วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 2779

เย่ชิวส่ายศีรษะเล็กน้อย สายตาไม่ละไปจากร่างของอู๋ฮวา พลางครุ่นคิดว่า “ไม่ต้องรีบ”

“จะส่งมันไปเจอยมบาลไม่ยากหรอก แต่ถ้าฆ่ามันซะ แล้วใครจะช่วยเปิดทางให้เราล่ะ?”

จางเหมยเจินเหรินชะงัก “งั้น พี่ใหญ่คิดจะให้อู๋ฮวาเป็นหัวหอกนำทัพรึ?”

เย่ชิวว่า “สมัยโบราณ คนที่คุมทัพออกรบถึงจะเรียกว่าแม่ทัพหน้า ส่วนอย่างอู๋ฮวาแบบนี้ เป็นแค่เบี้ยที่ถูกส่งไปตาย”

จางเหมยเจินเหริน “…”

ม่อเทียนจีถามว่า “พี่ใหญ่ ท่านว่าอู๋ฮวาจะขึ้นไปถึงยอดเขาไหม?”

“ยากจะฟันธง หมอนี่เจตจำนงแน่วแน่มาก แถมพลังบำเพ็ญเพียรเหมือนจะพุ่งขึ้นเยอะ” เย่ชิวเอ่ยต่อ “ไม่ว่ามันจะไปได้ไกลแค่ไหน ผมก็ไม่ซีเรียสหรอก”

“ขึ้นถึงยอดเขาได้ก็ดี ไม่ถึงก็ไม่เป็นไร ถ้ามันตายกลางทางก็ยิ่งดี จะได้ไม่ต้องให้พวกเราลงมือฆ่ามันเองอีก”

“ไม่ว่าผลจะเป็นอย่างไร สำหรับพวกเราก็ไม่เสียหายอะไร”

หลินต้าหนิวจ้องต้นไม้แห่งชีวิตบนยอดเขา ถามเฟิงเสี่ยวเสี่ยวว่า “นั่นคือต้นอะไร? ทำไมแค่ผมยืนอยู่ที่นี่ก็รับรู้ได้ถึงพลังชีวิตที่มันแผ่มา?”

เฟิงเสี่ยวเสี่ยวยังไม่ทันตอบ ก็ได้ยินเย่ชิวว่า “นั่นคือต้นไม้แห่งชีวิต”

“นายรู้จักมัน?” เฟิงเสี่ยวเสี่ยวกับเฟิงอู๋เหินมองเย่ชิวด้วยความประหลาดใจ

เย่ชิวกล่าวเรียบๆ ว่า “ผมเคยเห็นคำบรรยายเกี่ยวกับมันอยู่บ้างในตำราบรรพกาล”

ที่จริง เขารู้จักต้นนั้นก็เพราะในมรดกวิชาของบรรพชนแห่งเย่เจีย ได้ระบุไว้เป็นพิเศษถึงที่มาและสรรพคุณของต้นไม้แห่งชีวิต

หลินต้าหนิวสงสัย “ประหลาดจริง ต้นไม้แห่งชีวิตมาเติบโตอยู่ที่นี่ได้ยังไง?”

เฟิงเสี่ยวเสี่ยวว่า “ที่มาของต้นไม้แห่งชีวิต ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน”

หลินต้าหนิวหันไปมองเฟิงอู๋เหิน ฝ่ายเฟิงอู๋เหินตอบว่า “ผมไม่เคยมาแถวนี้มาก่อนเลย ไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าที่นี่มีต้นไม้แห่งชีวิตอยู่ต้นหนึ่ง ไม่อย่างนั้นจะเหลือถึงพวกเจ้ารึไง?”

จางเหมยเจินเหรินว่า “มันจะน่าแปลกตรงไหน เขตต้องห้ามแห่งชีวิตมีต้นไม้แห่งชีวิตเติบโต ก็ถือว่าปกติไม่ใช่หรือ?”

หลินต้าหนิวกลอกตาใส่

เย่ชิวว่า “มีเรื่องเล่าว่า ต้นไม้แห่งชีวิตเป็นไม้ศักดิ์สิทธิ์ที่เป็นเอกลักษณ์ของเผ่าเทพ”

ทันทีที่พูดประโยคนั้น ทุกคนก็อึ้งไป

“พี่ใหญ่ ไม่ได้ล้อกันเล่นใช่ไหม?” หลินต้าหนิวว่า

เย่ชิวว่า “มันก็แค่คำเล่า จะจริงหรือไม่ ผมก็ไม่รู้”

ยังไงซะ ในสายมรดกวิชาของเย่เจียก็เขียนไว้แบบนั้นจริง

สีหน้าของจางเหมยเจินเหรินเคร่งขรึมขึ้น กล่าวเสียงหนักว่า “ถ้าคำเล่าเป็นจริง ไม้ศักดิ์สิทธิ์ที่มีเฉพาะเผ่าเทพ จะมาปรากฏที่นี่ได้อย่างไร?”

หลินต้าหนิวว่า “ผมเคยได้ยินปู่เล่าว่า หลายปีก่อน หกโลกวุ่นวาย เผ่าเทพออกรบไปทั่วหล้า เป็นไปได้ไหมว่าตอนนั้นคนของเผ่าเทพมาถึงที่นี่ แล้วปลูกต้นไม้แห่งชีวิตไว้ต้นหนึ่ง?”

ยังพูดไม่ทันขาดคำ ก็ถูกจางเหมยเจินเหรินโต้กลับ

จางเหมยเจินเหรินว่า “เผ่าเทพมัวรบพุ่งไปทั่วหล้า จะมีเวลาว่างมาปลูกต้นไม้ได้ยังไง?”

เฟิงเสี่ยวเสี่ยวพูดต่อว่า “ผมเคยอ่านบันทึกของหัวหน้าตระกูลเฟิงในแต่ละยุค บนนั้นไม่มีบันทึกสักคำว่าเผ่าเทพเคยเข้ามาในเขตต้องห้ามแห่งชีวิต”

“ถ้าอย่างนั้นก็มีความเป็นไปได้อีกอย่าง” หลินต้าหนิวว่า “มีคนได้ต้นไม้แห่งชีวิตมา แล้วเอามาปลูกไว้ที่นี่”

เย่ชิวยิ้มมุมปาก “ไม่ต้องไปคิดมากหรอก มันมาจากไหนก็ช่างมัน เอาเป็นว่า อีกเดี๋ยวพวกเราก็จะได้มัน”

เฟิงเสี่ยวเสี่ยวนิ่งคิดนิดหนึ่ง แล้วถามว่า “พี่ใหญ่ ท่านคิดจะครอบครองมันจริงๆ เหรอ?”

“แน่นอน” เย่ชิวยิ้ม “อย่ามาบอกผมนะ ว่านายไม่สนใจมัน”

เฟิงเสี่ยวเสี่ยวตอบฉับไว “ผมไม่สนใจมัน”

หือ?

เย่ชิวหันมองเฟิงอู๋เหินอีกฝ่ายก็ส่ายหัวเป็นพัลวัน พูดว่า “ผมก็ไม่สนใจมันเหมือนกัน”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน