วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2743

หลวงโป๋ซาถูกท่านถังชางไห่ฉีกเป็นสองท่อน แต่เพียงพริบตาเดียว ร่างที่แยกนั้นกลับกลายเป็นควันสีเขียวสองสาย สลายหายไปในอากาศ

ร่างแยก?

ท่านถังชางไห่ขมวดคิ้ว ไม่คาดคิดว่าหลวงโป๋ซาจะส่งร่างแยกมาพบเขา

“ฮึม เจ้านี่เจ้าเล่ห์เหลือเกิน!” ท่านถังชางไห่แค่นเสียงเย็นชา

“หัวหน้าตระกูลขอรับ...” สมาชิกตระกูลที่อยู่ตรงนั้นพากันมองหน้ากันไปมา พวกเขาเองก็ไม่คิดว่าหลวงโป๋ซาจะเจ้าเล่ห์ถึงเพียงนี้

“ไม่เป็นไร เขากล้ากรรโชกผม ก็ต้องเตรียมใจรับผลที่จะตามมา” พอท่านถังชางไห่พูดจบ เงาร่างหนึ่งก็เดินเข้ามาจากด้านนอก

ก็คือหลวงโป๋ซานั่นเอง!

“หัวหน้าตระกูลถัง สุภาพชนถกกันด้วยวาจา ไม่ลงไม้ลงมือ ท่านจะเดือดดาลไปไย?” หลวงโป๋ซากล่าวพร้อมรอยยิ้มเจ้าเล่ห์

เพี๊ยะ! ท่านถังชางไห่ฟาดฝ่ามือกลับไปทีเดียว จนร่างของหลวงโป๋ซากลายเป็นเนื้อเละไม่มีชิ้นดี

ทันทีที่ร่างของหลวงโป๋ซากลายเป็นเนื้อบด ร่างของเขาก็พลันสลายกลายเป็นควันสีเขียวสายหนึ่ง แล้วหายวับไปไร้ร่องรอย ชัดเจนว่า...ยังคงเป็นร่างแยก

“น่าเจ็บใจนัก!” มุมปากของท่านถังชางไห่กระตุกด้วยความเดือดดาล

คนอื่นๆ ในตระกูลถังก็เดือดพล่านตามไปด้วย

“หลวงโป๋ซาคนนี้มันเกินไปจริงๆ”

“กล้ามาหยามหัวหน้าตระกูลแบบนี้ มันจะมากเกินไปแล้ว!”

“มันยังเห็นหัวหน้าตระกูลอยู่ในสายตาหรือไม่?”

“ถ้าเขากล้ากลับมาอีก ข้าจะฉีกมันให้เป็นชิ้นๆ...”

ไม่ทันขาดคำ ร่างของหลวงโป๋ซาก็เดินเข้ามาจากนอกประตู เขาเหลือบมองคนที่พูดประโยคสุดท้าย แล้วกระดิกนิ้วท้าทายพร้อมพูดว่า “อยากฉีกข้าหรือ? เอาสิ มาลองดู”

คนพูดคนนั้นรีบก้มหน้า ไม่กล้าสบตาหลวงโป๋ซา

“ไอ้ขี้ขลาด!”

หลวงโป๋ซาสบถคำหนึ่ง แล้วหันไปยิ้มให้ท่านถังชางไห่พร้อมกล่าวว่า “หัวหน้าตระกูลถัง แก่ปูนนี้แล้ว ทำไมยังโทสะร้ายกาจนัก?”

“ไม่ใช่ว่าท่านกำลังตามหาเย่ฉางเซิงอยู่หรือ?”

“จะบอกให้ก็ได้ ที่ข้ามีไม่ใช่แค่ข่าวของเย่ฉางเซิง ข้ายังเห็นกับตาว่าเขาฆ่าคนที่มีกายาหมื่นสรรพสิ่งคนหนึ่งด้วย”

ท่านถังชางไห่สะท้านวาบ “อะไรนะ เจ้าเห็นกับตาว่าเย่ฉางเซิงฆ่าลี่เอ๋อร์?”

“ข้าไม่เพียงเห็นฉากที่กายาหมื่นสรรพสิ่งตายอย่างน่าสังเวช ข้ายังเห็นเย่ฉางเซิงฆ่าผู้อาวุโสสามของตระกูลถังด้วย”

“จริงหรือ?” ท่านถังชางไห่ยังไม่ค่อยเชื่อ

หลวงโป๋ซาตบหน้าผากตัวเองแล้วกล่าวว่า “ดูความจำของข้าสิ เกือบลืมไปเลย ผู้อาวุโสสามของตระกูลถังก่อนจะถูกเย่ฉางเซิงฆ่า ยังทิ้งคำสั่งเสียไว้ หัวหน้าตระกูลถัง อยากรู้หรือไม่?”

ท่านถังชางไห่เร่ง “รีบพูดมา”

“เฮะๆ” หลวงโป๋ซายิ้มแต่ไม่ยอมเอ่ยปาก

ท่านถังชางไห่เข้าใจทันที—ไอ้สารเลวนี่เป็นพวกถ้าไม่ได้ผลประโยชน์ก็ไม่ยอมปริปาก

ฉึบ! ท่านถังชางไห่สะบัดมือ ดาบโค้งเล่มหนึ่งก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าหลวงโป๋ซา แล้วกล่าวว่า “เอาไป”

ดาบโค้งเล่มนี้เป็นศาสตราศักดิ์สิทธิ์

ไม่คาดคิด หลวงโป๋ซาทำหน้ารังเกียจ “เป็นไปได้อย่างไร ตระกูลถังยากจนถึงเพียงนี้เชียวหรือ?”

“เจ้า...” ท่านถังชางไห่กัดฟันกรอดด้วยความแค้น แทบอยากจะฟาดฝ่ามือสังหารหลวงโป๋ซาให้ตายคามือ แล้วพูดว่า “ตอนนี้พูดได้หรือยัง?”

หลวงโป๋ซาเก็บดาบโค้งไว้กับตัว แล้วกล่าวว่า “ผู้อาวุโสสามของตระกูลถังก่อนสิ้นใจ ได้ตะโกนลั่น ให้หัวหน้าตระกูลถังล้างแค้นให้เขา”

ท่านถังชางไห่ชะงัก “นี่คือคำสั่งเสียของผู้อาวุโสสามหรือ?”

หลวงโป๋ซาพยักหน้าด้วยท่าทีจริงใจ “มิเช่นนั้นจะเป็นอะไรได้เล่า? อีกอย่าง ในเสี้ยววินาทีแห่งความเป็นความตาย จะมีเวลาพูดอะไรได้มากกว่านี้อีก”

ท่านถังชางไห่เดือดดาล “กล้าหลอกข้าเรอะ!”

“ข้าก็พูดแต่ความจริง จะหลอกท่านได้อย่างไร?” หลวงโป๋ซาแสร้งพูดอย่างเป็นห่วง “หัวหน้าตระกูลถัง ความโกรธทำร้ายร่างกาย ท่านต้องรักษาสุขภาพนะ”

โกรธจนแทบกระอักเลือด! ท่านถังชางไห่กำลังจะลงมือ ทันใดนั้น มีชายชราผู้หนึ่งวิ่งกระหืดกระหอบเข้ามาจากนอกประตู

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน