วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2749

“เฟิงเสี่ยวเสี่ยว อีกนานแค่ไหนเราถึงจะไปถึงแกนกลางของเขตต้องห้ามแห่งชีวิต?”

ในเทือกเขา หลินต้าหนิวถามขึ้น

ตอนนั้น พวกเขาทั้งกลุ่มกำลังพักอยู่ในที่ลับตา

เฟิงเสี่ยวเสี่ยวพูดว่า: “อีกไม่นาน ไม่นานนักเราก็จะไปถึงชายขอบของแกนกลางแล้ว”

“เย่ฉางเซิง เราตกลงกันไว้ก่อนแล้วนะ ว่าพอถึงขอบเขต นายต้องปล่อยผมไป”

“หวังว่านายจะไม่ผิดคำพูดนะ”

เย่ชิวยิ้มรับ แต่ไม่ต่อประเด็น แล้วถามว่า: “เฟิงเสี่ยวเสี่ยว นายรู้ไหมว่าสองวันนี้ผมกับเหล่าโต้วซีฆ่าคนไปเท่าไหร่?”

“นาย...หมายความว่าไง?” เฟิงเสี่ยวเสี่ยวใจคอไม่ดี

เย่ชิวหัวเราะหึ ๆ เผยฟันขาวเรียงสวย ชวนให้คนขนลุก

ทันใดนั้น ก็มีคลื่นพลังรุนแรงแผ่ซัดมาจากที่ไกล

“มีคนมา!” จางเหมยเจินเหรินคว้าอิฐขึ้นมา

ม่อเทียนจีและหลินต้าหนิวก็รีบตั้งท่ารับศึก

เย่ชิวหลับตา ใช้สัมผัสจิตวิญญาณตรวจดูแล้วกล่าวว่า: “มากกว่าหนึ่งกลุ่ม และฝีมือไม่ธรรมดา เพื่อหลีกเลี่ยงความยุ่งยากที่ไม่จำเป็น รีบกินโอสถแปลงโฉมซะ!”

“หัวหน้า เราจะแปลงเป็นใคร?” หลินต้าหนิวถาม

“คนของเฟิงเจีย” เย่ชิวเหลือบมองเฟิงเสี่ยวเสี่ยวแล้วว่า: “ต่อไปต้องพึ่งนายแล้ว หวังว่าจะโชว์ฝีมือให้ดี”

พูดจบ เขากับหลินต้าหนิวและอีกสองสามคนก็รีบกินโอสถแปลงโฉม ปลอมตัวเป็นคนของเฟิงเจีย

เฟิงเสี่ยวเสี่ยวเห็นดังนั้นก็แค้นจนขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน ด่าในใจว่า: “ไอ้พวกเวร ตอนนี้ถึงรู้ว่าผมมีประโยชน์? ก่อนหน้านี้ทำไมไม่ทำอะไร!”

“พวกนายไม่ชอบฆ่าคนนี่? ทำไมไม่ฆ่าไปล่ะ?”

“แน่จริงก็อย่าแปลงหน้าเลยสิ!”

ผ่านไปครู่หนึ่ง

ร่างคนหลายสิบจากรอบทิศปรากฏตัวออกมา แต่ละคนปล่อยพลังรุนแรงออกมา อ่อนที่สุดยังอยู่ในขอบเขตนักบุญ

แถมยังมีผู้แข็งแกร่งระดับราชานักบุญถึงสี่คน!

ดูจากเครื่องแต่งกายก็รู้ทันทีว่าพวกนี้เป็นยอดฝีมือจากฮวงจินเจียจู๋กับเป่ยหมิงเจีย

พอเห็นเย่ชิวกับพวก พวกเขาก็ต่างก็หยุดฝีเท้าพร้อมกัน

“คนของเฟิงเจีย? พวกเจ้าเข้ามาอยู่ที่นี่ได้ยังไง?” หนึ่งในผู้อาวุโสขมวดคิ้วถาม สายตาเต็มด้วยความสงสัยและระแวดระวัง

เฟิงเสี่ยวเสี่ยวใจหวิว แต่ภายนอกยังคงทำเป็นนิ่ง เขาเอ่ยว่า: “ท่านผู้อาวุโสสวัสดีครับ ผมคือคุณชายแห่งเฟิงเจีย เฟิงเสี่ยวเสี่ยว ผมรับคำสั่งจากบิดา มาปฏิบัติภารกิจลับอยู่ครับ”

“ภารกิจลับ? ภารกิจอะไร?” ยอดฝีมืออีกคนซักไซ้ ชัดเจนว่าไม่เชื่อคำอธิบายของเฟิงเสี่ยวเสี่ยว

จางเหมยเจินเหรินเห็นท่าไม่ดี จึงแทรกขึ้นว่า: “หัวหน้าตระกูลสั่งให้พวกเราตามหาเบาะแสของเย่ฉางเซิงกับอู๋ฮวา”

“พวกเจ้าเจอเย่ฉางเซิงหรือยัง?” ผู้อาวุโสอีกคนถาม

เฟิงเสี่ยวเสี่ยวส่ายหัวแล้วพูดว่า: “ตามหามาตลอดทาง ยังไม่เห็นแม้เงาเย่ฉางเซิง ผมสงสัยว่าเขาอาจออกจากเขตต้องห้ามแห่งชีวิตไปแล้ว”

ผู้อาวุโสหลายคนแอบส่งสัญญาณสายตากัน แล้วว่า: “ทางเข้าของเขตต้องห้ามแห่งชีวิตตอนนี้มีผู้แข็งแกร่งคุมอยู่ เย่ฉางเซิงออกไปไม่ได้”

“ฉะนั้นเห็นได้ชัดว่าเขายังอยู่ในเขตต้องห้ามแห่งชีวิตแน่”

“คุณชายเฟิง ถ้าท่านพบร่องรอยของเย่ฉางเซิงกับอู๋ฮวา ต้องแจ้งพวกเราทันที”

“ฝากด้วย!”

พูดจบ ผู้อาวุโสหลายท่านของฮวงจินเจียจู๋ยังค้อมกายคารวะต่อเฟิงเสี่ยวเสี่ยว

เฟิงเสี่ยวเสี่ยวทำท่าทางเหมือนถูกยกย่องจนเกรงใจ แล้วกล่าวว่า: “ท่านพูดเกินไปแล้วครับ! วางใจได้ครับ แค่มีข่าวของพวกเขา ผมจะรีบส่งข่าวไปยังฮวงจินเจียจู๋และเป่ยหมิงเจียทันทีครับ”

“ขอบคุณมาก!” พูดแล้ว พวกเขาก็มุ่งหน้าออกไปไกล

ถึงตอนนั้นเฟิงเสี่ยวเสี่ยวถึงได้ถอนหายใจยาว

“ฟู่—”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน