ผมสาบานว่าจะเป็นคนดี!”
“หลังจากนี้?นายเป็นคนแบบนี้ยังอยากจะมีหลังจากนี้อีก?จะบอกความจริงกับนายก็ได้ ราชามังกรอยากจะจัดการนายแล้ว”จ้าวอวิ๋นพูดต่อไป“สองปีที่ผ่านมา เรื่องที่นายทำทุกเรื่อง ราชามังกรรู้อย่างแจ่มแจ้ง”
“ที่ผ่านมาไม่ต้องพูด พูดแค่ปีนี้ เดือนมีนาคมปีนี้ นายเพื่อช่วยบริษัทใหญ่รื้อถอนบ้าน ก็ใช้อำนาจบีบบังคับให้คนย้ายออกไป หนึ่งในนั้นมีสามีภรรยาคู่หนึ่งไม่ยอมย้ายออกไป นึกไม่ถึงว่านายจะพาคนมาใช้รถขุดจนทำให้สองสามีภรรยาต้องตาย”
“ยังมีเดือนพฤษภา นายอยู่ในมหาวิทยาลัยเห็นอาจารย์สาวคนหนึ่ง เห็นเธออายุน้อยและหน้าตาสวย ก็ข่มขืนเธอ เพื่อป้องกันไม่อาจารย์สาวแจ้งตำรวจ นายก็ถ่ายคลิปไว้ข่มขู่เธอ และหลังจากเกิดเรื่องนายก็ไปหาเธอหลายครั้ง ทำให้อาจารย์สาวคนนี้ต้องเข้าโรงพยาบาลบ้า”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: วิสารทแพทย์เทวัญ
ตอนที่ 267 - 301 มีแค่ 2-3 บรรทัดเองรบกวนแก้ไขให้ด้วยครับ ขอบคุณครับ...
อยากอ่านจนจบเรื่องทำไงบ้างครับ...
ฮาเร็มไหมครับ...
ทำไมตอนที่267มันมีน้อยจังอะ...
ช่วงนี้ทุกเรื่องทำไมมีแค่ห้าบรรทัด อ่านไม่รู้เรื่องเลย..ถ้าแอด..มีเวลารบกวนตรวจสอบให้ด้วยนะครับ..ขอร้อง...
สงสัยค่ะ สงสัยๆๆ เยี่ยวชิวจากนายแพทย์ฝึกหัดมาเป็นนักสู้ได้ยังไง...
ผู้หญิงคือเลวเลยอะ...
51 หายไปไหน...