วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2703

จู่ๆ ไอสังหารถาโถมเข้ามาจนขนลุกซู่

พวกเย่ชิวต่างเกร็งตัวแน่นในพริบตา รีบกวาดตามองไปรอบๆ อย่างตื่นตัว

ทว่าไอสังหารนั้นเลือนลาง ลอยวนอยู่ในอากาศจับต้องไม่ได้ จับทางไม่ได้เลยว่ามาจากไหน

ในป่าเงียบกริบราวไร้ชีวิต

เย่ชิวสวมอาภรณ์ขาว ยืนตัวตรงสง่างาม แม้เผชิญอันตรายไม่รู้ทิศทาง แววตาก็ยังหนักแน่นและนิ่งสงบ

“จิ๊จิ๊～”

เสี่ยวปูเตี้ยนหดตัวแนบอยู่บนบ่าเย่ชิว ส่งเสียงร้องอย่างกระสับกระส่าย ขนทั่วร่างชี้ตั้ง

“ไม่ต้องกลัว”

เย่ชิวพูดจบก็ลูบหัวเสี่ยวปูเตี้ยน ก่อนเก็บมันใส่ถุงกิ่นคุน จากนั้นกำชับคนอื่นว่า “ระวังตัวกันให้มากๆ”

จางเหมยเจินเหรินหยิบไม้ปัดฝุ่นเก่าแก่ขึ้นมา หรี่ตาเพ่งมองไปรอบด้านอย่างระแวดระวัง พยายามจับความผิดปกติจากความเงียบงันนี้

ม่อเทียนจีแม้อายุยังน้อย แต่ผ่านวิกฤต生死มาหลายครา ความนิ่งเกินวัยแผ่ออกมาจากตัว เขาหนีบยันต์เวทมนตร์ไว้ที่ปลายนิ้ว สีหน้าสงบเยือกเย็น

ส่วนหลินต้าหนิว อย่าดูแค่ร่างใหญ่ไหล่ผาย ปกติโผงผางไม่ค่อยระวัง แต่ในสถานการณ์ที่แฝงภัยทุกฝีก้าว เขาก็ระมัดระวังเป็นพิเศษ มือกำมีดตอนแน่น พร้อมรับมือกับอันตรายที่อาจพุ่งใส่ได้ทุกเมื่อ

ขณะเดียวกัน

หลวงโป๋ซาที่แอบซ่อนอยู่ในเงามืดก็รับรู้ถึงไอสังหารนี้เช่นกัน เขาเองก็สืบหาต้นตอของมันไม่เจอ

ไอสังหารลอยวนในอากาศ สลับแรงสลับเบา พิลึกกึกกืออย่างยิ่ง

“แปลกนัก ไอสังหารพวกนี้มาจากไหนกัน?”

“ใครเป็นคนก่อขึ้น?”

“หรือจะเป็นไอ้โล้นน้อยนั่น?”

พอคิดอีกที หลวงโป๋ซาก็เห็นว่าไม่น่าใช่อู๋ฮวา เพราะถ้าเป็นอู๋ฮวาจริง เขาคงไม่ยอมให้พวกเย่ชิวรู้ตัวถึงไอสังหารล่วงหน้า

อู๋ฮวาตามมาตลอดทางแต่ไม่ลงมือ ชัดๆ ว่าต้องการย่องโจมตี แล้วอย่างนี้จะปล่อยให้เย่ชิวตั้งรับก่อนทำไมกัน?

“ไม่ใช่อู๋ฮวาแล้วจะเป็นใคร?”

หัวใจหลวงโป๋ซาสะท้านวาบ คิดถึงความเป็นไปได้อย่างหนึ่ง

“หรือว่าจะเป็นยอดฝีมือที่อาศัยอยู่ในเขตต้องห้ามแห่งชีวิต?”

คิดถึงตรงนี้ เขาก็อดรู้สึกตื่นเต้นไม่ได้

“เดิมทีข้ายังคิดอยู่ว่าจะใช้คนพวกนั้นไปฆ่าเย่ฉางเซิงยังไง ที่ไหนได้ พวกมันดันโผล่มาเอง เข้าท่าชะมัด!”

หลวงโป๋ซากวาดตามองไปรอบๆ ไม่เห็นคนแปลกหน้าเลย ทำให้เขายิ่งระแวดระวัง

“ไอสังหารมีอยู่จริง แต่กลับจับต้นตอไม่ได้ แถมไม่รู้ว่าใครเป็นคนทำ ดูท่าเหล่าผู้คนที่อยู่ในเขตต้องห้ามแห่งชีวิตนี่ไม่ธรรมดาเสียแล้ว ต้องระวังให้มากขึ้น”

อีกฟากหนึ่ง

“เจออะไรไหม?” เย่ชิวถาม

“ยัง” หลินต้าหนิวว่า

ม่อเทียนจีว่า “ระบุต้นตอของไอสังหารไม่ได้ ศัตรูมีฝีมือสูงล้ำ”

จางเหมยเจินเหรินว่า “เอาเถอะ ให้ผมลองทำนายสักทีไหม?”

หลินต้าหนิวบ่นไม่พอใจ “พี่สอง ตอนนี้เวลาไหนแล้ว ยังจะเล่นตลกอีกเรอะ?”

“ผมจริงจังนะ” จางเหมยเจินเหรินพูดจบก็ล้วงเหรียญทองแดงสามเหรียญจากกระเป๋า โยนขึ้นกลางอากาศ พลางพึมพำบททำนายเบาๆ

เพียะ!

ชั่วครู่เดียว

จางเหมยเจินเหรินแบมือรับ เหรียญทองแดงทั้งสามตกลงบนฝ่ามือ เขาเหลือบดูสองที ก่อนเอ่ยเสียงชัดถ้อยว่า “ตามสัญลักษณ์ทำนายโชคชะตาบอก ผู้ที่ก่อไอสังหารไม่ใช่มนุษย์ แต่เป็นสัตว์เดรัจฉาน”

สิ้นเสียง เย่ชิวสัมผัสได้ชัดว่าไอสังหารที่ลอยอยู่ในอากาศเข้มข้นขึ้นอีกระดับ

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน