วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2774

ในเวลาเดียวกัน

อีกฟากหนึ่งของเขตต้องห้ามแห่งชีวิต ภายในคฤหาสน์ของเฟิงเจีย บรรยากาศก็ตึงเครียดไปทั่ว

เฟิงอู๋เหินกับเฟิงเสี่ยวเสี่ยว สองเยาวชนคนเก่งแห่งเฟิงเจียยังไม่กลับมาจนถึงตอนนี้ ทำเอาคนทั้งตระกูลร้อนใจจนแทบขาดใจ

“เสี่ยวเสี่ยวกับอู๋เหินออกไปตั้งนานแล้ว ทำไมยังไม่กลับมาอีก?”

ในโถงใหญ่ ชายวัยกลางคนคนหนึ่งนั่งบนเก้าอี้ประธาน ขมวดคิ้วแน่น

ใบหน้าทรงสี่เหลี่ยม สวมปิ่นหยกรวบผม รูปร่างท้วมเล็กน้อย สวมชุดคลุมสีม่วง แค่นั่งเฉยๆ ก็ดูน่าเกรงขาม

เขาคือเฟิงหลิงหยุน หัวหน้าตระกูลเฟิงเจีย!

ขณะนั้น เฟิงหลิงหยุนขมวดคิ้วแน่น เอ่ยด้วยน้ำเสียงเป็นกังวลว่า “คนไม่กลับมา อย่างน้อยก็น่าจะมีข่าวบ้างสิ”

“ตั้งนานแล้ว ไม่มีแม้แต่ข่าวเดียว ผิดสังเกตเกินไป”

ในที่นั้นยังมีสมาชิกตระกูลของเฟิงเจียอีกไม่น้อย ต่างก็วิพากษ์วิจารณ์กันเซ็งแซ่ ความคาดเดาและความไม่สบายใจเริ่มแผ่ไปทั่วโถง

“ท่านหัวหน้าตระกูล หรือว่านายน้อยกับคุณชายอู๋เหินเจอปัญหาอะไรเข้าแล้ว?” ผู้อาวุโสแห่งเฟิงเจียคนหนึ่งเอ่ยถาม

“ไม่น่าใช่นะ นายน้อยฝีมือไม่อ่อน คุณชายอู๋เหินยิ่งเป็นอัจฉริยะไร้เทียมทาน คงไม่เกิดเรื่องง่ายๆ” ผู้อาวุโสอีกคนหนึ่งวิเคราะห์

“แต่ทำไมพวกเขายังไม่กลับมา?” ผู้อาวุโสอีกคนถามด้วยความร้อนใจ

ยังมีผู้อาวุโสอีกคนกล่าวว่า “ท่านหัวหน้าตระกูล ที่ถังเจียเอาศาสตราจักรพรรดิมาตั้งประกาศค่าหัวเย่ฉางเซิง ก็เพราะเย่ฉางเซิงฆ่าถังหลี่ แต่เท่าที่ข้ารู้ ถังหลี่สนิทกับนายน้อย และออกไปล่าผู้บุกรุกจากภายนอกด้วยกัน ตอนนี้ถังหลี่ตายแล้ว นายน้อยก็ไร้ข่าวคราว หรือว่านายน้อยจะเกิดเหตุไม่คาดฝัน?”

เฟิงหลิงหยุนเดิมทีก็เป็นห่วง พอได้ฟังคนใต้บังคับบัญชาพูดเช่นนี้ก็ยิ่งร้อนใจ เขากล่าวหนักแน่นว่า “ส่งคำสั่งของข้า จัดทีมเล็กออกไปทันที สืบหาตัวเสี่ยวเสี่ยวกับอู๋เหิน”

“รับคำสั่งขอรับ ท่านหัวหน้าตระกูล!” ผู้อาวุโสแห่งเฟิงเจียคนหนึ่งรับคำทันที หันหลังแล้วออกไปเริ่มจัดคน

“อีกอย่าง แจ้งให้ตระกูลใหญ่อื่นๆ ช่วยคอยสอดส่องข่าวของอู๋เหินกับเสี่ยวเสี่ยวด้วย” เฟิงหลิงหยุนกล่าวต่อ

“รับคำสั่งขอรับ ท่านหัวหน้าตระกูล!” ผู้อาวุโสอีกคนก็รับคำแล้วรีบไป

เฟิงหลิงหยุนมองสมาชิกตระกูลในโถงใหญ่ กล่าวอย่างหนักแน่นว่า “อู๋เหินกับเสี่ยวเสี่ยวคืออนาคตของเฟิงเจีย ไม่ว่าจะอย่างไร ห้ามให้พวกเขาเป็นอะไรเด็ดขาด”

“รับคำสั่ง!” สมาชิกตระกูลตอบพร้อมกัน

ทันใดนั้นเอง สายลับของเฟิงเจียคนหนึ่งวิ่งพรวดเข้ามา ใบหน้าเต็มไปด้วยความตระหนก

“ท่านหัวหน้าตระกูล เรื่องใหญ่แล้ว! ผม…ผมมีข่าวของนายน้อยกับคุณชายอู๋เหินแล้วครับ!” สายลับหอบหายใจกล่าว

“รีบพูด พวกเขาเป็นยังไงบ้าง?” เฟิงหลิงหยุนผุดลุกขึ้นถามอย่างร้อนใจ

“นายน้อย…พวกเขา…พวกเขากำลังถูกคนของถังเจียไล่ล่าครับ!” สายลับเอ่ยเสียงสั่น

“อะไรนะ!” เฟิงหลิงหยุนได้ยินดังนั้น สีหน้ามืดทะมึนทันที ถามว่า “ถังเจียทำไมถึงไล่ล่าเสี่ยวเสี่ยวกับอู๋เหิน?”

“ตาม…ตามที่ได้ยินมา เป็นเพราะเย่ฉางเซิงครับ” สายลับกล่าวต่อ “ดูเหมือนถังเจียคิดว่านายน้อยกับคุณชายอู๋เหินเกี่ยวพันกับเย่ฉางเซิง ก็เลย…”

“ไอ้เวร!” เฟิงหลิงหยุนตวาดลั่น “เสี่ยวเสี่ยวกับอู๋เหินเติบโตมาในเขตต้องห้ามแห่งชีวิต จะไปเกี่ยวข้องกับเย่ฉางเซิงได้อย่างไร”

“เสี่ยวเสี่ยวเป็นผู้ล่า ภารกิจที่ออกไปครั้งนี้ก็เพื่อสังหารผู้บุกรุกจากภายนอก”

“ส่วนอู๋เหินก็ออกไปตามหาเย่ฉางเซิงเพื่อจับตัวมาแลกค่าหัวจากถังเจีย”

“พวกเขาไม่มีทางเกี่ยวข้องกับเย่ฉางเซิง! ในฐานะพ่อและหัวหน้าตระกูล ข้ายังเชื่อใจพวกเขาในเรื่องนี้”

เฟิงหลิงหยุนตวาดด้วยดวงตาลุกเป็นไฟว่า “ถังเจียคิดจะทำอะไร จะเป็นศัตรูกับเฟิงเจียหรือไง? ฮึ ไอ้ถังชางไห่ กูไม่กลัวมึงหรอก”

สิ้นคำ ร่างของเฟิงหลิงหยุนพลันปล่อยไอสังหารน่าสะพรึงพุ่งกระจายออกมา ราวคลื่นซัดกระหน่ำ

ทันใดนั้น คนอื่นๆ ในโถงใหญ่ก็ตัวแข็งทื่อ ขยับตัวไม่ได้

ส่วนสมาชิกตระกูลที่ยังเยาว์บางส่วน หน้าซีดเผือด เลือดซึมที่มุมปาก

“ท่านหัวหน้าตระกูล ได้โปรดเก็บไอสังหารของท่านด้วย เด็กๆ รับไม่ไหวแล้ว” ผู้อาวุโสคนหนึ่งกล่าว

เฟิงหลิงหยุนจึงเก็บไอสังหาร ทุกคนถึงได้โล่งอกหายใจออก

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน