วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2766

ตบผมเหรอ?

เฟิงอู๋เหินได้ยินสองคำนี้แล้วคิ้วแทบตั้ง เขาอยากจะพุ่งใส่เย่ชิวแล้วพูดสักประโยคว่า “กล้าเกินไปแล้วนะ รู้มั้ยว่าผมเป็นใคร?”

ทว่าเพียงคิดอีกตลบ เย่ชิวตอนฆ่าถังซานยังไม่กระพริบตา จะไปแคร์ว่าเขาเป็นใครได้ยังไงกัน?

ยิ่งไปกว่านั้น เย่ชิวรู้ตัวตนของเขามาตั้งแต่แรกแล้ว

“ผมน่ะเป็นคนพูดแล้วทำ ก่อนหน้านี้ผมบอกไว้ว่า ฆ่าถังซานเสร็จจะมาตบนาย ตอนนี้ถึงเวลาทำตามที่พูดไว้แล้ว”

เย่ชิวก้าวตรงเข้าหาเฟิงอู๋เหิน แววตาเย็นเฉียบดุจลมหนาวปลายเหมันต์ ชวนให้คนขนลุกกลัว

ก้าวเท้าหนักแน่นทรงพลัง ทุกย่างก้าวดังก้องสะท้อนในอากาศ

ตึก...ตึก...ตึก—

เฟิงอู๋เหินเผลอถอยหลังไปหลายก้าว เขารู้สึกได้ถึงความมั่นใจแบบไร้เทียมทานที่แผ่ออกมาจากตัวเย่ชิว

โดยไม่รู้ตัว อารมณ์ฮึกเหิมของเฟิงอู๋เหินแผ่วลงไป เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงประนีประนอมเล็กน้อยว่า “เย่ฉางเซิง เลิกบาดหมางกันเถอะ เราสองคนก็ไม่ได้มีแค้นอะไรกัน นายจะทำแบบนี้ไปเพื่ออะไร?”

“ยิ่งกว่านั้น ตอนนี้ถังเจียตั้งค่าหัวนาย หลายตระกูลใหญ่ในเขตต้องห้ามแห่งชีวิตก็กำลังไล่ล่านาย ตอนนี้สถานการณ์นายอันตรายมาก”

“เอาอย่างนี้ นายไปเฟิงเจียกับผมไหม?”

เย่ชิวปฏิเสธอย่างไร้เยื่อใย “ตอนนี้ผมไม่สนใจไปเฟิงเจีย แต่สนใจจะตบนายมากกว่า”

เฟิงอู๋เหินถาม “เย่ฉางเซิง เพราะผมพูดจะให้นายมาเป็นผู้ติดตามของผม นายเลยโกรธเหรอ?”

“ก็แค่เรื่องจิ๊บจ๊อย จะต้องโกรธด้วยเหรอ?”

“ผมตัดสินใจแล้ว นับแต่นี้ไป นายไม่ใช่ผู้ติดตามของผมแล้ว มาเป็นพี่น้องร่วมสาบานกันดีไหม?”

บนพื้นเบื้องล่าง เฟิงเสี่ยวเสี่ยวเหลือบมองเฟิงอู๋เหินอย่างงุนงง

พระอาทิตย์ขึ้นทางตะวันตกหรือไง?

ตั้งแต่เมื่อไหร่คนหยิ่งอย่างเฟิงอู๋เหินถึงยอมอ่อนลงแบบนี้?

ไม่นาน เฟิงเสี่ยวเสี่ยวก็เข้าใจ

สาเหตุที่เฟิงอู๋เหินยอมอ่อนข้อ ก็เพราะเขาเห็นกับตาว่าเย่ชิวฆ่าถังซาน ความกลัวเลยเกาะกินใจ

“ไม่นึกเลยว่าเฟิงอู๋เหินก็มีวันที่กลัวเหมือนกัน นี่แหละที่ว่ากันว่า ‘คนแรงก็มีคนแรงกว่าปราบ’” เฟิงเสี่ยวเสี่ยวคิดในใจ

เย่ชิวมองเฟิงอู๋เหินแล้วยิ้มบาง “พี่น้องร่วมสาบาน หึๆ...”

เฟิงอู๋เหินว่า “เย่ฉางเซิง นายรู้ไหมว่าการได้เป็นพี่น้องร่วมสาบานกับผม เฟิงอู๋เหิน มันสำคัญยังไง?”

เย่ชิวตอบ “ก็หมายความว่านายเล่นงานร่างเทพไร้เทียมทานของฮวงจินเจียจู๋คนนั้นไม่ได้ไงล่ะ”

โธ่เว้ย ไม่พูดตรงๆ จะตายรึไง!

เฟิงอู๋เหินถูกสวนจนแทบสำลักเลือด เขาสูดลมหายใจลึกแล้วพูดว่า “ผมน่ะไม่ใช่แค่อัจฉริยะไร้เทียมทานของเฟิงเจีย แต่ยังเป็นหนึ่งในห้าสุดยอดอัจฉริยะแห่งเขตต้องห้ามชีวิต ขอแค่เป็นพี่น้องกับผม นายก็กร่างได้ทั่วทั้งเขตต้องห้ามแห่งชีวิต... เอ่อ ตอนนี้ยังไม่ไหว”

“ตอนนี้ถังเจียตั้งค่าหัวนาย ทุกคนกำลังตามหาตัวนาย นายยังกร่างไม่ได้”

“แต่ถ้านายไปเฟิงเจียกับผม มีผมคุ้มหัวอยู่ คนในเฟิงเจียไม่มีใครกล้าแตะต้องนายแน่”

เย่ชิวว่า “ขนาดร่างเทพไร้เทียมทานของฮวงจินเจียจู๋ นายยังฆ่าไม่ได้ แล้วจะปกป้องผมไหวเหรอ? ผมว่าตบก่อนดีกว่า!”

สีหน้าของเฟิงอู๋เหินเปลี่ยนไปเปลี่ยนมา นึกไม่ถึงว่าเย่ชิวจะคุยไม่เข้าหูเอาเสียเลย ไม่ให้หน้ากันแม้แต่นิด

“เย่ฉางเซิง นายคิดจะตั้งตัวเป็นศัตรูกับผมจริงๆ รึไง?” น้ำเสียงเฟิงอู๋เหินต่ำลึกแฝงแววข่มขู่

เย่ชิวหัวเราะหยัน “เป็นศัตรู? นายคู่ควรเหรอ? ผมก็แค่ทำตามที่พูดไว้ ตบนายสักชุดเท่านั้น ส่วนเรื่องเป็นศัตรูน่ะ อย่าสำคัญตัวผิดไปหน่อยเลย”

พอได้ยินดังนั้น สีหน้าเฟิงอู๋เหินยิ่งถมึงทึง เขารู้ซึ้งถึงพลังของเย่ชิวดี จึงเดาว่าวันนี้คงไม่จบสวย

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน