อู๋ฮวาไม่ได้ท้อแท้จากความพ่ายแพ้ติดๆ กัน ตรงกันข้าม แววตาของเขากลับลุกโชนยิ่งกว่าเดิม
ผมไม่เชื่อหรอก แค่คาถาป้องกันชั้นเดียวจะมาขวางผมได้
อู๋ฮวาพูดจบก็ประนมมือ พึมพำพระนามพุทธะว่า “อมิตาภะ!”
ฉับพลัน แสงทองคำบนร่างยิ่งทวีความเข้ม ทำให้อู๋ฮวาดูราวกับเป็นพระพุทธเจ้าองค์หนึ่ง
ยิ่งไปกว่านั้น ศีรษะโล้นของเขายิ่งสว่างจ้า ดั่งดวงอาทิตย์ดวงหนึ่ง
วิชาหัวเหล็กแห่งพุทธะ!
อู๋ฮวาตวาดลั่น ร่างทั้งร่างพุ่งทะยานราวเสาเหล็กผุดจากพื้น กระโจนชนใส่ยอดเขาอย่างดุดัน
ตึง!
หัวของอู๋ฮวายังไม่ทันแตะยอดเขา ก็เหมือนชนเข้ากับกำแพงเหล็ก เสียงดังสนั่น
ชั่ววินาทีถัดมา เขาถูกแรงสะท้อนกระแทกกระเด็นกลับมา
ถอยกรูดๆ——
อู๋ฮวาถอยหลังติดๆ กันกว่าสิบก้าวกว่าจะทรงตัวได้ รู้สึกว่าหัวระบมแทบแตก
แข็งชะมัด!
อู๋ฮวาถึงกับอึ้งไป
ต้องรู้ไว้ว่า ตอนนี้เขาอยู่ในขอบเขตจอมราชันเซียนขั้นสูงสุด ร่างกายแข็งแกร่งถึงขีดสุด บวกกับใช้วิชาหัวเหล็กแห่งพุทธะ สามารถพุ่งชนจนคนระดับเดียวกันตายได้อย่างง่ายดาย แต่คาดไม่ถึงว่า กลับฝ่าม่านพลังนั้นไม่เข้า
ตกลงไอ้เวรตะไลตัวไหนกัน ว่างนักหรือไง ถึงได้มาลงคาถาป้องกันไว้ตรงนี้?
ฮึ อย่าหวังจะหยุดผม
ต้นไม้แห่งชีวิตต้องเป็นของผมเท่านั้น
ในเมื่อบุกทะลวงตรงๆ ไม่ได้ ก็ใช้ไหวพริบแทน อู๋ฮวาคิดได้ดังนั้น จึงเริ่มเพ่งพิจารณาสภาพรอบๆ พยายามหา “ช่องโหว่” ของคาถาป้องกันนี้
เขาเดินวนรอบภูเขาลูกนั้นหลายรอบ ตรวจดูอย่างถี่ถ้วน ค่อยๆ ก็พบเค้าลางบางอย่าง
ที่แท้ คาถาป้องกันไม่ได้ตั้งอยู่โดดๆ แต่มันหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวกับภูเขาทั้งลูก
อู๋ฮวาฉุกคิดได้ทันที
พูดอีกอย่างคือ เว้นเสียแต่ว่าจะทำลายภูเขาลูกนี้ทั้งลูก มิฉะนั้น คาถาป้องกันจะดำรงอยู่ตลอดไป
แต่คนที่ลงคาถาป้องกันเอาไว้นี่ เห็นชัดว่าเป็นยอดฝีมือระดับสุดยอด ด้วยพลังบำเพ็ญเพียรของผมตอนนี้ ยังทำลายภูเขาลูกนี้ไม่ได้
ดูท่าจะอยากได้ต้นไม้แห่งชีวิต ไม่ง่ายแน่!
อู๋ฮวาขมวดคิ้วครุ่นคิด
เวลาผ่านไปทีละวินาที อู๋ฮวาลองแล้วลองเล่า ก็ยังไร้ผล
หรือจะยอมแพ้ดี?
ความคิดจะถอดใจผุดขึ้นมาในอก จากนั้นเขาเงยหน้ามองต้นไม้แห่งชีวิต แล้วในดวงตาก็ฉายแววแน่วแน่อีกครั้ง
ของวิเศษอยู่ตรงหน้า ถ้าไม่คว้า ก็เท่ากับยกให้คนอื่นไปไม่ใช่หรือ?
ยิ่งกว่านั้น ตั้งแต่อดีต คนที่ทำเรื่องยิ่งใหญ่สำเร็จ มีคนไหนบ้างที่จิตใจไม่แข็งแกร่ง?
ถ้าแค่อุปสรรคเล็กๆ น้อยๆ แบบนี้ผมยังเอาชนะไม่ได้ แล้วอนาคตจะบรรลุเต๋าสู่จักรพรรดิ จะไปครองยุคสมัยหนึ่งได้อย่างไร?
ผมต้องหาทางให้ได้!
อู๋ฮวาให้กำลังใจตัวเองในใจ เขาลองอยู่ครึ่งชั่วยาม ก็ยังหาแนวทางทะลวงคาถาป้องกันไม่เจอ
ทุกครั้ง เขาถูกแรงสะท้อนกระแทกจนกระเด็นกลับมา ไม่มีทางฝ่าม่านพลังนั้นไปได้
จะทำยังไงถึงจะสำเร็จ?
อู๋ฮวาร้อนใจจนกระสับกระส่ายอยู่ครู่หนึ่ง แล้วจู่ๆ ก็สงบลง มองต้นไม้แห่งชีวิตที่ยอดเขา พลางพูดว่า หรือว่าผมไม่มีบุญสัมพันธ์กับเจ้าเลย?
ผมไม่ยอมรับชะตาง่ายๆ หรอก!
ลองอีกครั้ง ถ้ายังไม่สำเร็จ งั้นค่อยฆ่าเย่ฉางเซิงให้เสร็จ แล้วค่อยกลับมาลองเรื่อยๆ
พูดจบ อู๋ฮวาก็เก็บพลังชี่ แสงทองคำทั่วร่างดับวูบ ในพริบตา เขากลายเป็นสามเณรน้อยธรรมดาคนหนึ่ง
ขอพระพุทธองค์คุ้มครอง

VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: วิสารทแพทย์เทวัญ
ตอนที่ 261-281 ทำไมมีตอนละไม่กี่บรรทัด...
เรื่องนี้มีเติมเงินอ่านไหมครับ แนะนำหน่อย...
ทำไมลงวันละตอนแล้วครับ ช่วยชี้แจงหน่อยครับ...
ทำไมช่วงนี้ลงวันละตอนล่ะครับอีกอย่างช่วงแรกได้อ่านตั้งแต่7โมงเช้าแต่พอลงตอนเดียวต้องอ่านตอน3โมงเย็น...
ไอ้ชิบหาย มีแต่หน้าเปล่าๆมา3วันแล้ว พอๆเลิกอ่านบล็อคแม่งออกเลย หนังสือที่อื่นมีอ่านเยอะแยะ...
หลังๆทำไมลงแต่หน้าเปล่า ไม่มีตัวหนังสือสักตัว...
จะอ่านบท1611-1616ยังใงคับ...
ตอนที่ 267 - 301 มีแค่ 2-3 บรรทัดเองรบกวนแก้ไขให้ด้วยครับ ขอบคุณครับ...
อยากอ่านจนจบเรื่องทำไงบ้างครับ...
ฮาเร็มไหมครับ...