วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2777

เสียงนั้นเหมือนดังมาจากก้นบึ้งนรกเก้าชั้น อัดแน่นด้วยความอาฆาตไม่สิ้นสุด จนขนหัวลุก

อู๋ฮวาใจสะดุ้งวาบ รีบกวาดตามองรอบด้าน พยายามหาแหล่งที่มาของเสียง

ทว่าหมอกลึกลับหนาทึบ บดบังสายตา ทำให้สืบหาต้นเสียงไม่ได้เลย

“เป็นใครกันแน่ มาอวดอิทธิฤทธิ์หลอกหลอนกันที่นี่เรอะ!” อู๋ฮวาตวาดลั่น

พร้อมกันนั้น เขาเร่งใช้วิชาศักดิ์สิทธิ์แห่งพุทธะ ผิวกายราวกับถูกเคลือบทอง เปล่งประกายเจิดจ้า

แต่เสียงพิกลนั้นไม่หยุด กลับยิ่งโหยหวน เหมือนวิญญาณผีเร่ร่อนก้องอยู่ในหมอกลึกลับ ชวนให้ใจสั่นพรั่นพรึง

อู๋ฮวาแม้ระแวดระวัง แต่ความอยากรู้อยากเห็นก็ผุดขึ้น ว่าในหมอกนี้ซ่อนอะไรอยู่กันแน่

“จะลองเข้าไปสำรวจไหมนะ?”

อู๋ฮวาลังเลอยู่ครู่หนึ่ง

ที่นี่คือเขตต้องห้ามแห่งชีวิต ทั้งแปลกถิ่นแปลกทาง ถ้าพลาดท่าตายเพราะความอยากรู้นี่สิ ไม่คุ้มเอาเลย

อู๋ฮวายืนอยู่กับที่ ชั่งน้ำหนักข้อดีข้อเสีย

“เจ้าแก่คนนั้นอาจยังเฝ้าอยู่ที่ทางออกถ้ำ ถ้าออกไป คงหนีการต่อสู้เป็นตายไม่พ้น”

“แม้ผมจะได้รับสายสืบทอดแห่งพุทธะ แต่พลังบำเพ็ญเพียรยังเป็นรองเขาอยู่ขั้นหนึ่ง ระดับสูงสุดของราชันเซียน ปะทะ ราชานักบุญไร้เทียมทาน อย่างเก่งก็คงสูสีครึ่งต่อครึ่ง”

“ดังนั้น หากออกไป ความเสี่ยงสูงลิ่ว”

“สำหรับการเดินหน้าต่อ...” อู๋ฮวาเงยมองลึกสู่ใจกลางหมอกลึกลับ พลางคิดว่า “ตั้งแต่ผมเข้ามาในเทือกเขานี้ ก็หลุดพ้นจากการไล่ฆ่าของเจ้าแก่คนนั้น แถมยังได้รับสายสืบทอดแห่งพุทธะ พลังบำเพ็ญเพียรพุ่งทะยาน พูดได้ว่า ที่นี่เป็นแหล่งบุญวาสนาของผม”

“ในเมื่อเป็นแหล่งบุญวาสนาของเรา คงไม่ถึงคราที่นี่หรอกมั้ง?”

“ไม่แน่ ข้างหน้าอาจมีโชควาสนาใหญ่กับของวิเศษรออยู่”

คิดได้ดังนั้น อู๋ฮวาคลายคิ้ว ตัดสินใจลองไปดูให้รู้เรื่อง

แล้วเขาก็ค่อยๆ เดินหน้าอย่างระมัดระวังสุดขีด ทุกย่างก้าวรอบคอบยิ่ง เผื่อเหตุไม่คาดคิด

ยิ่งลึกเข้าไป หมอกหลากสียิ่งข้น เสียงประหลาดดังขึ้นเป็นพักๆ ราวกับกระซิบอยู่ข้างหู

ไม่รู้เวลาผ่านไปเท่าไร เมื่ออู๋ฮวาเดินลึกเข้าไป หมอกหลากสีก็ค่อยๆ ซา

ทันใดนั้น ยอดเขาสูงตระหง่านก็โผล่เข้ามาในสายตาอย่างเงียบงัน

เงยตามอง ยอดเขานั้นสูงลิ่วราวสามหมื่นจั้ง ภูผาลาดชัน สันเขาคมกริบ ราวคมดาบแทงขึ้นสู่เวหา

น่าแปลกที่ทั้งยอดเขาไร้หญ้าสักต้น โล้นเรียบ มีเพียงบนยอดเขา ต้นไม้ยักษ์ต้นหนึ่งยืนตระหง่านท้าลมฟ้า

ความประทับใจแรก: ใหญ่!

ต้นนั้นไม่ธรรมดา ลำต้นใหญ่กำยำ เรือนยอดกว้างบังฟ้าบดตะวัน ราวกับเป็นฟ้าดินอีกผืนหนึ่ง

ความประทับใจที่สอง: เขียว!

ต้นไม้แตกกิ่งก้านหนาแน่น ใบดกชอุ่ม ทั้งเปลือกและใบต่างเปล่งแสงเขียวเข้มไหลวนอยู่ เปี่ยมล้นด้วยลมหายใจแห่งชีวิต

“พลังชีวิตช่างมหาศาล!”

อู๋ฮวาสะท้านในใจ จ้องยอดเขาไม่กะพริบ

ผ่านไปครู่ใหญ่

“ตูม!”

หัวใจอู๋ฮวาสั่นสะเทือน สีหน้าประหลาดใจสุดขีด อุทานขึ้นว่า “หรือว่า...มันคือต้นไม้แห่งชีวิต?”

เขาเคยอ่านบันทึกในตำราบรรพกาลเกี่ยวกับต้นไม้แห่งชีวิต ว่ากันว่า ต้นไม้แห่งชีวิตเป็นสิ่งวิญญาณหายากยิ่งทั่วฟ้าดิน อัดแน่นด้วยพลังชีวิตและพลังลี้ลับ สามารถรักษาบาดแผล ต่ออายุ และแม้แต่ฟื้นคืนชีพผู้ตาย

นอกจากนี้ เพราะมีพลังชีวิตมหาศาล ต้นไม้แห่งชีวิตยังใช้หลอมสร้างศาสตราวุธศักดิ์สิทธิ์ได้

“วูบ!”

อู๋ฮวาก้าวเดียวทะยาน เงาร่างเฉียดผ่านเวิ้งฟ้า เพียงพริบตาก็ไปถึงเชิงเขานั้น

พอถึงเชิงเขา เขาสัมผัสได้ถึงพลังอบอุ่นระลอกหนึ่ง ราวกับชะล้างมลทินในใจ ทำให้เขาสงบและอิ่มเอมอย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน