วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2710

อ๊าก—

ถังหลี่กระอักเลือดสดพรวดออกมา สีหน้าซีดเผือดในพริบตา จ้องกระจกเวทมนตร์ด้วยสีหน้าตกตะลึงไม่อยากเชื่อ

เป็นไปได้ยังไง?

ถังหลี่แทบไม่เชื่อสายตา

เขาไม่คิดเลยว่า เย่ชิวจะเฉียบคมขนาดนี้ ไม่เพียงตรวจพบพลังจิตของเขา แต่ยังสลายมันลงได้

ถังหลี่พูดเสียงต่ำว่า: ผู้บุกรุกจากภายนอกคนนี้ไม่ธรรมดา!

เห็นอยู่แล้ว เฟิงเสี่ยวเสี่ยวพูดต่อ: ไม่อย่างนั้น คงไม่ทำให้นายมือเปล่ากลับมาสองรอบหรอก

ถังหลี่ฟังออกว่าเฟิงเสี่ยวเสี่ยวกำลังแดกดัน จึงพูดว่า: ฉันไม่ได้ล้อเล่นกับนาย

เฟิงเสี่ยวเสี่ยวเอื่อยๆ ว่า: ฉันก็จริงจังเหมือนกันนะ!

แก— ถังหลี่ถลึงตาใส่

เฟิงเสี่ยวเสี่ยวทำเป็นไม่เห็น พูดว่า: ไอ้ถัง ฉันรู้ว่านายกำลังอารมณ์เสีย ลงมือสองครั้งแล้วยังจัดการพวกมันไม่ได้ ใครๆ ก็หงุดหงิดทั้งนั้น

แต่ไอ้ถัง มีเรื่องหนึ่งที่ฉันไม่เข้าใจ

บรรดาผู้บุกรุกจากภายนอกพวกนั้น อย่างแย่สุดก็ระดับนักบุญ ทำไมนายชอบใช้วิธีชั้นต่ำเล่นงานพวกเขานัก? อย่างเมื่อกี้ราชาปลาตัวนั้น พลังเพียงขอบเขตนักบุญ แต่นายให้มันไปจู่โจมผู้แข็งแกร่งขั้นมหาบุรุษ นั่นไม่ใช่หาเรื่องไปตายเองเหรอ?

แล้วเถาวัลย์กับปลามีดบางพวกนั้นจะไปทำอะไรยอดฝีมือระดับเซียนได้ยังไง?

ฉันไม่รู้ว่านายอยากลองเชิงพวกผู้บุกรุกจากภายนอก หรืออยากแหย่เล่นกับพวกเขากันแน่?

ถ้าเพื่อทดลองฝีมือ วิธีของนายมันชั้นต่ำไปหน่อย แต่ถ้าเพื่อแกล้งพวกเขาล่ะก็ ฉันคงพูดได้อย่างเดียวว่า นายก็มีอารมณ์ขันดีเหมือนกัน

ถังหลี่ฮึในลำคอ: เฟิงเสี่ยวเสี่ยว เลิกพูดจาแดกดันได้แล้ว

ฉันก็แค่พูดความจริง

นายก็รู้อยู่เต็มอกว่าพวกผู้บุกรุกจากภายนอกมีพลังบำเพ็ญเพียรระดับไหน และก็รู้ว่าวิธีของนายเล่นงานพวกนั้นให้ตายไม่ได้หรอก แต่ยังจะทำ แบบนี้มันบอกอะไร?

บอกว่านายกินอิ่มแล้วว่างจัดหาเรื่อง

ถังหลี่จ้องเฟิงเสี่ยวเสี่ยวด้วยสายตาไม่เป็นมิตร พูดว่า: เรื่องของกูถังหลี่ ยังไม่ถึงคิวมึงจะมาชี้นิ้วสั่ง ถ้าพูดดีๆ ไม่ได้ก็หุบปากซะ

เฟิงเสี่ยวเสี่ยวแค่นยิ้มเย็น: ปากอยู่บนตัวกู กุอยากพูดอะไรก็พูด มึงเสือกอะไรด้วย?

ถังหลี่ว่า: เชื่อมั้ยว่ากูจะเย็บปากมึง?

เฟิงเสี่ยวเสี่ยวไม่สะทกสะท้าน กลับประชดว่า: พวกผู้บุกรุกจากภายนอกไม่กี่คนนั่นทำให้นายอารมณ์เสีย ก็เลยจะมาลงที่กูใช่ไหม?

ถังหลี่ บอกไว้เลยนะ กุเฟิงเสี่ยวเสี่ยวไม่กลัวมึง

ข่มกูนี่เก่งนัก หากแน่จริงก็ไปฆ่าพวกมันโน่น!

พูดมาถึงตรงนี้ รอยยิ้มเย้ยที่มุมปากเฟิงเสี่ยวเสี่ยวก็ยิ่งลึก แล้วเสริมว่า: ฆ่าพวกผู้บุกรุกจากภายนอกแค่ไม่กี่คนยังทำไม่ได้ จะมาลงกับกูเนี่ยนะ ถังหลี่ ความสามารถของมึงก็มีแค่นี้แหละ

หุบปากเดี๋ยวนี้! ถังหลี่เดือดพล่าน

ไงล่ะ โดนแทงใจดำ? เฟิงเสี่ยวเสี่ยวว่า: ก็ใช่น่ะสิ คนที่เก่งได้แค่ในรังของตัวเองมันก็ขี้ขลาด

ผัวะ!

เฟิงเสี่ยวเสี่ยวโดนฝ่ามือฟาดปลิว กระแทกลงไปห่างออกไปหลายวา สภาพมอมแมมเลอะเทอะ

ดูออกชัดว่า ถังหลี่ไม่ได้ออกแรงเต็มที่ แค่อยากให้เธอหุบปาก

แต่หารู้ไม่ การกระทำนี้ทำให้เฟิงเสี่ยวเสี่ยวเดือดจนขาดสติ

ถังหลี่ นายกล้าตีฉัน?

เฟิงเสี่ยวเสี่ยวพยุงตัวลุกจากพื้น มองถังหลี่อย่างไม่อยากเชื่อ

ถังหลี่ก็รู้ตัวว่าเมื่อครู่หุนหันไปหน่อย จึงพูดว่า: เสี่ยวเสี่ยว ฟังฉันอธิบายก่อน...

อธิบายแมร่งอะไร! เฟิงเสี่ยวเสี่ยวยังไม่ทันให้ถังหลี่พูดจบก็ด่าหยาบออกมา จากนั้นเหมือนเสือที่ถูกยั่วยุ พุ่งเข้าใส่ถังหลี่อย่างดุเดือด

ถังหลี่รีบหลบแล้วเร่งว่า: เสี่ยวเสี่ยว ฟังฉันก่อน เมื่อกี้ฉันไม่ได้ตั้งใจ...

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน