วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2744

หลวงโป๋ซาเพิ่งก้าวออกจากถ้ำภูเขา ก็สัมผัสได้ถึงแรงกดดันแห่งเซียนโถมเข้ามาครอบคลุม ราวกับฟ้าทั้งผืนกำลังจะถล่มลงมา

สีหน้าของเขาเปลี่ยนวูบ เงยหน้าขึ้นก็เห็นเงาร่างหนึ่งปรากฏราวกับเทพลงมาจากสวรรค์ เหยียบทะลวงห้วงเวหาตรงเข้ามา

นั่นคือท่านถังชางไห่!

“หลวงโป๋ซา เจอกันอีกแล้ว” น้ำเสียงของท่านถังชางไห่เย็นเฉียบดุจลมหนาว แฝงไว้ด้วยอำนาจน่าเกรงขาม

หลวงโป๋ซาสะท้านในใจ ไม่นึกเลยว่าท่านถังชางไห่จะหาที่อยู่ของร่างจริงของเขาเจอได้เร็วขนาดนี้

เป็นเรื่องเป็นตาย หลวงโป๋ซาตั้งสติฉับไว พูดว่า “หัวหน้าตระกูลถัง ผมไม่ใช่เย่ฉางเซิง ผมก็ไม่ได้ฆ่าคนของถังเจีย ท่านมาหาผมทำไมกัน?”

พูดจบ ร่างของหลวงโป๋ซาพลันสั่นวูบ กลายเป็นแสงพุ่งพรวด หลบหนีไปยังไกลโพ้น

เขารู้ดีว่าพลังบำเพ็ญเพียรของท่านถังชางไห่ลึกล้ำยากจะหยั่งถึง สู้ซึ่งหน้าไม่ฉลาด ทางเดียวคือต้องหนีเอาตัวรอด

“คิดหนีรึ? ฮึ!” ท่านถังชางไห่เห็นดังนั้นก็แค่นเสียง ‘ฮึ!’ เย็นชา ร่างพุ่งทะยานขึ้นเช่นกัน

ความเร็วของเขาวูบวาบดุจฟ้าแลบ เพียงพริบตาก็ปรากฏขึ้นด้านหลังหลวงโป๋ซา

“หลวงโป๋ซา เจ้าหนีไม่รอด! คนที่กล้ามารีดไถถึงบ้านข้า เจ้านี่แหละคนแรก วันนี้ถ้าไม่ฆ่าเจ้า ความแค้นในอกข้าไม่จางลงแน่” เสียงของท่านถังชางไห่ดังก้องวนเวียนอยู่ข้างหูหลวงโป๋ซา ราวกับคำพิพากษาของยมทูต

หลวงโป๋ซาทั้งหวาดทั้งกลัว สับเปลี่ยนกระบวนท่าวิชาตัวเบาไม่หยุด พยายามสลัดการติดตามของท่านถังชางไห่

ทว่าไม่ว่าเขาจะพยายามเพียงใด ท่านถังชางไห่ก็ไล่ติดเป็นเงาตามตัว ไม่ยอมปล่อย

ร่างของท่านถังชางไห่พุ่งวาบราวสายฟ้า ทุกก้าวที่เหยียบดังสนั่นดุจอัสนีบาต เร็วเหลือเชื่อ

“วางชีวิตทิ้งไว้ที่นี่เถอะ!” ร่างท่านถังชางไห่พลิกกายพุ่งเข้าหา เหมือนเสืออสูรพุ่งงับเหยื่อ ตรงเข้าใส่หลวงโป๋ซา

ฝ่ามือของเขาแข็งราวคีมเหล็ก แหวกอากาศจนลมหวีดหวิว คว้าตะปบหลวงโป๋ซา

ใจหลวงโป๋ซาสะท้าน รีบพลิกตัวฉับไว หวุดหวิดหลบการจู่โจมของท่านถังชางไห่ไปได้อย่างฉิวเฉียด

พร้อมกันนั้นเขาก็รู้ดีว่า ปล่อยไว้แบบนี้ไม่ไหว พลังของท่านถังชางไห่แข็งแกร่งเกินไป หากยื้อกันต่อไป ชะตาเป็นตายยากคาดเดา

“หัวหน้าตระกูลถัง ผมก็แค่ไปถังเจียเพื่อเยี่ยมท่าน ทำไมต้องไล่ต้อนผมให้จนตรอกนัก?”

เสียงของหลวงโป๋ซาเจือความจนใจและขมขื่น “ผมไม่ได้ทำเรื่องชั่วช้าฝืนฟ้าฝืนธรรมสักหน่อย ท่านจะถึงกับผลักผมให้ตายเลยหรือ?”

“เอาอย่างนี้ ผมจะมอบศาสตราศักดิ์สิทธิ์ให้ท่านหนึ่งชิ้น ถือเป็นของขอโทษ ดีไหม?”

พูดจบ หลวงโป๋ซาควักดาบศักดิ์สิทธิ์ออกมาหนึ่งเล่ม แอบอัดพลังชี่เข้าไป แล้วเหวี่ยงใส่ท่านถังชางไห่ที่กำลังไล่ตาม

ตูม!

ฉับพลัน พลังกระบี่สะท้านฟ้า พุ่งยาวหลายร้อยวา ดุจรุ้งสวรรค์ฟาดผ่าทะลุเวหา ฟาดผ่าตรงใส่ท่านถังชางไห่

เพียะ!

ท่านถังชางไห่สะบัดฝ่ามือ พลังกระบี่ยังไม่ทันเฉียดตัวก็สลายสิ้น ส่วนดาบศักดิ์สิทธิ์นั้นถูกแรงฝ่ามือของเขาตบจนแหลกเป็นผง

“แค่ผู้แข็งแกร่งขั้นมหาบุรุษ ยังอาจมาหยามข้า สมควรตาย”

ว่าแล้ว ท่านถังชางไห่สะบัดฝ่ามือทันใด ลมพายุกราดเกรี้ยวปะทุขึ้น ฟ้าดินราวกับเปลี่ยนสี

ในฝ่ามือเขารวบรวมแสงเจิดจ้าดุจอาทิตย์ยามเที่ยง พุ่งกระหน่ำใส่หลวงโป๋ซา

หลวงโป๋ซาตกตะลึง รีบหลบกะทันหัน ตั้งใจอาศัยวิชาตัวเบาหลบคมกระแทกนี้

แต่พลังของท่านถังชางไห่ร้ายกาจเกินประมาณ การโจมตีของเขาประหนึ่งฟ้าดินถล่ม หลวงโป๋ซาไร้ที่ให้หลบ

ท้ายที่สุด หลวงโป๋ซาถูกโจมตีของท่านถังชางไห่ซัดเข้าเต็มๆ ร่างปลิวว่อนดั่งว่าวสายขาด กระอักโลหิตเป็นทาง

“ราชานักบุญไร้เทียมทาน!”

หลวงโป๋ซามองทะลุพลังบำเพ็ญเพียรของท่านถังชางไห่ ใจดิ่งลงก้นบึ้ง

“หลวงโป๋ซา ได้เวลาแล้ว ถึงเวลาไปสู่ปรโลกแล้ว!” ร่างท่านถังชางไห่วาบว่อง จ่อประชิดในพริบตา เสียงเย็นเฉียบแทงกระดูก

ชั่วพริบตาถัดมา

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน